Rozważanie 3 Boleści Matki Bożej w Gietrzwałdzie

Rozważanie 3 Boleści Matki Bożej w Gietrzwałdzie

6 lipca br. pielgrzymi z Torunia i okolic,  zgromadzeni przez Wspólnotę Nieustającego Różańca Świętego naszej parafii,  wyruszyli w kolejną już pielgrzymkę do Gietrzwałdu , aby rozważać Trzecią Boleść Matki Bożej – Zgubienie Jezusa.  Rozważania te ofiarowano w intencji „o świętość życia dla duchowieństwa, osób życia konsekrowanego, o nowe, liczne, święte powołania kapłańskie”. Już w autokarze wsłuchiwaliśmy się w konferencję przygotowaną przez Ks. Krzysztofa Adamskiego dot. potrzeby  duchowego wzrastania wszystkich wierzących, odnajdywania Boga w codziennym życiu i zawierzenia mu w pełni. W tym dniu również kończyła swoją drogę XIII Ogólnopolska Pielgrzymka Rodzin, Wspólnot Nieustającego Różańca z Łomianek do Gietrzwałdu. Nasza grupa przyłączyła się do pielgrzymów w Łajsach i ostatnie 4 kilometry towarzyszyliśmy pątnikom. Razem powitaliśmy Matkę Bożą Gietrzwałdzką. Wspólnie uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, a następnie, modliliśmy się na Różańcu, na dróżkach różańcowych. Nasz pobyt w Gietrzwałdzie zakończyliśmy Drogą Krzyżową i pełni duchowej radości wróciliśmy do Torunia.

Małgorzata Woźniak

Wspieramy misje

Wspieramy misje

Befasy – misja z przyszłością!

Pozdrawiam wszystkich parafian z parafii Matki Bożej Zwycięskiej z ks. proboszczem Dariuszem.

Te pozdrowienia ślę z Befasy, z misji, która dostała nowego wiatru w misyjne żagle, kiedy Misjonarze Oblaci objęli ją 27 października 2016 roku. Mieści się ona w południowo-zachodniej części Madagaskaru. Trzy lata temu gościłem w Waszej parafii na Niedzieli Misyjnej.  Od wtedy prosiłem Was o wsparcie duchowe i materialne i wspólnie zaczęliśmy budować tę misję poprzez Wasze modlitwy i ofiary. 

Od tego czasu wiele się zmieniło.  Mamy piękną szkołę podstawową z ponad 200 dziećmi, dzięki pomocy mojej rodzinnej parafii św. Tomasza w Nowym Mieście Lubawskim, Parafii Matki Bożej Zwycięskiej w Toruniu, Parafii św. Antoniego z Torunia na Wrzosach, naszej Delegaturze na Madagaskarze oraz Przyjaciołom Misji z Malmö ze Szwecji i wielu anonimowych Przyjaciół Misji Befasy.

Od tego roku szkolnego rozpoczęliśmy nasze gimnazjum z ponad dwudziestoma uczniami.  

Obejmujemy tą pomocą prawie 300 dzieci w naszej szkole podstawowej i gimnazjum. Pomagamy w płaceniu czesnego, zakupie przyborów szkolnych i kantynie szkolnej, która każdego tygodnia, od stycznia, karmi 300 dzieci ! To naprawdę wielka pomoc za którą w imieniu dzieci i rodziców serdecznie dziękuję !

Otworzyliśmy też nową szkołę w dużej wiosce Misokitsy, gdzie mamy już ponad 70 dzieci. Tam też staramy się dokarmiać te dzieci, bo od stycznia do maja jest wielki kryzys żywnościowy i wtedy na zadane pytania dzieciom, co jadłeś rano? Odpowiadają: piłem gorącą wodę z ziołami! A na obiad? Kawałek manioku roztopionego w wodzie! A wieczorem? Wieczorem idę wcześniej spać żeby zapomnieć o głodzie! Myślę, że komentarz jest zbędny! Nie pozwólmy żeby dzieci na świecie były głodne!

Kolejną radością to  generalna przebudowa i rozbudowa naszej misyjnej świątyni św. Tereski od Dzieciątka Jezus. Trwało to długo, bo dawny Kościół był naprawdę w rozsypce. Z pomocą najpierw przyszła nam Archidiecezja Poznań z jej Arcypasterzem Ks. Arcybiskupem Stanisławem Gądeckim, który nam przekazał pokaźną sumę na to dzieło i zainteresował się misją Befasy w sposób szczególny, obejmując ją swym patronatem i modlitwą.  Dzięki tak wielkiemu zaangażowaniu mogliśmy poświęcić nasz Kościół 11 listopada 2018 roku, w 100-tną rocznicę Niepodległości Polski. Dokonali tego dwaj biskupi naszej diecezji Morondava, biskup Raharilamboniaina Marie Fabien, ordynariusz oraz biskup emeryt Joseph Donald Peletier, wraz z wieloma księżmi, siostrami zakonnymi i całą rzeszą chrześcijan. Wspólnie dziękowaliśmy Bogu za to piękne dzieło uczynione  wieloma pomocnymi dłońmi z różnych stron świata!

Kolejne dzieło w naszej misji, to mały szpital – dyspenser. To projekt skierowany przez naszą Delegaturę na Madagaskarze do organizacji charytatywnej „Redemptoris Missio”. Budynek jest już na ukończeniu i mamy zamiar uroczyście otworzyć nasz szpitalik w sierpniu tego roku, przy udziale delegacji z Archidiecezji Poznańskiej oraz przedstawicieli „Redemptoris Missio”. 

Już od początku obecności Oblatów w Befasy widzieliśmy potrzebę takiej medycznej instytucji, gdyż opieka medyczna na Madagaskarze pozostawia wiele do życzenia. W Dystrykcie Befasy każdego roku umiera prawie 300 kobiet lub dzieci przy porodach. Brak fachowej położnej, dobrej formacji dla tradycyjnych położnych,  brak higieny i powikłania poporodowe, to najczęstsza przyczyna zgonów. A przy tym śmiercionośna malaria, która dziesiątkuje tutejszą populacje. 

Liczymy, że „Redemptoris Missio” będzie nam podsyłało wolontariuszy o profesjonalnym przygotowaniu medycznym. Będziemy potrzebowali lekarzy, położnych, dentystów, ginekologów i innych specjalistów gotowych poświęcić swój czas i profesjonalizm dla misji. Myślimy też o małych przychodniach w buszu. To wielkie plany, ale wszystko powierzamy opiece Opatrzności Bożej, która wszystkim kieruje i Niepokalanej, która wskazuje drogę.

 Niech patronka naszej przychodni, wspaniała Pani doktor Wanda Błeńska, też za nami oręduje w Niebie. 

Oprócz dzieł w Befasy, wybudowaliśmy już  2 Kościoły w buszu, jeden w wiosce Marohetay a drugi w wiosce Beleo. Wybudowaliśmy też Dom Misjonarza w wiosce Misokitsy, który będzie też spełniał rolę małej przychodni w buszu. 

Chcemy też zacząć projekty studni w różnych wioskach, aby zmniejszyć choroby związane z brudną wodą. 

Misja Befasy w ostatnich dwóch latach przeżyła też wiele tragedii. Rozboje tak zwanych „dahalo” – czyli miejscowych bandytów, dały się we znaki. Skradzionych ponad 2000 byków tylko z naszego miasteczka, z których pozostało tylko kilkanaście. Zabrali ludziom środek lokomocji i narzędzie pracy. Zaprzęg byków służył do przewozu ludzi i towarów, jak również używano byków do uprawy roli. Tylko w zeszłym roku wykonano 6 egzekucji publicznych samo sądnych na bandytach. Ile to nocy przeżyliśmy pod obstrzałem „dahalo”, gdzie ginęli ludzie od bandytów i od niewinnych mieszkańców  Befasy. To prawdziwe dramaty, utrata kogoś z rodziny lub troska o ciężko rannego człowieka, który nie ma większych szans na przeżycie przy poziomie miejscowej medycyny!

Obecnie ludność malgaska ma nadzieję na poprawę bezpieczeństwa,  w związku z nowym prezydentem tego kraju, wybranym w grudniu ubiegłego roku. Szczerze się o to modlimy, bo jesteśmy wszyscy zmęczeni tą trudną sytuacją i nieprzespanymi nocami. 

Jako misja staramy się rozwijać to małe miasteczko, wraz z przyległymi wioskami. Jako Dystrykt ma ono prawie 30 000 ludności. Większość nie umie ani pisać ani czytać. Sytuacja medyczna tragiczna. Większość z nich to animiści, Dobra Nowina jeszcze do nich nie dotarła. Mówi się o 10 % Chrześcijan  w naszym regionie. 

Jednak jesteśmy optymistami i pokładamy nadzieję w Bogu, a przez Niego w dzieciach, młodzieży i coraz liczniejszych wiernych w naszych Kościołach. Wspólnie zadbajmy o dobrą przyszłość dla Befasy !

Z wdzięcznością i podziękowaniem za wszelkie dobro, które razem czynimy dla misji Befasy, zapewniamy o modlitwie, 

o. Marek Ochlak, omi 

Misjonarz Oblat z Befasy

Szkoła podstawowa, college i kantyna Befasy

Powstający szpital w Befasy

Bezpieczeństwo i trudy podróży

Kantyna szkolna

Kościół i szkoły w Befasy

Zdjęcia z Befasy

Procesja Bożego  Ciała 2019

Procesja Bożego  Ciała 2019

Jak co roku w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa wzięliśmy udział w procesji ulicami naszej parafii, aby pokazać nasze przywiązanie do wiary w Jezusa Chrystusa i daru Eucharystii jaki nam pozostawił. Trasa przemarszu wiodła przez Ogrody Maryi, ulicę B. Głowackiego, Rejtana, P.C.K. i Podgórną. Udział ogromnej rzeszy wiernych cieszyła ducha i budziła nadzieję, że tak jak na procesji Bożego Ciała, będą manifestować swe przywiązanie do wiary i jej zasad w swoim życiu.

Małgorzata Woźniak

Pielgrzymi od Matki Bożej Zwycięskiej u Matki Bożej Ostrobramskiej

Pielgrzymi od Matki Bożej Zwycięskiej u Matki Bożej Ostrobramskiej

6 czerwca 2019, z samego rana, pod duchowym przewodnictwem księdza Pawła Wróblewskiego, wyruszyliśmy do Wilna. Intencją przewodnią naszej pielgrzymki była prośba o umocnienie w wierze i nawrócenie  błądzących. Z Litwą przywitaliśmy się w Trokach, gdzie pokłoniliśmy się Matce Bożej Trockiej, patronce Litwy i odwiedziliśmy zamek książąt litewskich. Następnie podążyliśmy do Wilna, aby wziąć udział we Mszy Świętej  w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Wilnie. To było ogromne przeżycie. Wszyscy z wielkim wzruszeniem, z modlitwą w sercu wpatrywali się w obraz Jezusa Miłosiernego namalowanego pod dyktando Świętej Faustyny. Następnego ranka, o godz. 7.00 czekała na nas Matka Boża Ostrobramska i  z Nią rozpoczęliśmy przepiękny wileński dzień. Byliśmy tylko my i Ona w kaplicy w Ostrej Bramie. Jej wsparciu zawierzyliśmy wszystko, co wieczorem oddaliśmy Jezusowi Miłosiernemu. Patrzyła na nas z matczyną miłością, cała dla nas. Przepełniało nas wielkie wzruszenie, radość i wdzięczność.

Po śniadaniu wyruszyliśmy zdobywać Wilno. Odwiedziliśmy najważniejsze miejsca związane ze św. Faustyną, błogosławionym ks. Sopoćko, przepiękne kościoły, ulice, cmentarze. Z każdej strony i w każdym miejscu stykaliśmy się w historią Polski i Polaków – tych wielkich i tych zwyczajnych. Słuchaliśmy o ich osiągnięciach, radościach, ale i tragediach, takich jak zbiorowe mordy dokonane przez Litwinów na osobach cywilnych – kobiet, dzieci, starców na wileńskich Ponarach podczas II wojny światowej – tylko dlatego, że byli Polakami. W lasach ponarskich zginęło 30 tys. Polaków i 70 tys. Żydów.

Trzeciego dnia naszej wyprawy pojechaliśmy na Górę Krzyży koło Szawl, na Żmudzi. I tu znowu dopadło nas wielkie wzruszenie. Ponieśliśmy ze śpiewem przygotowany wcześniej krzyż, aby ustawić go wśród 100 tysięcznej gromady już tam stojących, aby w ten sposób dać wyraz naszej wierze, naszemu przywiązaniu do Chrystusa. W 1993 roku papież Jan Paweł II odprawił  tam Mszę św., a następnie przysłał krzyż, który wita przybywających pielgrzymów. Nasz krzyż wraz z krzyżykami przywiezionymi przez pielgrzymów stanął w towarzystwie krzyża katyńskiego i smoleńskiego. Odprawiliśmy Drogę Krzyżówą i podążyliśmy do Szydłowa. Tutaj mogliśmy dotknąć kamienia, na którym stała Matka Boża podczas objawienia w 1608r., pierwszego w Europie. Tutaj też odprawiliśmy naszą indywidualną Mszę Świętą. Dzień zakończyliśmy w Augustowie. Niedziela powitała nas pięknym słońcem, więc zgodnie z planem udaliśmy się do przystani, gdzie czekał na nas statek Żeglugi Augustowskiej, którym dwadzieścia lat temu podróżował po Kanale Augustowskim nasz Święty Papież. Dopłynęliśmy  do Studzienicznej, gdzie tego dnia odbywał się odpust i uroczystości związane z 20 rocznicą pobytu Jana Pawła II w Studzienicznej. Pomodliliśmy się w Sanktuarium Matki Bożej Studzieniczańskiej i po obiedzie ruszyliśmy w drogę powrotną do Torunia, gdzie w naszym kościele parafialnym zakończyliśmy pielgrzymkę Mszą Świętą.

Podczas pobytu na Litwie częstowano nas regionalnymi przysmakami i tak popróbowaliśmy wspaniałego litewskiego chłodnika, karaimskich kibinów, litewskich cepelinów, żmudzkich blinów i kołdunów. Wieczorami podziwialiśmy oświetlone  wileńskie Stare Miasto, a na zakończenie, w Augustowie, bawiliśmy się wspólnie biesiadując w przesympatycznym Hotelu Augustowia. Cztery dni upłynęły bardzo szybko, we wzajemnej życzliwości i radości. Obfitowały w nowe doświadczenia i przemyślenia. Wierzymy, że zaowocują pozytywnie w naszym codziennym życiu.

Małgorzata Woźniak

Siedem Boleści Matki Bożej w Gietrzwałdzie

Siedem Boleści Matki Bożej w Gietrzwałdzie

23 marca w Gietrzwałdzie rozpoczął się cykl czuwań modlitewnych Wspólnot Nieustającego Różańca w intencjach ojczyzny. Nawiązując do słów Sługi Bożego księdza kardynała Stefana Wyszyńskiego  „Jeżeli najbardziej niewinne i bezbronne dziecko nie może czuć się bezpiecznie w jakimś społeczeństwie, wówczas już nikt bezpiecznie czuć się w nim nie może”, pielgrzymi rozważali pierwszą boleść Matki Bożej Bolesnej „Proroctwo Symeona” oraz wszystkie części Różańca Świętego ofiarowując je w intencji życia poczętego oraz
o ustanowienie prawa chroniącego każde życie. Po Mszy Świętej ksiądz Leszek Wojcinowicz opiekun Wspólnot Nieustającego Różańca Diecezji Warmińskiej poprowadził konferencję
o potrzebie tworzenia wspólnot różańcowych, o sile ich modlitwy, która stanowi potężny oręż walki ze złem szerzącym się w naszej ojczyźnie i współczesnym świecie. Ksiądz przywoływał przepowiednie Matki Bożej z objawień w Ekwadorze w latach 1610-1634, które niestety realizują się od wielu lat. Już wtedy Maryja ostrzegała przed wydarzeniami, które dzieją się teraz, na naszych oczach (degradacja wartości chrześcijańskich, sakramentu małżeństwa, kapłaństwa, spowiedzi świętej, profanacja Eucharystii, a nade wszystko atak na czystość i niewinność dzieci). I teraz właśnie, jak przed laty w Gietrzwałdzie trzeba odpowiedzieć na wezwanie Maryi do nawrócenia, wspieranego modlitwą różańcową. Pan Jezus do św. Faustyny powiedział, że „szczególnie umiłował Polskę, z której wyjdzie iskra…”. Aby mogła wyjść trzeba ją najpierw rozpalić i do tego potrzebna jest wielka, gorliwa modlitwa i nawrócenie. Tylko wówczas możemy uratować nasz kraj i pomóc upadającemu światu. Sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej wypełnione było pielgrzymami z różnych stron Polski. Nie zabrakło wśród nich grupy z naszej parafii. Po nabożeństwach odprawiliśmy jeszcze Drogę Krzyżową i napełnieni nową mocą wróciliśmy wieczorem do domów.

Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w kolejnych czuwaniach. Następne planujemy
6 lipca, będzie to czuwanie w intencji o świętość życia dla duchowieństwa, osób życia konsekrowanego, o nowe, liczne i święte powołania.

Małgorzata Woźniak

 

 

Spotkanie opłatkowe wspólnot parafialnych

Spotkanie opłatkowe wspólnot parafialnych

Bardzo miłą tradycją stały się spotkania opłatkowe wspólnot parafialnych. Dnia 5 stycznia 2019 roku, po porannej Mszy Świętej, już kolejny raz Ksiądz Proboszcz zaprosił członków wspólnot do plebanii na spotkanie opłatkowe. Duszpasterz podziękował za działalność, modlitwę i wsparcie na wielu polach funkcjonowania parafii. Tego dnia swoje święto obchodzili również platynowi jubilaci Bogumiła i Konrad Woźniakowie, członkowie Wspólnoty Nieustającego Różańca. Z okazji 55 rocznicy zawarcia związku małżeńskiego przyjęli serdeczne życzenia od wszystkich zebranych. Następnie przyszedł czas na śpiewanie kolęd i podzielenie się opłatkiem. Jak na wspólnotę przystało spotkanie upłynęło w dobrej, ciepłej atmosferze, wśród życzeń błogosławieństwa Bożego na nadchodzący rok.

Małgorzata Woźniak

Czuwanie modlitewne w Gietrzwałdzie

Czuwanie modlitewne w Gietrzwałdzie

8 grudnia 2018 roku Wspólnota Nieustającego Różańca zorganizowała wyjazd do Gietrzwałdu, gdzie pielgrzymi uczestniczyli w czuwaniu modlitewnym rozważającym Siedem Boleści Matki Bożej. W grudniu właśnie kończył się cykl siedmiomiesięcznego czuwania skupiony na siódmej boleści – Złożenie Pana Jezusa do Grobu. Tę część powierzono wspólnocie z naszej parafii.

Wraz z członkami wspólnoty  wyruszyli do Gietrzwałdu pielgrzymi z różnych parafii naszego miasta, a nawet spoza jego granic, z terenu diecezji toruńskiej. W autokarze wysłuchali historii kultu Matki Bożej Bolesnej i różańca do Siedmiu Boleści Matki Bożej. Ksiądz Krzysztof Adamski natomiast w katechezie nawiązał do roku duszpasterskiego i roli Ducha Świętego w życiu wiernych.

Czuwanie w sanktuarium rozpoczęto o godzinie 10.00 rozważaniem dwóch części Różańca Świętego i koronką do Siedmiu Boleści Matki Bożej. W modlitwie uczestniczył metropolita warmiński J.E. Arcybiskup Józef  Górzyński. O godzinie 12.00, pod przewodnictwem metropolity szczecińsko – kamieńskiego, opiekuna Wspólnot Nieustającego Różańca J.E. Arcybiskupa Andrzeja Dzięgi rozpoczęła się Msza Święta koncelebrowana               w Godzinie Łaski dla Świata, która przypada w Święto Niepokalanego Poczęcia Maryi.

Po Mszy Świętej pielgrzymi kontynuowali rozważania kolejnych części Różańca Świętego. Modlitwy zakończono koronką do Miłosierdzia Bożego.

W drodze powrotnej pielgrzymi wysłuchali informacji o działalności Wspólnot Nieustającego Różańca. Chwaląc Boga śpiewem,  w radosnym nastroju , szczęśliwie wrócili do Torunia.

Małgorzata Woźniak

Pielgrzymka diecezjalna do Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu

Pielgrzymka diecezjalna do Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu

15 września 2018r. pielgrzymi naszej parafii uczestniczyli w diecezjalnej pielgrzymce do Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu w Nadzwyczajnym Roku Józefa Kaliskiego, ogłoszonym przez papieża Franciszka.

Po odsłonięciu cudownego obrazu wierni wysłuchali konferencji na temat św. Józefa,
po czym w skupieniu mogli oddać się  indywidualnej modlitwie przed cudownym wizerunkiem Świętej Rodziny. O godz. 13.00 rozpoczęła się uroczysta, koncelebrowana Msza Święta, której przewodniczył kustosz sanktuarium ks. prał. Jacek Plota. Ukoronowaniem pielgrzymki było czuwanie modlitewne, podczas którego, pod przewodnictwem ks. dr Artura Szymczyka przedstawiciela Toruńskiej Kurii Diecezjalnej, odmówiono  akt zawierzenia przygotowany przez bpa Wiesława Śmigla.

Oddanie się Diecezji Toruńskiej pod opiekę św. Józefa

Święty Józefie, wybrany przez Boga na Opiekuna Pana naszego Jezusa Chrystusa
i na Oblubieńca Maryi, naszej Matki i Królowej!  Kościół święty, Ojczyzna nasza i nasze rodziny stają obecnie w obliczu nowych i trudnych zadań.  Zdając sobie z tego sprawę i ufając Twojemu możnemu orędownictwu, uciekamy się do Ciebie!

Twojej opiece się oddajemy i poświęcamy. Tobie oddajemy pod opiekę wiernych Diecezji Toruńskiej, nasze rodziny, parafie, kapłanów i osoby konsekrowane!

Racz przyjąć nasze życie i wysłuchaj prośby, które do Ciebie pokornie zanosimy.  Dopomagaj, by jednoczyła nas jedna wiara i jedna miłość oraz by nigdy nie zabrakło nam nadziei chrześcijańskiej.  Naucz nas mężnie bronić wiary i chrześcijańskich obyczajów; uczyń nas wiernymi, odpowiedzialnymi i kochającymi małżonkami.

Dopomóż, byśmy byli troskliwymi, wrażliwymi i roztropnymi rodzicami. Pomagaj nam, byśmy każde nowe życie przyjmowali jak dar od Boga i szanowali człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. Obdarz nas mądrością i odwagą w dobrym wychowaniu młodego pokolenia.  Spraw, by z naszych rodzin i parafii nigdy nie zabrakło powołań do małżeństw chrześcijańskich, kapłaństwa Chrystusowego i do życia konsekrowanego!

Święty Józefie wybacz nasze słabości i dla miłości Jezusa i Maryi przyjmij nas pod swoją Ojcowską opiekę.

Chcemy być Twoimi wiernymi dziećmi. Wskazuj nam drogę do Maryi, Matki Nieustającej Pomocy, Patronki Diecezji Toruńskiej. Prowadź do Jezusa Chrystusa, którego wybieramy jako Pana i Króla naszych serc! Dopomóż byśmy wzorowali się na Świętej Rodzinie
z Nazaretu, a z naszych rodzin uczynili domowy Kościół, pełen wiary, nadziei i miłości!

Patronie Kościoła świętego i Opiekunie Ojczyzny naszej, Mężu Sprawiedliwy, który niegdyś troskliwe strzegłeś i prowadziłeś Dziecię Jezus, prosimy Ciebie, utwierdź nas i naszą Ojczyznę w niezachwianej wierności zasadom Kościoła katolickiego, zachowaj nas
w sprawiedliwości i miłości społecznej, a w grożących niebezpieczeństwach broń nas i nasze rodziny. Amen!

Małgorzata Woźniak

Zdjęcia wykonała:  Anna Głos z redakcji „Niedzieli” i „Katolickiego Torunia”

Pielgrzymka na ziemię krakowską

Pielgrzymka na ziemię krakowską

31 sierpnia 2018r., o świcie, pod duchowym przewodnictwem Księdza Proboszcza Dariusza Żurańskiego wyruszyła autokarowa pielgrzymka do ziemi krakowskiej. Pierwszym celem podróży było Muzeum Auschwitz-Birkenau. W wielkim skupieniu i z powagą przynależną chwili i miejscu, przypatrując się miejscom kaźni i pamiątkom obozowym strasznych czasów II wojny światowej, pielgrzymi słuchali przewodnika opowiadającego historię eksterminacji wielu narodów. Pod ścianą śmierci w Auschwitz i Międzynarodowym Pomnikiem Ofiar Obozu w Birkenau zapalili znicze i modlili się w intencji pomordowanych. Następnie w autokarze, w drodze do Krakowa, odprawili koronkę do Miłosierdzia Bożego przepraszając Boga i prosząc o wybaczenie za zło jakie człowiek zgotował drugiemu człowiekowi.

Następnego dnia od rana pielgrzymi udali się do sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie Łagiewnikach, gdzie w kaplicy klasztornej odprawili Mszę Świętą i modlili się koronką do Miłosierdzia Bożego. O godzinie 11.00 odbyło się spotkanie z siostrą miłosierdzia Marią Faustyną, która podzieliła się z zebranymi swoim świadectwem wiary, mówiła o potrzebie zaufania Jezusowi mimo wszystko, o potędze prawdziwej modlitwy. Pielgrzymi nawiedzili również Bazylikę Bożego Miłosierdzia, a na koniec udali się do Sanktuarium Św. Jana Pawła Drugiego w Krakowie Jugowicach, gdzie mogli zobaczyć relikwię Świętego Jana Pawła II – sutannę splamioną krwią podczas ataku na Ojca Świętego.

Druga część dnia została zarezerwowana dla Kalwarii Zebrzydowskiej, jednego z miejsc ukochanych przez naszego świętego papieża. Pielgrzymi zostali zapoznani z historią kalwarii, odprawili drogę krzyżową w krużgankach klasztoru i w miarę własnych możliwości ruszyli na dróżki kalwaryjskie. Po kolacji wszyscy zebrali sie przy grillu-ognisku, aby przy radosnym śpiewie piosenek patriotycznych i turystycznych spędzić wspólny wieczór. Na koniec dnia udali się do świątyni, aby uczestniczyć w Apelu Jasnogórskim i zasłonięciu cudownego obrazu.

Trzeciego dnia, po porannej Mszy Świętej i śniadaniu pielgrzymi pożegnali Matkę Bożą Kalwaryjską i udali się do rodzinnego miasta papieża Polaka – Wadowic. Muzeum – Dom Rodzinny Karola Wojtyły zrobił na wszystkich ogromne wrażenie. Następnie, wraz z przewodnikiem, udali się na spacer po Wadowicach, nawiedzając miejsca i uliczki, którymi chadzał młody Karol, aby na koniec dotrzeć do klasztoru karmelitów bosych, gdzie czekał obiad z obowiązkowym deserem – papieską kremówką.

I tak, nasyciwszy ducha i ciało, dziękując Bogu za nowe doświadczenia, szczęśliwi pielgrzymi wrócili wieczorem do Torunia.

 

                                                                                              Małgorzata Woźniak

 

 

 

 

Żywy Różaniec u Matki Bożej Lisewskiej.

Żywy Różaniec u Matki Bożej Lisewskiej.

4 sierpnia po odmówieniu Różańca Fatimskiego, pod duchową opieką ks. Pawła Wróblewskiego wyruszyliśmy na coroczne Diecezjalne Spotkanie Żywego Różańca tym razem do Sanktuarium Matki Bożej Lisewskiej w Lisewie. Spotkanie było okazją aby podziękować ks. prałatowi Gerardowi Gromowskiemu za wieloletnią posługę diecezjalnego moderatora Żywego Różańca i powitanie nowego moderatora ks. kan. Adama Ceynowę.

Główną intencją naszej pielgrzymki była modlitwa w intencji powołań kapłańskich.

Z radością i ze wzruszeniem pokłoniliśmy się Matce Bożej w Jej Lisewskim wizerunku. Zasłuchani w katechezę nowego moderatora ks. Adama Ceynowę, który mówił o roli i mocy wspólnotowej modlitwy różańcowej, serca nasze napełniała radość, że należymy do wielkiej rodziny różańcowej. Po odmówieniu Radosnych Tajemnic Różańca Świętego, w procesji przeszliśmy do ołtarza polowego aby uczestniczyć w uroczystej Mszy Świętej, której przewodniczył ks. bp. Wiesław Śmigiel wraz przybyłymi kapłanami.

Ks. Biskup w homilii wskazywał na Maryję, Matkę Bożą, Mistrzynię modlitwy, mówił, że modlitwa człowieka za drugiego człowieka czyni cuda.

Ks. Biskup przybliżył nam postać patrona dnia św. Jana Marii Vianneya, prosił Żywy Różaniec o modlitwę w intencji diecezji, kapłanów, kleryków i o nowe, święte powołania.

Tradycyjnie nieśliśmy dar serca na utrzymanie Seminarium Duchownego, za który podziękował rektor WSD ks. kan. Dariusz Zagórski.

Na zakończenie uczestniczyliśmy w Drodze Krzyżowej ” by Matka Jezusa widząc naszą miłość ku Jej Synowi Jezusowi tym pełniej angażowała się w nasze trudne sprawy”.

Dziękując Bogu i Matce Bożej za ich obecność pośród nas, umocnieni słowem ks. Biskupa, słowem moderatora i serdeczną opieką ks. Pawła, szczęśliwi, że upał aż tak bardzo nam nie doskwierał z modlitwą na ustach i radością w sercu wróciliśmy do naszych domów.

 

 Zelator Żywego Różańca – Barbara

 

 

 

 

 

 

Dzień Pokutny w Gietrzwałdzie

Dzień Pokutny w Gietrzwałdzie

30 lipca 2018r. pielgrzymi naszej parafii , pod duchowym przewodnictwem Księdza Krzysztofa Adamskiego pojechali do Gietrzwałdu, aby wziąć udział w Ogólnopolskim Dniu Pokutnym pod hasłem „Od wolności wewnętrznej do wolności zewnętrznej”, zorganizowanym dla uczczenia 100 rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Już  w autokarze Ksiądz Krzysztof, katechezą nawiązującą do hasła przewodniego, wprowadził nastrój zadumy i skupienia. Uroczystości rozpoczęły się o godz.9.00, kiedy to powitano obraz Matki Bożej Gietrzwałdzkiej, odmówiono Różaniec Święty i odprawiono Drogę Krzyżową. Następnie ojciec Stanisław, dominikanin poprowadził nabożeństwo pokutne, po którym wierni licznie przystąpili do spowiedzi  świętej. O godzinie 14.30 rozpoczęła się Msza Święta, podczas której bardzo głęboką i przejmującą homilię wygłosił emerytowany biskup łowicki Józef Zawitkowski: ” Więc do Gietrzwałdu idę, bom grzeszny. Sto lat odzyskanej niepodległości, a my wciąż zniewoleni. Do Gietrzwałdu idę, bym się z opętania uwolnił, bo wolność sumieniem się mierzy – mówił kaznodzieja. – Do Gietrzwałdu iść muszę, bo nam cudu trzeba! Tu Polacy ongiś nie za miecz chwytali, ale za różaniec i stał się cud wolności – dodał, przywołując słowa Piusa XI „Bo nie siłą, ale modlitwą niewolę zrzucić trzeba”. Te  i wiele innych ważnych myśli zalegających na dnie serca licznie zabranych na błoniach gietrzwałdzkich pielgrzymów, padło z ust biskupa seniora. Po Mszy Świętej, głęboko poruszeni pielgrzymi, dziękując Bogu modlitwą i pieśnią wrócili do Torunia.

Małgorzata Woźniak

 

Pielgrzymka wspólnot różańcowych do Lichenia

Pielgrzymka wspólnot różańcowych do Lichenia

9 maja 2018r ksiądz proboszcz Dariusz Żurański zorganizował pielgrzymkę wspólnot różańcowych do sanktuarium Matki Bożej w Licheniu. Najpierw zajechaliśmy do Lasku Grąblińskiego, aby odprawić Drogę Krzyżową. Następnie udaliśmy się do Lichenia.  O godzinie 12.00 uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, którą koncelebrował nasz kapłan. O godzinie 15.00 spotkaliśmy się w kaplicy dolnej i odmówiliśmy koronkę do Miłosierdzia Bożego. Między nabożeństwami zwiedzaliśmy sanktuarium, skupialiśmy na indywidualnej modlitwie. Wracaliśmy do domu pełni radości, wychwalając Boga wspólną modlitwą i śpiewem.

Małgorzata Woźniak

Procesja Bożego Ciała

Procesja Bożego Ciała

W czwartek 31 maja przeżywaliśmy uroczystość Bożego Ciała. Po Mszy św. o godz. 10.00 wyruszyła procesja Eucharystyczna do czterech ołtarzy. W zorganizowanie tej uroczystości włączyły się członkowie poszczególnych wspólnot parafialnych.

Ks. Dariusz Żurański

Pielgrzymka do sanktuariów Podkarpacia

Pielgrzymka do sanktuariów Podkarpacia

11 maja o świcie, pod duchowych przewodnictwem księdza proboszcza Dariusza Żurańskiego wyruszyliśmy  do sanktuariów Podkarpacia. Intencją przewodnią była modlitwa o liczne powołania kapłańskie i zakonne, o dar rozeznania dla młodych ludzi przy wyborze drogi życiowej. Pierwszą stacją naszej podróży był stary, piękny Sandomierz.  Dzielnie, pod górkę podążyliśmy na zabytkowy rynek, zwiedziliśmy barokową katedrę z mrożącymi krew w żyłach malowidłami przedstawiającymi męczeństwo świętych. Zupełnie inny był surowy, romański kościół pw. Świętego Jakuba . W wąwozie Piszczele wysłuchaliśmy legendy o Halinie, która uratowała miasto przed Tatarami.   Nie mogło się obyć bez spotkania z ojcem Mateuszem i jego kompanią. Na rynku sandomierskim spotkaliśmy jeszcze jednego znajomego księdza – Rafała, który posługiwał w naszej parafii podczas studiów w Toruniu. Radości było co nie miara. Następnie ruszyliśmy do Leżajska , do bazyliki Zwiastowania NMP – sanktuarium Matki Bożej Leżajskiej ( Pocieszenia) , gdzie uczestniczyliśmy we Mszy Świętej koncelebrowanej przez naszego kapłana.

Drugi dzień rozpoczęliśmy od zwiedzania Zamku w Łańcucie. Piękne tereny i wnętrza dostarczyły nam wielu estetycznych wrażeń.  W dalszą drogę udaliśmy się do Komańczy, a na trasie uraczyliśmy się pysznym obiadkiem w Zajeździe na Rozdrożu w Dynowie.

Do klasztoru sióstr nazaretanek,  miejsca internowania kardynała Stefana Wyszyńskiego podążyliśmy znowu pod sporą, acz krótką górkę odprawiając nabożeństwo majowe i odnawiając Śluby Jasnogórskie. Na miejscu wysłuchaliśmy wzruszającej opowieści siostry nazaretanki o kardynale Wyszyńskim. Łzy same napływały do oczu. Było to wspaniałe miejsce wyciszenia i zadumy nad wartościami chrześcijańskimi, którym tak bardzo oddany był Prymas Tysiąclecia.  Po tym pięknym spotkaniu ruszyliśmy do głównego celu naszej pielgrzymki – Kalwarii Pacławskiej, gdzie oczekiwała nas Matka Boża Cierpliwie Słuchająca. Przed jej wizerunkiem, wieczorem ksiądz Dariusz odprawił dla pielgrzymów Mszę Świętą, po czym wysłuchaliśmy opowieści o sanktuarium.

Następnego dnia, w niedzielę Wniebowstąpienia Pańskiego, po  Mszy Świętej i śniadaniu udaliśmy się na dróżki kalwaryjskie, aby odprawić Drogę Krzyżową. Musieliśmy pokonać trudne, strome zejście w lesie, ale przy wzajemnej pomocy udało nam się dotrzeć do położonych niżej kapliczek. Przepiękne krajobrazy,  wspólna modlitwa i przyjazna atmosfera dodawały nam siły w pokonywaniu trudności.

Teraz nasz pielgrzymi szlak prowadził do Markowej, gdzie znajduje się Muzeum Polaków ratujących Żydów podczas II Wojny Światowej.  Poznaliśmy tu historię rodziny Wiktorii i Józefa Ulmów, którzy wraz z siedmiorgiem dzieci zginęli za ukrywanie rodzin żydowskich. Obecnie trwa proces beatyfikacyjny tej rodziny .

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na obiedzie w Chmielniku, który zakończyliśmy radosnymi pląsami przy muzyce wykonanej przez sympatycznego gospodarza . W radosnym nastroju dotarliśmy nocą do Torunia, dziękując Bogu za następną, udaną pielgrzymkę.

Małgorzata Woźniak

 

Chcą służyć przy ołtarzu

Chcą służyć przy ołtarzu

W niedzielę Dobrego Pasterza 22 kwietnia br. podczas Mszy św. o godz. 11.30 ks. kan. Dariusz Żurański, proboszcz parafii ustanowił 7 nowych ministrantów. Po kazaniu Opiekun Liturgicznej Służby Ołtarza ks. Paweł Wróblewski poprosił „ Niech przystąpią ci, którzy mają być ustanowieni ministrantami” i przedstawił kandydatów, którzy wyczytani kolejno stanęli przed ołtarzem, wyrażając przez to chęć zostania ministrantem. Nowi ministranci w naszej parafii to : Konrad Pietrzak, Piotr Antczak, Aleksander Kita, Adam Kuskowski, Dominik Ciesielski, Jakub Bożek i Jan Bożek. Po przypomnieniu chłopcom na czym polega służba przy ołtarzu ks. Proboszcz nałożył kandydatom kołnierze, na znak, że zostali włączeni do grona ministrantów. Następnie nowo mianowani ministranci złożyli przyrzeczenie, że święte czynności będą wypełniać pobożnie, gorliwie i radośnie.

Ks. Krzysztof Adamski

PIELGRZYMKA DO MEDJUGORJA I CHORWACJI Z KATOWIC

PIELGRZYMKA DO MEDJUGORJA I CHORWACJI Z KATOWIC

Medjugorje – Mostar – wodospady Kravica – rejs po Adriatyku – Dubrownik – Ston – Sarajewo – Split – Trogir – Makarska

16 – 23.06.2018 r.
BOŚNIA I HERCEGOWINA,
CHORWACJA 8 DNI
Cena: 2690 zł/os

+48 796 000 190 biuro@misjatravel.pl www.misjatravel.pl

Medjugorje to mała miejscowość słynna z tego, że to tam w 1981 roku piątce wizjonerów objawiła się Matka Boska. Wybudowano tam potem duży kościół św. Jakuba, który jest celem pielgrzymek katolickich i ośrodkiem kultu maryjnego.

Uczestnicy pielgrzymki do Medjugorja często nawiedzają miejsce ukazania się Matki Boskiej na wzgórzu Podbrdo. Wszystkie nasze grupy pielgrzymkowe przybywające do Bośni i Chorwacji uczestniczą też w Drodze Krzyżowej na Wzgórzu Kriżevac.

W trakcie pielgrzymki do Chorwacji i Bośni nawiedzamy także sanktuarium Matki Bożej w Makarskiej; zwiedzamy również najpiękniejsze miasta tej części Bałkanów: Dubrownik, Split, Trogir oraz stolicę Bośni – Sarajewo.

Perełką naszej pielgrzymki do Medziugoria jest na pewno rejs po Adriatyku, w trakcie którego dopływamy na Półwysep Sućuraj oraz na słynną chorwacką wyspę Hvar.

więcej informacji…

Zapisy i wpłaty: PARAFIA ŚW. ANTONIEGO

Św. Antoniego 4

87-100 Toruń

Nr konta parafialnego

58 1020 5011 0000 9302 0097 0368

PROGRAM

Dzień 1

Zbiórka na lotnisku w Katowicach, odprawy, przelot do Splitu. Odprawy chorwackie i przejazd do Medjugoria. Zakwaterowanie, nocleg.

Dzień 2

W godzinach porannych wejście na górę Križevac – nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Powrót na śniadanie, czas na odpoczynek. Potem wyjazd do Mostaru, zwiedzanie z lokalnym przewodnikiem: słynny Most Turecki odbudowany po ostatniej wojnie, ostrzelany kościół Franciszkański, meczet Mehmed-Paszy (wejście na minaret, panorama Mostaru), bazar w stylu orientalnym.

Powrót do Medjugoria, kolacja, nocleg.

Dzień 3

Śniadanie, wejście na Wzgórze Objawienia – Podbrdo, potem Msza św. Później czas na indywidualną refleksję w Medjugoriu. W godzinach popołudniowych wyjazd na południe Bośni pod Wodospady Kravica, możliwość kąpieli.

Powrót do hotelu w Medjugoriu, kolacja, nocleg.

Dzień 4

Śniadanie, wycieczka do Chorwacji, gdzie fakultatywny rejs po Adriatyku: Półwysep Peljašac, krótkie zwiedzanie wioski Trpanj. Później czas wolny na plażowanie, a na koniec krótki pobyt na znanej z koronek i lawendy wyspie Hvar (Sučuraj). W trakcie rejsu lekki lunch i napoje. Powrót do Medjugoria, kolacja, nocleg.

Dzień 5

Po śniadaniu całodniowa wycieczka do Dubrownika, perły Dalmacji (południowej Chorwacji), zwiedzanie: mury miejskie, Brama Pile, kościół Franciszkański, kolumna Orlando, katedra, Pałac Sponza, Pałac Rektorów, spacer ulicą Stradun; dodatkowo w czasie wolnym możliwość rejsu na wyspę Lokrum lub spacer po murach lub wejście/wjazd na górę Srdj – panorama starego Dubrownika. W drodze powrotnej krótki postój w Stonie – saliny, mury miejskie.

Kolacja i nocleg w Medjugoriu.

Dzień 6

Śniadanie, przejazd niesamowitą drogą widokową przez góry Beljašnica do Sarajewa, zwiedzanie stolicy kraju: przejazd znaną z ostatniej wojny Aleją Snajperów, miejsce wybuchu I Wojny Światowej, dawna synagoga, katedra łacińska pw. Serca Jezusowego (Msza św.), Bezistan – bazar islamski, Baščaršija – główny rynek miejski, pochodzący z czasów osmańskich. Powrót do Medjugoria, kolacja, nocleg.

Dzień 7

Śniadanie i Msza św. Wyjazd do Chorwacji, przejazd do Splitu: najwęższa ulica świata, pałac Dioklecjana z lochami, Złote Bramy Miejskie, świątynia Jupitera, katedra. Krótki przejazd do Trogiru: średniowieczny ratusz, katedra św. Wawrzyńca. Przejazd do hotelu w południowej Chorwacji, kolacja, nocleg.

Dzień 8

Po śniadaniu przejazd do Veprićia – grota Matki Boskiej w Makarskiej. Później transfer na lotnisko, odprawy chorwackie i przelot do Polski, Berlina i Londynu. Zakończenie pielgrzymki do Chorwacji i Medjugorja.

 

Cena pielgrzymki do Medjugorja i Chorwacji zawiera:

  • przelot na trasie Warszawa/Katowice/Berlin/Londyn – Split – Warszawa/Katowice/Berlin/Londyn z bagażem podręcznym (55x40x23 cm, 10 kg z Warszawy, Katowic i Londynu lub 55x40x23 cm, 8 kg z Berlina),
  • 7 noclegów w hotelach **/***, pokoje 2/3-osobowe,
  • 7 śniadań i 6 kolacji,
  • transport klimatyzowanym autokarem w Chorwacji i Bośni,
  • opiekę duchową i Msze św.,
  • opiekę pilota wycieczek,
  • ubezpieczenie Standard w firmie Signal Iduna (KL 10 000 Euro, NNW 15 000 PLN).

Cena nie zawiera:

  • ewentualnej dopłaty do pokoju 1-osobowego (690 zł),
  • ewentualnej dopłaty do bagażu rejestrowego (20 kg – 390 zł),
  • dobrowolnego ubezpieczenia od kosztów rezygnacji z udziału w imprezie turystycznej, które musi być wykupione w dniu podpisania umowy z BP Misja Travel oraz dobrowolnego ubezpieczenia od następstw chorób przewlekłych,
  • dobrowolnej dopłaty za gwarantowane miejsca w samolocie obok siebie (110 zł / os. za lot w dwie strony),
  • lokalnych przewodników, biletów wstępu do zwiedzanych obiektów wraz z kosztami ich rezerwacji, opłat wjazdowych do miast, słuchawek systemu Tour Audio Guide – koszt 90 Euro,
  • fakultatywnego rejsu po Adriatyku (30 Euro – cena zawiera lunch i wino na pokładzie),
  • napojów do kolacji.
  • Aby uczestniczyć w wycieczce do Chorwacji i Bośni wystarczy zarówno dowód osobisty, jak i paszport, Dokument musi być ważny 3 miesiące od deklarowanej daty wyjazdu z Bośni.
  • z racji letniego terminu wycieczki do Chorwacji sugerujemy zabrać z sobą krem z wysokim filtrem oraz nakrycie głowy
  • miejsca, w których nasza wycieczka je posiłki (tak w Chorwacji, jak i Bośni) serwują kuchnię europejsko – bałkańską
  • podstawową walutą podczas pielgrzymki do Chorwacji i Medjugoria są: w Chorwacji kuny (łatwo dostępne w polskich kantorach) a w Bośni marki wymienialne, w Polsce niedostępne, ale łatwo można je wymienić z np. Euro w lokalnych kantorach. Wiele sklepów czy restauracji w Bośni przyjmuje również Euro, a na południu kraju – również chorwackie kuny.

Pielgrzymka do Medjugoria i Chorwacji

UMOWA-ZGŁOSZENIE MEDJUGORIE 16-23.06.2018

Zapisy i wpłaty: PARAFIA ŚW. ANTONIEGO

Św. Antoniego 4

87-100 Toruń

Nr konta parafialnego

58 1020 5011 0000 9302 0097 0368

Spotkanie opłatkowe

Spotkanie opłatkowe

W sobotę 30 grudnia 2017 r.  o godz. 8.00 ks. Dariusz Żurański, proboszcz parafii odprawił Mszę św. w intencji Wspólnoty Żywego Różańca. Była to okazja, aby podziękować za zaangażowanie Czcicieli Żywego Różańca w życie parafii. Po Mszy św. odbyło się w plebanii spotkanie opłatkowe połączone z uroczystym świątecznym śniadaniem.

Ks. Paweł Wróblewski

SIOSTRA  ZYGMUNTA KARMELITANKA POZDRAWIA Z BURUNDI

SIOSTRA  ZYGMUNTA KARMELITANKA POZDRAWIA Z BURUNDI

W ubiegłym roku  gościliśmy w naszej parafii s. Zygmuntę Karmelitankę, która przybyła do nas razem z ciemnoskórą zakonnicą z Burundii. Siostry opowiadały nam o radościach i troskach życia misyjnego. Zakonnica z Afryki  była jeszcze wtedy na wózku inwalidzkim z powodu postrzelenia w czasie napadu na misję.  Przybyła do Torunia i pod opieką siostry Zygmunty poddała się leczeniu. Pod koniec ub. roku powróciła do Burundii. Podczas pobytu Sióstr, bardzo obficie wsparliśmy wtedy jako Parafia  misje, co pozwoliło, dać początek nowej placówce misyjnej.  W grudniu na misje powróciła już sędziwa bo prawie 76 letnia siostra Zygmunta, na jej podróż do Afryki przekazaliśmy kolejne pieniądze przy różnych okazjach składane na misje.  Siostra Zygmunta swoim zwyczajem od razu zabrała się do pracy. Przesyła nam pierwsze fotki. Pragniemy również tę misję objąć naszą modlitewną i materialną pomocą. Pierwsze pozdrowienia z misji: Czcigodny Księże Proboszczu. Przesyłam bardzo serdeczne pozdrowienia z ziemi afrykańskiej która ma kolor podobny do dobrze wypalonej cegły. Przesłałam kilka zdjęć z prac przygotowawczych pod budowę. Dzieci bardzo cieszą się że będą mieć szkołę. Dziękują bardzo  a my z nimi

 

List od misjonarza z Madagaskaru

List od misjonarza z Madagaskaru

Kochana Rodzino, ta z której wyrosłem i Rodzino oblacka, do której zostałem powołany !

Kochani Przyjaciele, Znajomi i Dobrodzieje naszej wspólnej Misji w Befasy !

Pozdrawiam bardzo serdecznie  w kończącym się okresie Adwentu, z mojej misji Befasy, gdzie w listopadzie minął już rok, jak Oblaci objęli tę piękną misję. Możemy też śmiało powiedzieć, ze jest to najuboższa misja w naszej Delegaturze, a jednocześnie najbardziej niebezpieczna. Ostatnio zaszlachtowano siekierami i maczetami nauczyciela, później zastrzelono naszego miejscowego rzeźnika, często jest strzelanina, kradzieże zbrojne byków i różne kryminalne wybryki o których nie chce pisać bo zbliżają się święta !

Ubogość tej misji polega głównie na braku edukacji, szeroko pojętej. 80% ludności nie umie czytać ani pisać. W naszej misji otworzyliśmy dwie szkoły w buszu i wybudowaliśmy jedną piękną szkołę w naszej misji Befasy, gdzie mamy 215 dzieci ! To prawdziwy cud ! Do tego przyczyniło się wiele parafii i wielu przyjaciół naszej misji z różnych stron świata ! Pozwolę sobie wymienić takie parafie jak moja rodzinna parafia MB Ląkowskiej, parafia św. Antoniego z Torunia na Wrzosach prowadzona przez ks. Wojciecha, parafia MB Zwycięskiej z Torunia prowadzona przez mojego ziomka ks. Darka, gdzie podczas roku sabatycznego w tych parafiach głosiłem animacje misyjne i dzięki składkom mogłem zaadaptować istniejący w opłakanym stanie budynek, jako dom misjonarski. Zbudować piękną szkołę, wyposażyć ją w piękne ławki, stoliki i inne sprzęty potrzebne do funkcjonowania szkoły. Wybudowaliśmy również piękny, na styl lokalny hangar, który nazywamy refektarzem sw. Eugeniusza, który służy nam głównie jako sala spotkań.  

Bardzo ważnym projektem misji była instalacja wodna, gdyż przez cały rok musieliśmy nosić wodę w 20 litrowych baniakach z publicznej, ręcznej studni ! Od kilku dni mamy na misji bieżącą wodę, dzięki studni głębinowej, wieży ciśnień ze 10 000 litrowym zbiornikiem i pompą solarną, która nam pompuje wodę do zbiornika. To prawdziwa radość ! Woda na pustynnym miejscu jak nasze, to prawdziwe życie !

Ostatnim dziełem to mały domek dla gości, którzy często musieli dzielić z nami nasze małe pomieszczenia misyjne. Tak więc teraz zapraszamy gości, aby nas odwiedzali i będą mogli zasmakować naszej misyjnej gościnności ! TONGAVA SOA !!!

W tym miejscu chciałbym jeszcze wymienić innych Przyjaciół Misji Befasy, którzy nas wspierali w tych wielu jak na jeden rok dziełach misyjnych. Najpierw chciałbym podziękować mojej rodzinie i wielu innym przyjaciołom za wsparcie modlitewne. Na pierwszym miejscu  podziękowanie mojej Kochanej Mamci, Braciom wraz z ich rodzinami i całej rzeszy przyjaciół, którzy towarzyszą mi od 23 lat w mojej misyjnej służbie. W tym roku świętowałem 25 lat mojego kapłaństwa i dwa prezenty zaznaczyły ten jubileusz. Pierwszy to piękny różaniec zrobiony przez mojego Brata Krzysia i jego rodzinę, który zdobi nasz Kościół w Befasy. Drugi prezent to grupa  50 wspaniałych ludzi, którzy przez cały rok modlili się za misję Befasy. Ta grupa była prowadzona przez moją Bratową Sylwie i jej rodzinę. Piekne dzieki za te znaki Waszej obecności na misji Befasy ! To nasza Misja !

Muszę wspomnieć o grupie misyjnej z Malmö, z naszej oblackiej parafii, ze wspaniałymi Paniami Ewą i Ireną na czele,  gdzie tą owczarnią kierują ojcowie Marek i Marcin. Oni to dzielnie wyposażają naszą szkołę w różne potrzebne sprzęty, oraz przyczynili się do instalacji wodnej na misji. Jedna z Przyjaciółek Misji,  Kochana Stasia Molas,  przed swoją śmiercią zażyczyła sobie, aby nie kupowano kwiatów na jej pogrzeb, ale żeby zebrano składkę na potrzeby misji w Befasy ! To prawdziwy gest misyjny, a do tego bardzo wzruszający ! Czy uda nam sie myślec o potrzebujących w godzinę naszej śmierci ???? Stasi się udało !!!

Podziękowania specjalnie dla Oblatów Dystryktu Skandynawskiego na ręce o. Romana Kunkla, który wiernie towarzyszy madagaskarowi od samego początku istnienia !

Kolejne podziękowanie kieruję do Kanady, gdzie mam wielu Przyjaciół, którzy od wielu lat towarzyszą mi w pracy misyjnej. Myślę tu przede wszystkim o współpracach Oblatach, a zwłaszcza moich kursowych, Jacku, Alfredzie i Mirku i ich parafianach ! Dzieki za Wasza pomoc !!! Zwłaszcza parafia św. Kazimierza z Toronto z o. Jackiem towarzyszy mi od wielu lat !

Ale myślę też o Darku, Bogusi i ich rodzinie, którzy zorganizowali bankiet rodzinny na rzecz misji w Befamy, a konkretnie pomogli oddać do użytku naszą szkołę św. Tereski od Dzieciątka Jezus ! To moje ziomki rodem z Nowego Miasta Lubawskiego – Bogusia ze Szczecina, ale serce z Ziemi Lubawskiej !

Dziękuję też grupie misyjnej z Edmonton wraz z ich Proboszczem, którzy od wielu lat wspierają misjonarzy. Pani Elżbieta Banach i cała ekipa, co tydzie pieką ciasta i przygotowują inne rzeczy aby je sprzedawać każdej niedzieli, a zyski przeznaczają na misje !

W podziękowaniach nie może zabraknąć naszej Matki Prowincji, a konkretnie naszej Prokury Misyjnej z Ojcem Dyrktorem Marianem Lis na czele, oraz ojcami Marcinem, Wiesiem, Mariuszem i Markiem. Podziękowanie dla Sióstr Służebniczek i dla wspaniałych świeckich, którzy czasem niezauważeni, misjonują na różny sposób, wraz z wielotysięczną rzeszą Przyjaciół Misji żywych jak i zmarłych – obradujących w Niebie !

Dziękuję też o. Darkowi i Martince ze Słowacji, z fundacji „Spolocnost katolickeho apostolatu – pallotini „. To już wiele lat współpracy na rzecz dzieci szkolnych – Bóg Zapłać !

Dziękuję ks. Waldkowi ze Szwajcarii za jego ducha misyjnego i założenie fundacji LebensWertWert dla misji na Madagaskarze, która istnieje już ponad 10 lat. Wielkie dzięki !

W tym roku w naszych misjach Morondava i Befasy, zapisały się złotymi zgłoskami Panie Joanna i Lucyna, które zorganizowały  w Wielkim Poście, w swojej parafii, piękną akcje zabawka dla dzieci z Madagaskaru. Ponad tysiąc pluszaków i setki małych samochodzików ! O reszcie nie wspomnę ! Co prawda zabawki doszły po wakacjach, ale radowały nasze dzieci w Befasy i Morondava, podczas rozpoczęcia roku szkolnego. Dzieki Wam za ten gest, który czynił radość na obliczach naszych dzieci !

Do historii naszej Delegatury, a konkretnie wpisały się do kart historii misji Morondava i Befasy, Panie Iwona i Kasia – pierwsze wolontariuszki w naszej Delegaturze ! Miesiąc czasu z wielkim zaangażowaniem misyjnym podbijały serca małych Malgaszy, ucząc ich różnych zabaw, prac manualnych i innych szaleństw, które radowały serca naszych ubogich, ale kochanych dzieci !

To że działamy, to przede wszystkim zasługa naszej Delegatury i jej administracji – podziękowanie na ręce o. Mariusza naszego szefa i o. Adama naszego ekonoma – Bóg Zapłać !

Niech wystarczą te podziękowania, które są wyrazem wielkiego zaangażowania misyjnego w takiej małej, dopiero co rodzącej się misji Befasy ! To dzieło misyjne ! To dzieło Boże !  Jeśli kogoś w tych podziękowaniach pominąłem to przepraszam ! Pan Bóg odpłaci Wam podwójnie !

 

Dowodem na to, że to jest dzieło Boże, to zaangażowanie fundacji ” Redemptoris Missio”  z Poznania ! W przyszłym roku będziemy rozpoczynali budowę dyspanseru-szpitala, w naszej misji w Befasy ! Bogu niech będą dzięki !

Pozwolę sobie jeszcze przybliżyć Nam wszystkim realia naszej misji, a tymczasem realia tego pięknego kraju, jakim jest Madagaskar !

Ważną kwestią do przedstawienia jest higiena !  Ludzie nie mają swojego wychodka, za potrzebą idą w chaszcze w obrębie ich domostwa. Ich chaty to prymitywne szałasy, większość czasu spędzają na powietrzu, często pod drzewami, jeśli jeszcze coś rośnie na ich podwórkach. Jest potężny problem wody pitnej. Teren jest pustynny i rzeki jeśli są to tylko okresowe w czasie pory deszczowej. Często piją brudną wodę ze studni, które nie są za głębokie. W niektórych wioskach są pompy ręczne, które 20 lat temu zrobili Japończycy. Jak mam za co to remontuję te pompy. Brak wody łączy się z chorobami takimi jak tyfus, biegunki i inne choroby żołądkowe.

Za higieną idzie problem zdrowia. Brak podstawowej formacji zdrowotnej, brak infrastruktury medycznej, leków, lekarzy, infirmiarzy, położnych itd, powoduje wiele zgonów dzieci, kobiet w stanie błogosławionym czy też osób starszych. W naszym regionie co roku umiera ok. 300 kobiet lub ich dzieci przy porodach lub komplikacjach ! Dlatego szpital to błogosławieństwo dla Bafasy ! Bogu niech będą dzięki !!!

Jak troszke odsapniemy to jest jeszcze w planie gimnazjum, może w przyszłym roku rozpoczniemy pierwszą klasę ! Potrzebujemy siedem nowych klas, ale na razie na to nie mamy pieniędzy. Liczymy dalej na Opatrzność Bożą !

Mam nadzieję, że Was nie zanudziłam tymi moimi misyjnymi wypocinami, ale chciałbym, aby jak najwięcej ludzi było zaangażowanych w to nasze wspólne dzieło misyjne !

Wiem, że nie jestem sam ! Zróbmy coś jeszcze razem dla Misji w Befasy !

A teraz czas na życzenia świąteczne !

Chrustus narodzi się na nowo na pięciu kontynentach. Jest jeszcze tak wiele do zrobienia, bo jeszcze Go wielu na tych pięciu kontynentach nie zna. Do głoszenia Ewangelii potrzebny jest POKÓJ, dalej to nasza WIARA, nasza NADZIEJA i nasza MIŁOŚĆ !

I tylko tego nam wszystkim z całego serca życzę!

Z wdzięcznością i pamięcią w modlitwie,

Marek Ochlak, omi misjonarz z Befasy wraz ze swoją trzódką!

 

WYWIAD Z NOWOMIANOWANYM BISKUPEM TORUŃSKIM WIESŁAWEM ŚMIGLEM

WYWIAD Z NOWOMIANOWANYM BISKUPEM TORUŃSKIM WIESŁAWEM ŚMIGLEM

Bp Śmigiel: być blisko ludzi; przede wszystkim ewangelizacja (wywiad)

Chciałbym przede wszystkim położyć nacisk na bycie blisko ludzi. Dla mnie priorytety są bardzo proste – ewangelizacja i duszpasterstwo, wszystkie inne sprawy są drugoplanowe – podkreśla bp Wiesław Śmigiel, który został mianowany nowym biskupem toruńskim. 

 

Ks. Paweł Rytel-Andrianik: Księże Biskupie, gratulujemy nominacji i na początek pytanie o to, co tak bardzo kojarzy się z Toruniem. Czy Ksiądz Biskup lubi pierniki? 

 

Bp Wiesław Śmigiel: Czy ja lubię pierniki? A można nie lubić pierników? Oczywiście, że lubię, szczególnie te nadziewane, ponieważ kryją jakąś smakową niespodziankę. A jeśli dotąd nie miałem zbyt wielu okazji, żeby smakować pierników, to od tej pory będą one moim ulubionym dodatkiem do kawy. Pierniki w Toruniu są znane właściwie od siedmiu wieków, są częścią historii tego miasta.

 

Został Ksiądz Biskup mianowany najmłodszym biskupem diecezjalnym w Polsce, jednym z najmłodszych w Europie. Jakie myśli przyszły wtedy, gdy Ksiądz Biskup dowiedział się o decyzji papieża Franciszka? 

 

Kiedy zostałem mianowany biskupem pomocniczym w 2012 r. byłem wtedy najmłodszym biskupem w Polsce. Miałem 42 lata. Ogłoszenie mojej nominacji biskupiej przypadło w marcu, w 20. rocznicę ogłoszenia nowego podziału administracyjnego Kościoła w Polsce. A tym razem o nominacji na biskupa toruńskiego dowiedziałem się w szkole podstawowej im. św. Ojca Pio w Tczewie. Kiedy skończyło się spotkanie zobaczyłem w telefonie nieodebrane połączenie z Nuncjatury. Oddzwoniłem i dowiedziałem się o woli Ojca Świętego Franciszka. Pierwsze wrażenie było takie, że „staje serce” i człowiek myśli, że już nie ruszy. Za chwilę jednak przyszła nadzieja i radość. Kiedy byłem w tej szkole jedna dziewczynka przybiegła i powiedziała, że będzie się za mnie modliła. Po tym telefonie, przypomniałem sobie jej słowa i pomyślałem, że jeżeli za mnie modlą się dzieci i ich rodzice. Jeśli młodzież na bierzmowaniu zapewnia, że będzie się za mnie modlić, to nie ma się czego bać. Ta świadomość pomogła mi odpowiedzieć, że zgadzam się i przyjmuję decyzję Ojca Świętego.

 

Jakie doświadczenie wynika z dotychczasowej posługi Księdza Biskupa? Proszę powiedzieć o najważniejszych wnioskach z pracy duszpasterskiej.

 

Będąc biskupem odkryłem, że trzeba być blisko ludzi i trzeba być bardzo cierpliwym. Zamierzenia i plany zawsze muszą być zweryfikowane w spotkaniu z konkretnym człowiekiem. Często mamy wyobrażenie, że jeśli coś zaplanujemy, to jest to tym, na co ludzie czekają. Rzeczywistość jednak przynosi często coś zupełnie innego. Okazuje się, że wcale tak nie jest. Czasem zwyczajne, proste gesty, często spontaniczne, okazują się być tym, co ludzie najbardziej zapamiętują i co ich przybliża do Pana Boga. Cierpliwość jest ważna dlatego, że w posłudze biskupiej nie ma natychmiastowych rezultatów. To tak jak czytamy w Piśmie Świętym: kto inny sieje, kto inny podlewa i pewnie kto inny będzie mógł cieszyć się zbiorami. Nie należy się jednak nigdy zniechęcać, ale z entuzjazmem podejmować wszelkie wysiłki.

 

Na co chciałby Ksiądz Biskup położyć szczególny akcent w posłudze w diecezji toruńskiej?

 

Żeby stworzyć plan pastoralny trzeba najpierw bardzo dobrze poznać diecezję. Na taki plan przyjdzie czas, potrzeba cierpliwości i mądrości, żeby go stworzyć. Chciałbym przede wszystkim położyć nacisk na bycie blisko księży i blisko diecezjan. Dla mnie priorytety są bardzo proste – ewangelizacja i duszpasterstwo, wszystkie inne sprawy są drugoplanowe. Chciałbym przede wszystkim na tym się skupić.

 

W jakim stopniu bliska jest Księdzu Biskupowi diecezja toruńska i jej specyfika? 

 

Diecezja toruńska swoim zasięgiem terytorialnym nawiązuje do pierwotnych granic diecezji chełmińskiej – tej historycznej, ustanowionej 29 lipca 1243 r. Ponadto główną patronką diecezji toruńskiej jest Matka Boża Nieustającej Pomocy, która była też patronką diecezji chełmińskiej, zatem, można powiedzieć, że do 1992 r., do czasu reorganizacji struktur kościelnych w Polsce, diecezja toruńska i diecezja pelplińska miały wspólną historię. W seminarium, kiedy rozpoczynałem studia teologiczne, byłem na roku z obecnymi księżmi diecezji toruńskiej. Tak było do czwartego i piątego roku. Znam więc księży z tej diecezji. Często są to koledzy z roku, przyjaciele. Diecezja pelplińska i toruńska są bardzo podobne, choć zdaję sobie sprawę, że toruńska ma swoją specyfikę, przez te lata wypracowała swoją tożsamość i dlatego na początku chciałbym ją poznać oraz zrozumieć i w miarę możliwości ubogacić.

 

Z czym, tak spontanicznie, kojarzy się Księdzu Biskupowi Toruń? 

 

Toruń to przepiękne miasto, można powiedzieć, że bajkowe, szczególnie wieczorem, gdy nabiera blasku. Naprawdę można się wówczas zachwycić. Toruń kojarzy mi się z duszpasterstwem, środowiskiem naukowym oraz ewangelizacją. Czyli na pewno bazylika katedralna i bp Andrzej Suski, którego podziwiam i szanuję. Doceniam także gorliwą posługę bp. Józefa Szamockiego. Toruń to Uniwersytet Mikołaja Kopernika i szerokie środowisko naukowe. Toruń spontanicznie kojarzy się z Radiem Maryja i Telewizją Trwam, które pełnią ważną misję ewangelizacyjną. Toruń to także piękne zabytki, można powiedzieć, że to jeden wielki pomnik historii. Nie wiem, czy jest inne miasto w Polsce, które miałoby tak wspaniałą starówkę, oczywiście jest Kraków, ale w tym rejonie Polski Toruń to naprawdę perła historii.

 

Jeszcze pytanie prywatne, jakie jest hobby Księdza Biskupa?

 

Mam bardzo tradycyjne hobby, nie jestem oryginalny – lubię spacery, jazdę na rowerze. Lubię też chodzić do kina i teatru.

 

Ksiądz Biskup pisze także wiersze, czego wyraz mamy choćby w zbiorku „Zdany na pojedynek”. 

 

Teraz piszę już mało, ponieważ nie mam czasu, ale rzeczywiście pisałem wiersze. Czasem jeszcze staram się coś napisać, ale specyfika posługi biskupiej nie sprzyja twórczości poetyckiej.

Dziękuję za rozmowę.

Źródło: episkopat.pl

 

 

Bp Wiesław Śmigiel nowym biskupem diecezji toruńskiej

Bp Wiesław Śmigiel nowym biskupem diecezji toruńskiej

Ojciec Święty Franciszek mianował biskupem diecezji toruńskiej bpa Wiesława Śmigla, dotychczasowego biskupa pomocniczego diecezji pelplińskiej. Jego zawołaniem są słowa: „Omnibus omnia factus.” Jest ono nawiązaniem do słów św. Pawła: Stałem się wszystkim dla wszystkich.

Komunikat nuncjatury apostolskiej:

Ojciec Święty Franciszek:
1. Przyjął rezygnację księdza biskupa Andrzeja Suskiego z posługi biskupa toruńskiego.
2. Mianował biskupem toruńskim dotychczasowego biskupa pomocniczego diecezji pelplińskiej Wiesława Śmigla.
Warszawa, 11 listopada 2017 roku.
+ Salvatore Pennacchio
Nuncjusz Apostolski

***

W południe w toruńskiej kurii ogłoszono decyzję ojca świętego Franciszka, który mianował nowym biskupem toruńskim bpa Wiesława Śmigla, dotychczasowego biskupa pomocniczego diecezji pelplińskiej.

W czasie ogłoszenia nominacji bp Andrzej Suski podziękował kapłanom, osobom konsekrowanym i wiernym świeckim za minione ćwierćwiecze wspólnej drogi i zachęcił zebranych do modlitwy w intencji nowego biskupa oraz dobrego duchowego przygotowania się do ingresu, którego data zostanie ogłoszona w najbliższym czasie. Pierwszą modlitwą za nowego biskupa była modlitwa Anioł Pański.

Po ogłoszeniu nazwiska nowego biskupa toruńskiego, bp Suski odczytał komunikat, który zostanie przekazany wiernym diecezji toruńskiej w niedzielę podczas wszystkich Mszy św.

Zgromadzeni podziękowali bp. Andrzejowi Suskiemu za jego pełną miłości posługę na rzecz diecezji toruńskiej i zapewnili o modlitwie.

Bp Andrzej Suski, który był pierwszym biskupem diecezji toruńskiej od 1992 roku został mianowany przez ojca świętego Franciszka administratorem apostolskim diecezji toruńskiej do czasu kanonicznego objęcia urzędu przez nowego biskupa toruńskiego.
ks. Paweł Borowski

 

Komunikat w sprawie nominacji nowego biskupa toruńskiego

Komunikat w sprawie nominacji nowego biskupa toruńskiego

Bp Andrzej Suski podczas ogłaszania nominacji nowego biskupa toruńskiego /fot. ks. Paweł Borowski

W związku z nominacją bpa Wiesława Śmigla na biskupa toruńskiego, bp Andrzej Suski wystosował komunikat do kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich.


Siostry i bracia we wspólnocie Kościoła Toruńskiego.

W grudniu ubiegłego roku, po myśli wskazań Kodeksu Prawa Kanonicznego, złożyłem rezygnację z urzędu biskupa diecezjalnego diecezji toruńskiej. Ojciec Święty Franciszek przyjął rezygnację i mianował moim następcą Biskupa prof. dr. hab. Wiesława Śmigla, dotychczasowego biskupa pomocniczego diecezji pelplińskiej. Informuje o tym komunikat Nuncjatury Apostolskiej w Polsce z dnia 11 listopada b. r.

Nowy pasterz diecezji toruńskiej urodził się 3 stycznia 1969 roku w Świeciu. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące w Bydgoszczy. W latach 1988-1994 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie. Święcenia prezbiteratu przyjął 29 maja 1994 roku z rąk biskupa pelplińskiego Jana Bernarda Szlagi. W latach 1994-1996 był wikariuszem parafii p.w. Świętej Trójcy w Kościerzynie. Przez następne dwa lata pełnił funkcję sekretarza biskupa pelplińskiego. Po uzyskaniu magisterium z teologii w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie kontynuował studia specjalistyczne w Instytucie Teologii Pastoralnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, zwieńczone doktoratem z teologii pastoralnej. Stopień doktora habilitowanego uzyskał tam w roku 2010. Dwa lata później objął stanowisko profesora nadzwyczajnego uniwersytetu. Oprócz wykładów prowadził też prace badawcze i wydawnicze. Jest członkiem stowarzyszeń naukowych, między innymi członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego w Toruniu. 24 marca 2012 roku papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym diecezji pelplińskiej ze stolicą tytularną Beatia. Święcenia biskupie otrzymał 21 kwietnia 2012 w katedrze pelplińskiej z rąk metropolity gdańskiego arcybiskupa Sławoja Leszka Głódzia. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Omnibus omnia factus” (stawszy się wszystkim dla wszystkich). 25 kwietnia 2012 roku, po śmierci biskupa diecezjalnego Jana Bernarda Szlagi, został wybrany przez kolegium konsultorów na administratora diecezji i pełnił tę funkcję do 1 grudnia 2012. W ramach Konferencji Episkopatu Polski jest członkiem Rady stałej, Rady ds. rodziny, Komisji duszpasterstwa, Komisji ds. polonii i polaków za granicą oraz przewodniczy Komitetowi ds. dialogu z niewierzącymi.

Sobór Watykański uczy, że „poszczególni biskupi, którym zlecono troskę o Kościół partykularny, sprawują w imię Pana pieczę duszpasterską nad swymi owcami, pod zwierzchnictwem papieża, jako ich właściwi, zwyczajni i bezpośredni pasterze, spełniając względem nich obowiązek nauczania, uświęcania i kierowania” (Dekret o pasterskich zadaniach biskupów w Kościele, 11).

Dziękując Bogu za nowego pasterza naszej diecezji, upraszajmy dla niego światła i moce Ducha Świętego, by wspierany modlitwami swoich diecezjan, kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich, prowadził nas w imię Pana drogami zbawienia.
 

+ Andrzej  Suski
Administrator Apostolski
Diecezji Toruńskiej 

 

Wywiad z bpem Andrzejem Suskim

Wywiad z bpem Andrzejem Suskim

Bp Andrzej Suski/Fot. Wiesław Ochotny

Najważniejszym wydarzeniem była wizyta Ojca Świętego Jana Pawła II w Toruniu, w 1999 r. Kolejne lata to był czas entuzjazmu i inspiracji wynikających z tej właśnie wizyty – podkreśla odchodzący na emeryturę, pierwszy biskup diecezji toruńskiej bp Andrzej Suski, który podsumowuje 25 lat swojej posługi.


Ks. Paweł Rytel-Andrianik: Ksiądz Biskup przez 25 lat pełnił posługę biskupa diecezjalnego diecezji toruńskiej czyli od czasu jej utworzenia na mocy bulli Totus Tuus Poloniae Populus. Jakie było najważniejsze wydarzenie tego czasu?

Bp Andrzej Suski: Tych wydarzeń było wiele, ale myślę, że najważniejszym była wizyta Ojca Świętego Jana Pawła II w Toruniu, w 1999 roku. Kolejne lata to był czas entuzjazmu i inspiracji wynikających z tej właśnie wizyty. Papież odwiedził diecezję toruńska, a w niej Uniwersytet Mikołaja Kopernika, gdzie spotkał się z rektorami wyższych szkół i uniwersytetów polskich. To było wydarzenie bezprecedensowe, bo po raz pierwszy miało miejsce na uniwersytecie państwowym.

Wyjątkowe było też to, że Jan Paweł II beatyfikował w Toruniu kapłana toruńskiego. Pamiętając o zbiorowej beatyfikacji w Warszawie, warto zaznaczyć, że ks. Stefan Frelichowski został w pewien sposób uhonorowany tym, że uroczystość wyniesienia go na ołtarze miała miejsce tam, gdzie pełnił posługę duszpasterską i gdzie rozpoczął drogę męczeńską.

Jakie były inne radosne momenty w posłudze Księdza Biskupa?

Zawsze dla biskupa bardzo radosnymi wydarzeniami są święcenia kapłańskie, bo kapłani niosą w sobie przyszłość diecezji. Dlatego jestem szczęśliwy, że mogłem wyświęcić dużą liczbę kapłanów. To jest radość dla każdego biskupa. Wiele radości dał mi też osobiście dynamiczny rozwój Caritas diecezji toruńskiej – powstało 9 ośrodków, w tym bursa akademicka i dwie bursy dla młodzieży licealnej. Ważne były też procesy beatyfikacyjne – bł. Matki Marii Karłowskiej i wspomnianego już ks. Stefana Frelichowskiego. Obecnie w toku są dwa kolejne procesy, które rozpoczęły się na etapie diecezjalnym. Te ziarna świętości to także radość dla każdego biskupa i wszystkich wiernych.

Jakie trudne momenty zapamiętał Ksiądz Biskup najbardziej ze swojego posługiwania?

Niewątpliwie organizowanie diecezji od podstaw niesie wiele kłopotów, mniejszych i większych problemów, które trzeba było pokonywać. Jednak w tej chwili pamiętam bardziej radości.

Czego życzyłby Ksiądz Biskup nowemu biskupowi?

Życzę mu przede wszystkim, żeby poczuł się bardzo dobrze w diecezji, która go oczekuje. By cieszył się życzliwością kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich. Jestem przekonany, że to będzie miało miejsce.

Źródło: episkopat.pl

 

Modliliśmy się w „Różańcu do Granic”

Modliliśmy się w „Różańcu do Granic”

7 października 2017r. o godzinie 7.00, z inicjatywy Wspólnoty Nieustającego Różańca,  grupa 51 osób z naszej parafii i spoza niej, ruszyła do Gdańska – Zaspy, by wziąć udział w wydarzeniu modlitewnym „Różaniec do Granic”. Podczas podróży odprawiliśmy nabożeństwo fatimskie wynagradzające Niepokalanemu Sercu Maryi, poznaliśmy cele i intencje modlitwy na granicy. O godzinie 10.00 dotarliśmy do Kościoła Opatrzności Bożej w Gdańsku. O 10.30 kościół wypełnił się pielgrzymami. Do zebranych ok. 600 osób z Gdańska, Torunia, Kutna, Grudziądza konferencję prowadzającą wygłosił wikariusz parafii, ksiądz Michał. O godzinie 11.00 wzięliśmy udział w Mszy Świętej, a po niej w półgodzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu. Następnie, umocnieni Słowem Bożym, Chlebem Eucharystycznym i pokrzepieni posiłkiem ziemskim, ruszyliśmy na plażę, cel naszej pielgrzymki. O godzinie 14.00 połączyliśmy się z tysiącami Chrześcijan, prosząc Boga, za pośrednictwem Matki Bożej Różańcowej, o nawrócenie, pokój na świecie i umocnienie rodzin. Każdy z nas miał również swoje własne i powierzone intencje. Na plaży panował podniosły nastrój. Byliśmy sobie niesamowicie bliscy i czuliśmy potęgę jedności w Bogu. Nasze serca rozpierała radość, że jesteśmy tu razem, młodzi, starsi i najstarsi, wszystkie dzieci Naszego Boga. Jak okiem sięgnąć, brzeg plaży wypełnili modlący się pielgrzymi, a na horyzoncie płynął statek z modlącymi się na nim pasażerami. Dwugodzinna modlitwa minęła bardzo szybko, aż żal było wracać do autokaru. W powrotnej drodze odprawiliśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego, chwaliliśmy Boga radosnym śpiewem i dzieliliśmy wrażeniami, które na zawsze zostaną w naszych sercach.

Małgorzata Woźniak

Żywy Różaniec u Matki Bożej Częstochowskiej

Żywy Różaniec u Matki Bożej Częstochowskiej

Z inicjatywy opiekuna Żywego Różańca ks. Proboszcza Dariusza Żurańskiego 16 września 2017r. we wczesnych godzinach rannych z modlitwą i radosnym śpiewem Wspólnota Żywego Różańca wyruszyła  do Matki Bożej Częstochowskiej na Jasną Górę aby dziękować  Panu Bogu za  otrzymane łaski we Wspólnocie Żywego Różańca aby prosić o potrzebne łaski dla Kościoła, dla  naszej parafii, naszych rodzin.  

Nasze pielgrzymowanie rozpoczęliśmy modlitwą poranną a następnie odśpiewaliśmy Godzinki ku czci Najświętszej Maryi Panny.  Do naszej  ukochanej modlitwy różańcowej ochoczo włączyli się  pielgrzymi, dwie części Różańca odmówiliśmy w drodze na Jasną Górę a następne dwie w drodze powrotnej. Około godziny 10 dotarliśmy do bram Jasnej Góry. Zebrani wokół  transparentu wykonanego przez pana Konrada Woźniaka z Róży V wyruszyliśmy do Kaplicy Maryjnej, aby o godzinie 11 uczestniczyć we Mszy Świętej. Umocnieni Słowem Bożym, przyjętą Komunią świętą, uradowani spotkaniem z Matką Bożą w ciszy naszych serc w indywidualnej modlitwie dziękowaliśmy Panu Bogu i Matce Bożej za ich obecność w naszym życiu.

Po Mszy Świętej był czas na rozmowy, na posiłek, na zakup pamiątek, był czas aby pokłonić się Matce Bożej i na kolanach obejść dookoła cudowny obraz Czarnej Madonny. O godzinie 14:45  na Wałach Jasnogórskich ks. Proboszcz Dariusz poprowadził i głosił rozważania Drogi Krzyżowej, dołączyło do nas wielu pielgrzymów spacerujących  przy stacjach Męki Pańskiej.  Na koniec przy pomniku Św. Jana Pawła II odmówiliśmy Koronkę do Miłosierdzia Bożego.Napełnieni radością spotkania z Matką Bożą Częstochowską, której powierzyliśmy nasze radości, boleści i trudności,  umocnieni modlitwą i troską  ks. Proboszcza Dariusza, pożegnaliśmy Matkę Bożą Częstochowską śpiewając:

O Maryjo żegnam Cię

O Maryjo kocham Cię

O Maryjo pobłogosław

Wszystkie dzieci swe”

Dla Żywego Różańca pielgrzymka była czasem skupienia, umocnienia, czasem modlitwy gdzie mogliśmy być bliżej Pana Boga i Maryi, była czasem integracji i wzajemnego poznawania się. Dziękujemy Matce Bożej, że mogliśmy uczestniczyć w tej pielgrzymce.  Dziękujemy ks. Proboszczowi za zorganizowanie pielgrzymki. Dziękujemy Panu Bogu, że należymy do Żywego Różańca, jest to wielki dar od Boga przez Maryję. Modlitwa Różańcowa daje nam siłę do pokonywania trudów życia jest naszą drogą prowadzącą nas do Pana Boga. Zapraszamy wszystkich chętnych aby wstępowali do Żywego Różańca bo jak podkreślał św. Jan Paweł II :„Modlitwa różańcowa jest wielką pomocą dla człowieka naszego czasu. Sprowadza ona pokój i skupienie; wprowadza nasze życie w tajemnice Boże i sprowadza Boga do naszego życia.”

Pielgrzymi – członkowie Żywego Różańca

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pielgrzymka do Gietrzwałdu

Pielgrzymka do Gietrzwałdu

1 lipca 2017r.

Gietrzwałd jest jedynym miejscem w Polsce, a jednym z dziewięciu na świecie, uznanych przez Kościół maryjnych objawień. W bieżącym roku obchodzimy 140 lat od rozpoczęcia objawień Matki Najświętszej w Gietrzwałdzie, które trwały od 27 czerwca do 16 września 1877 r. Matka Boża ukazała się w tych dniach aż 160 razy. Głównym przesłaniem objawień było wezwanie do Modlitwy Różańcowej, które w tamtych czasach, kiedy Polska była wymazana  z mapy świata, było bardzo naglące – i jest nadal niezwykle aktualne. Matka Najświętsza na wszystkie zadawane przez dziewczynki pytania i prośby – miała jedną odpowiedź: „odmawiajcie Różaniec”.

25 czerwca,  z Instytutu Świętej Rodziny w Łomiankach, wyruszyła XI Piesza Pielgrzymka do Matki Bożej w Gietrzwałdzie. Hasłem pielgrzymki były słowa:   „O zachowanie Bożego Ducha
w naszym Polskim Narodzie”.

Pielgrzymkę objęli patronatem: J. E. ks. Arcybiskup Andrzej Dzięga – Metropolita Archidiecezji Szczecińsko – Kamieńskiej; oraz J. E. ks. Arcybiskup Józef Górzyński – Metropolita Archidiecezji Warmińskiej.

Nasza Wspólnota przyłączyła się do pielgrzymów duchowo: 26 osób w dniach od 25 czerwca  do 1 lipca, codziennie uczestniczyło w Mszy Świętej odmawiało jedną część Różańca Świętego, Litanię do Matki Bożej Gietrzwałdzkiej i do Świętego Józefa oraz modlitwę za dusze  w czyśćcu cierpiące. Pierwszego lipca 46 osób dołączyło do pieszych pielgrzymów w Gietrzwałdzie. Połowa grupy pokonała z pieszymi pielgrzymami ostatni 3 kilometrowy odcinek, a w tym czasie druga grupa odprawiała drogę krzyżową w pobliżu sanktuarium.

O godzinie 13.00 odprawiona została Masza Święta pod przewodnictwem J.E.ks. Biskupa Łukasza Buzuna – biskupa pomocniczego Diecezji Kaliskiej, który również wcześniej dołączył
w Łajsach do pieszych pielgrzymów.

Od godziny 16.00 pielgrzymi uczestniczyli w konferencjach prowadzonych przez:

  1. Mariusza Dzierżawskiego i Marię Bieńkiewicz z Ruchu Obrony Życia na temat:  „Obrona życia warunkiem wolności naszej Ojczyzny”.
  2. ks.Jana Spólnego Diecezjalnego Opiekuna Wspólnot  Nieustającego Różańca Świętego w Diecezji Siedleckiej na temat: „Dzieło Duchowej Adopcji Kapłanów” jako modlitwa o uświęcenie  kapłanów.
  3. Urszulę Strynowicz na temat:  „Różaniec odmawiany w sposób nieustanny ratunkiem dla Polski”

Wszyscy prelegenci podejmowali bardzo ważne dla narodu polskiego tematy, gorąco nawoływali do  modlitwy różańcowej, jako ratunku dla Polski i świata w obecnych czasach, w obliczu działań człowieka, które daleko odbiegają od drogi do zbawienia, jaką wskazywał nam Chrystus.

Pielgrzymka była głębokim przeżyciem duchowym dla wszystkich uczestników.

Małgorzata Woźniak

Pielgrzymka do Sanktuariów Dolnego Śląska

Pielgrzymka do Sanktuariów Dolnego Śląska

Dnia 2 czerwca o godzinie 5.00, pod duchową opieką księdza Adam Buraczyńskiego ruszyliśmy na Dolny Śląsk. Pierwszym i najważniejszym etapem naszej wyprawy było Sanktuarium Świętego Jacka w Legnicy, miejsca Cudu Eucharystycznego z 25 grudnia 2013 roku. W skupieniu wysłuchaliśmy opowiadania świadka  cudu – księdza proboszcza księdza Andrzeja Ziombry. Następnie z głębokimi przemyśleniami wzięliśmy udział we Mszy Świętej, którą w intencjach pielgrzymów, koncelebrował ksiądz Adam.  

Z Legnicy udaliśmy się do Świdnicy, gdzie poznawaliśmy dzieła rąk ludzkich sławiących Boga w Kościele Pokoju – największej drewnianej protestanckiej świątyni wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO i w Katedrze św. Stanisława i św. Wacława w Świdnicy – jeden z największych kościołów Dolnego Śląska, którym niestety nie interesuje się UNESCO, na co z pewnością by zasługiwał ze względu na wspaniałości, które się w nim znajdują. Na nocleg zajechaliśmy do Wambierzyc. Przed udaniem się na spoczynek  zwiedziliśmy bazylikę Matki Bożej Wambierzyckiej – Opiekunki Rodzin i Apelem Jasnogórskim, przed rozświetloną Bazyliką zakończyliśmy dzień pełen wrażeń.

3 czerwca, po porannej Mszy Świętej i odprawieniu nabożeństwa fatimskiego, skierowaliśmy się do Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie – perełce baroku europejskiego, wpisanego na listę UNESCO. To co ujrzeliśmy, przeszło nasze oczekiwania. Oszołomieni bogactwem barokowego wystroju świątyni pojechaliśmy ochłonąć do skromniuteńkiego Sanktuarium Matki Bożej Śnieżnej – Przyczyny Naszej Radości na Górze Iglicznej w masywie Śnieżnika. I tu znowu wspaniałe wrażenia z widoków z góry  na Kotlinę Klodzką. Dzień zakończyliśmy w klasztorze redemptorystów w Bardo Śląskim.

Niedzielę Zesłania Ducha Świętego  część pielgrzymów przeżywała w Sanktuarium Matki Bożej Bardzkiej – Strażniczki Wiary, a część udała się na Mszę Świętą  na Górę Bardzką (593 m n.p.m) do kaplicy Matki Bożej Płaczącej, pobudowanej w miejscu objawienia się Maryi. Po drodze odprawiliśmy Drogę Krzyżową na trasie kalwarii bardzkiej.

Pielgrzymka dostarczyła wszystkim ogromnych przeżyć duchowych, wspaniałych wrażeń estetycznych, a także radości z obcowania z drugim człowiekiem na chwałę Bożą.

Małgorzata Woźniak

 

 

Do różańca i do tańca…

Do różańca i do tańca…

Jak wspólnota to wspólnota. Jednym razem wspólna modlitwa, innym razem wspólne pielgrzymki, a jeszcze innym – wspólna praca. Nasze wspólnoty odpowiadają na każdą potrzebę. Tym razem, podczas remontu kościoła, zorganizowała się grupa która wsparła Pana Leszka w przygotowaniu świątyni na niedzielną Eucharystię. Panie dzielnie myły ławki i podłogi a panowie – Leszek i Jarek wymieniali wodę we wiadrach. Remont trwa, zapraszamy wszystkich chętnych do pomocy a także zachęcamy do wstąpienia w szeregi Wspólnoty Żywego Różańca, aby wsparciem modlitewnym ogarniać potrzeby parafii, diecezji i Kościoła Powszechnego.

Św. Józefie módl się za nami

Św. Józefie módl się za nami

Wspólnota Nieustającego Różańca dnia 18 marca br., pod duchowym przewodnictwem księdza Pawła, wzięła udział w drugim dniu Triduum Różańcowego w Sanktuarium Świętego Józefa w Kaliszu pod hasłem: „ŚWIĘTY JÓZEFIE OPIEKUNIE KOŚCIOŁA ŚWIĘTEGO, MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Uczestnicy spotkania modlili się  w intencjach Kościoła, za wstawiennictwem św. Józefa prosili o światło Ducha Świętego dla Pasterzy i wszystkich Kapłanów w naszej Ojczyźnie.

Członkowie Wspólnoty brali udział w katechezach, modlitwach, spotkaniu z innymi Wspólnotami z całego kraju. Zelatorki poszczególnych grup przedstawiły działania podejmowane przez ich Wspólnoty. O godz. 15.00 odmówiono Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Katechezę wygłosił ks. Alfred Berlak.

O godz. 16.00 rozpoczęła się Eucharystia, której przewodniczył i homilie wygłosił ks. bp Łukasz Buzun. W homilii bp Łukasz zachęcał do trwania na modlitwie różańcowej                              i ukazywał jej piękno, prostotę
i moc. Na koniec Mszy Świętej dokonał aktu zawierzenia Wspólnot Nieustającego Różańca Świętego Świętemu Józefowi.

Po zakończeniu Eucharystii pielgrzymi, pełni duchowych przeżyć, udali się w drogę powrotną do Torunia.

Małgorzata Woźniak

 

Spotkanie opłatkowe wspólnot parafialnych

Spotkanie opłatkowe wspólnot parafialnych

Fot. Małgorzata Woźniak, Barbara Walecka

Dnia 7 stycznia 2017r., odbyło się spotkanie opłatkowe Wspólnot Różańcowych i Czcicieli Miłosierdzia Bożego naszej parafii.  Dzień rozpoczęto Mszą Świętą, po której obejrzano jasełka przygotowane przez panie skupione przy Wojewódzkim Ośrodku Animacji Kultury. Następnie ksiądz proboszcz Dariusz Żurański zaprosił zgromadzonych do plebanii na wspólne śniadanie. W tym miejscu gorąco wszystkim podziękował za wsparcie, aktywność i modlitwę. W radosnym nastroju prowadzono rozmowy i śpiewano kolędy. Na koniec zebrani podzielili się opłatkiem życząc sobie błogosławieństwa Bożego w Nowym Roku.

Małgorzata Woźniak

Podsumowanie roku duszpasterskiego

Podsumowanie roku duszpasterskiego

W 4 niedzielę adwentu w parafii MBZ w Toruniu, podczas mszy z udziałem dzieci, nastąpiło rozstrzygnięcie całorocznego konkursu na „Ministranta Roku 2016”. Zwycięzcą ze szczególnym wyróżnieniem za gorliwość został Maksym Kowalski. Wyróżnienie za systematyczność otrzymał Ksawier Jankowski, za pobożność Paweł Solarczyk, a za wiedzę Krzysztof Szymańczyk. Wyróżniony został także jeden z kandydatów na ministranta – Dominik Ciesielski. Zwycięzcy otrzymali atrakcyjne nagrody, a przede wszystkim zostali uhonorowani wobec wspólnoty parafialnej. Szczególne podziękowania kierujemy do dzieci ze scholi parafialnej za upiększanie cudownym, radosnym i pięknym śpiewem niedzielnej liturgii. Wszystkim za wszystko serdeczne Bóg zapłać.

Duszpasterze.

ŻYCZENIA  Z  MADAGASKARU

ŻYCZENIA Z MADAGASKARU


Ks. Marek Ochlak głosił u nas Rekolekcje Wielkopostne 2016. Jest Misjonarzem Oblatem, posługuje na Madagaskarze, pamięta o nas, obficie wsparliśmy Jego misje… Bóg zapłać. Jego list do nas:

Kochani!

Pozdrawiam już z nowej misji, gdzie od trzech tygodni już jesteśmy jako Oblaci po oficjalnym przejęciu misji zupełnie opuszczonej przez Saletynów. Przez ostatnie trzy tygodnie walczyłem na budowie, aby wreszcie móc zamieszkać w godziwych warunkach i przeżyć pierwsze święta z nową trzódką w Befasy. Od ostatniego mojego kontaktu z Wami dużo się wydarzyło.
Kiedy wróciłem na Madagaskar po Wielkanocy, pozbyłem dwa miesiące i przejęcie misji było jeszcze niemożliwe, a wiec wysłano mnie na 3,5 miesiąca do Kanady na animacje misyjne pośród Polonii. Tam odnalazłem Ziomka, Darka Dąbkowskiego, który się bardzo zdziwił, a jednocześnie ucieszył, kiedy mnie zobaczył na kanadyjskich Kaszubach, gdzie Oblaci maja swoją parafie w Kanadyjskim Wilnie. Spotkaliśmy się kilka razy i było naprawdę super. Oczywiście Darek nie żalił się swoją chorobą, ale zobaczyłem polowe tego człowieka, którego znałem. Wspaniały Ziomal !!! /Darek, jako misjonarz z Kenii, głosił u nas parokrotnie kazania, obecnie jako franciszkanin przebywa w Kanadzie, przeżywa chorobę nowotworową, nie ma żołądka, marzy, by wrócić do Kenii…/

Po powrocie z Kanady zamieszkałem w Morondava, na południowo-zachodniej części wyspy, gdzie mamy już parafie, szkołę i dom misjonarski, i tam czekałem, aż biskup będzie gotowy na przekazanie misji. W międzyczasie, nieoficjalnie byłem kilka razy w Befasy, aby zobaczyć co mamy przejąć i byłem troszkę zaszokowany stanem jedynego budynku, który jest jednocześnie Kościołem, szkołą i domem ojca. Kiedy raz odwiedziłem pracującego tam Saletyna, księdza malgaskiego, to się przeraziłem, kiedy mi pokazał swoje „salony”. Istny kurnik, a do tego brud. Nie było sufitu, żadnego światła, a kibelki to pożal się Boże ! No cóż, przynajmniej się dowiedziałem, ze życzliwością będę zaczynał od zera.

Przez trzy tygodnie z rożnymi ekipami przemienialiśmy dom, aby przystosować go do warunków mieszkalnych i chyba nam się to udało, choć byłem tak wykończony pracą, że ledwie żyłem. Długo nie pracowałem fizycznie i wiek tez robi swoje.

W tym miejscu dzięki za dary pieniężne, bo właśnie zostały wykorzystane do tego kapitalnego remontu. W przyszłym roku, kiedy opadnie rzeka, będziemy remontować Kościół i szkołę.
Wojtku i Darku, /ks. Wojciech Miszewski, ks. Dariusz Żurański/ , zaproszenie ciągle aktualne, już jestem u siebie. Skromnie bo skromnie, ale u siebie !

A teraz moje życzenia. Niech Nowonarodzony ogarnia nas wszystkich swoim Boskim światłem Miłości i niech ta Miłość dotrze do wszystkich zakątków świata. Odrobinę tego Boskiego światła Miłości życzę Wam Kochani Bracia w Kapłaństwie i Waszym Drogim parafianom !

Z modlitwa, z Czerwonej Wyspy,

Marek, omi

Pielgrzymka Wspólnoty Nieustającego Różańca  do Sanktuarium Cudu Eucharystycznego w Sokółce  i Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej  w Świętej Wodzie.

Pielgrzymka Wspólnoty Nieustającego Różańca do Sanktuarium Cudu Eucharystycznego w Sokółce i Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Świętej Wodzie.

17 września o godz. 5.00 wyruszyliśmy na Podlasie. Naszym głównym celem było Sanktuarium Cudu Eucharystycznego w Sokółce.  Po drodze zajechaliśmy do Tykocina, gdzie zwiedziliśmy Wielką Synagogę i poznaliśmy tradycje wspólnoty żydowskiej- starszych braci w wierze. Poza tym poznaliśmy miejsca związane z historią Polski – pomnik Stefana Czarnieckiego  z 1763r., Pomnik Orła Białego – upamiętniający ustanowienie przez Augusta II w 1705r. najwyższego orderu Rzeczypospolitej, widzieliśmy zamek królewski króla Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego  Zygmunta Augusta, w którym, między innymi, umarł Janusz Radziwiłł podczas potopu szwedzkiego.

Około godz. 14.00 dotarliśmy do Kościoła pw. Świętego  Antoniego Padewskiego- miejsca Cudu Eucharystycznego w Sokółce. W sali pielgrzymów poznaliśmy historię cudu. Przed Najświętszym Sakramentem, wpatrzeni w cząstkę serca Jezusa Chrystusa,  modliliśmy się koronką do Miłosierdzia Bożego. Później,  w cichej modlitwie polecaliśmy Bogu Diecezję Toruńską, kapłanów, parafię oraz intencje własne i powierzone. Wieczorem uczestniczyliśmy  we Mszy Świętej, którą koncelebrował nasz duchowy przewodnik ksiądz Dawid Urbaniak.

Jeszcze tego samego dnia udaliśmy się do Świętej Wody – Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej.  Proboszcz Sanktuarium , ksiądz   Alfred,  poprowadził nas do groty Matki Bożej, gdzie odśpiewaliśmy Apel  Jasnogórski i zostawiliśmy , przywieziony z Torunia kamień intencyjny.  Następnie o godzinie 22.00 rozważaliśmy  Drogę Krzyżową i postawiliśmy pamiątkowy krzyż na Górze Krzyży.  Pełni duchowych przeżyć, w skupieniu udaliśmy się na spoczynek.
W niedzielę wzięliśmy udział we Mszy Świętej kończącej oktawę odpustu Święta Matki Bożej Bolesnej, którą również koncelebrował ksiądz Dawid.

Po  śniadaniu udaliśmy się do Supraśla, gdzie zwiedziliśmy przepiękną ekspozycję ikon
w Muzeum znajdującym się w dawnym pałacu archimandrytów położonym w kompleksie klasztornym Monasteru prawosławnego.  Następnie w Cerkwi  Jana Teologa uczestniczyliśmy
w koncercie przyklasztornego chóru cerkiewnego i zwiedziliśmy Monaster.

Głęboko uduchowieni i radośni,  wzbogacając podróż modlitwą i śpiewem wróciliśmy do domu.
Małgorzata Woźniak

Wspólnota Żywego Różańca w Sanktuarium Matki Bożej Lisewskiej

Wspólnota Żywego Różańca w Sanktuarium Matki Bożej Lisewskiej

W sobotę 6 sierpnia Wspólnota Żywego Różańca naszej parafii wraz z czcicielami Matki Bożej pielgrzymowała  do Sanktuarium Matki Bożej Lisewskiej  na czterdzieste czwarte diecezjalne spotkanie Żywego Różańca.

Po odmówieniu Różańca Fatimskiego wynagradzającego Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny,  z błogosławieństwem ks. Proboszcza Dariusza Żurańskiego , opiekuna Żywego Różańca wyruszyliśmy do Lisewa.

W Lisewie po przejściu przez Bramę Miłosierdzia  wszystkich witał z pieśniami i dobrym słowem ks. prał. Gerard Gromowski – diecezjalny moderator Wspólnot Żywego Różańca, kustosz i proboszcz sanktuarium.

Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył bp Józef Szamocki. W homilii bp. Józef podkreślił wyjątkowość grupy Żywego Różańca, porównał  czcicieli różańca do najlepszych uczniów domu nazaretańskiego, wzrastających w pokorze, wierze, mądrości i w latach, dzielących się tym z pokolenia na pokolenie.

Członkowie Żywego Różańca szczególną opieką modlitewną i materialną otaczają Wyższe Seminarium Duchowne dlatego jak co roku do ołtarza nieśliśmy dar serca aby wesprzeć seminarzystów.  Rektor WSD w Toruniu ks. kan. Dariusz Zagórski podziękował za ofiary składane na rzecz seminarium, poprosił  o nieustanną modlitwę za kleryków i kapłanów.

Organizatorzy pielgrzymki w Lisewie zadbali o pokarm dla ciała, a siostry Loretanki z Warszawy przywiozły bogaty zestaw literatury religijnej.

Na zakończenie uczestniczyliśmy  w Drodze Krzyżowej, dróżkami jedynej w diecezji Kalwarii, prowadził ją ks. prał. Gerard Gromowski, Jego piękne, aktualne  rozważania pozwoliły na skupienie i głębokie duchowe przemyślenia. Odmówiliśmy  modlitwy odpustowe Roku Miłosierdzia.  Ks. prał. Gromowski podziękował członkom Żywego Różańca za liczne przybycie i za wieloletnią współpracę.

Umocnieni modlitwą, dobrym słowem, uradowani serdecznością  organizatorów i zauroczeni pięknem Sanktuarium Matki Bożej Lisewskiej i Jego okolic  z nowymi siłami wróciliśmy do wypełniania swego powołania w Żywym Różańcu.

Zelator WŻR – Barbara Walecka

Na pielgrzymkowym szlaku

Na pielgrzymkowym szlaku

Dnia 26 czerwca 2016r, z Łomianek, ,wyruszyła piesza pielgrzymka Wspólnot Nieustającego Różańca do Gierzwałdu. 32 osoby ze Wspólnoty Nieustającego Różańca z naszej parafii j wzięły udział w pielgrzymce duchowej, wspierającej wędrujących pielgrzymów. Codziennie odmawiały one część różańca świętego, litanię do Matki Bożej Gietrzwałdzkiej, litanię do Świętego Józefa, modlitwę
za dusze w czyśćcu cierpiące i w miarę możliwości brały udział we Mszy Świętej. W sobotę 2 czerwca dziewięciu członków Wspólnoty pojechało do Gietrzwałdu powitać i połączyć się w modlitwie
z czynnymi pielgrzymami. Wspólnie uczestniczyli we Mszy Świętej, wysłuchali historii objawień gietrzwałdzkich, modlili się koronką do Miłosierdzia Bożego, uczestniczyli w spotkaniu z siostrą ze zgromadzenia Świętej Katarzyny, zapoznając się z posłannictwem zakonu. Na koniec odprawili drogę krzyżową.

W swych modlitwach, Matce Bożej Gietrzwałdzkiej, polecali członków Nieustającego Różańca, kapłanów i parafię Matki Bożej Zwycięskiej.

Małgorzata Woźniak

Pielgrzymka do Lichenia

Pielgrzymka do Lichenia

Dnia 17 października 2015r. Wspólnota Nieustającego Różańca  zorganizowała pielgrzymkę do Lichenia. W autokarze, pod przewodnictwem księdza Pawła Wróblewskiego, powitali Matkę Bożą „Godzinkami o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny„.  Dojechawszy na miejsce, odprawili Drogę Krzyżową w lesie grąblińskim.   Pielgrzymi zawieźli do Matki Bożej własne prośby i podziękowania, a  Mszę Świętą, którą odprawił ksiądz Paweł, ofiarowali także w intencji kapłanów, parafian Matki Bożej Zwycięskiej oraz
o liczne powołania kapłańskie.

W wolnym czasie pielgrzymi indywidualnie chłonęli klimat Sanktuarium ubranego w piękne barwy polskiej złotej jesieni, zwiedzali miejsca związane z objawieniami i historią naszej ojczyzny.  O godzinie 15,00 odprawili koronkę do Miłosierdzia Bożego i udali się
w powrotną drogę do Torunia. W autokarze wszyscy  radośnie wzmocnieni
i uduchowieni, włączali się do modlitw i śpiewu.

Małgorzata Woźniak

Pielgrzymka do Kodnia

Pielgrzymka do Kodnia

5 września 2015r , z samego rana, 55-cio osobowa grupa pod duchowym przewodnictwem księdza Adama Buraczyńskiego wyruszyła z pielgrzymką do trzech polskich sanktuariów.

O godzinie 9.00 uczestniczyliśmy w Mszy Świętej koncelebrowanej w Kościele p.w. Św. Stanisława Kostki w Warszawie-Sanktuarium bł. ks. Jerzego Popiełuszki, odprawiliśmy Różaniec Fatimski modląc się w intencji pielgrzymów i zwiedziliśmy Muzeum poświęcone męczennikowi. O godzinie 15.00 dotarliśmy do Pratulina, gdzie poznaliśmy historię męczeństwa wiernych Kościoła unickiego, z Podlasia. Odprawiliśmy Drogę Krzyżową na trasie kalwarii pratulińskiej docierając do miejsca pochówku męczenników.

Wieczorem powitaliśmy Matkę Bożą Kodeńską.

6 września poznaliśmy historię obrazu Matki Bożej Gregoriańskiej uczestniczyliśmy w Mszy Świętej koncelebrowanej, podczas której ksiądz Adam polecał Bogu intencje pielgrzymów. Następnie zwiedziliśmy kodeńskie ogrody, którymi opiekują się Misjonarze Oblaci. Znajduje się tu, między innymi, gotycki kościół p.w. Ducha Świętego, a w nim krucyfiks z uśmiechniętym Chrystusem. Jak wyjaśniał ksiądz Adam – twarz wyraża ulgę po cierpieniu z przesłaniem „wykonało się”. Dotarliśmy także na granicę Polski i Białorusi podziwiając meandry rzeki Bug. Wśród pięknej roślinności, bogatej w zioła, można kontemplować wiarę i wsłuchać w siebie. W drodze powrotnej, w Kostomłotach odwiedziliśmy jedyną w Polsce parafię neounicką, gdzie poznaliśmy historię kościoła unickiego w Polsce

Głęboko uduchowieni pożegnaliśmy Podlasie i udaliśmy się w drogę powrotną do Torunia.

Małgorzata Woźniak

Ministranci wystartowali….

Ministranci wystartowali….

Rozpoczął się nowy rok szkolny, katechetyczny i formacyjny. Z tej okazji Liturgiczna Służba Ołtarza naszej parafii wraz z rodzicami spotkała się 5 września 2015 roku  w Centrum Edukacji Młodzieży w Górsku. Nasze spotkanie rozpoczęliśmy wspólną Mszą Świętą o godz. 10.00. Eucharystii przewodniczył ks. Dawid Urbaniak dziękując Bogu za udane wakacje, prosząc o Boże błogosławieństwo dla LSO oraz o liczne i święte powołania kapłańskie z naszej wspólnoty parafialnej. Po uczcie duchowej zwiedziliśmy nowoczesne  muzeum multimedialne interaktywne poświęcone pamięci bł. Ks. Jerzego Popiełuszki – patrona „Solidarności”. Następnie udaliśmy się do Muzeum Regionalnego gdzie mogliśmy podziwiać kapelusz pierwszego toruńskiego starosty, maselniczki, żelazka, chomąta i wiele innych eksponatów. Na zakończenie zasiedliśmy do wspólnego stołu i zajadaliśmy się pizzą. Pragnę podziękować wszystkim którzy przyczynili się do zorganizowania naszego wspólnego pobytu w Górsku. Liturgicznej Służbie Ołtarza w nowym roku formacyjnym życzę Bożego błogosławieństwa.

Ks. Dawid Urbaniak

Rajd na Barbarce

Rajd na Barbarce

Położona w lesie na obrzeżach Torunia Barbarka jest znana, jako obszar łączący historię ze współczesnością. Osada Barbarka występuje w źródłach już od 1299 r. Od kilkuset lat przyciągała Barbarka okolicznych mieszkańców i podróżnych, jako miejsce kultu św. Barbary; gościła kupców i pielgrzymów udających się na Północ Polski, zapraszała swoim urokiem mieszkańców Torunia i okolic na wypoczynek w chwilach wolnych od pracy.

Od 28 października 1939 r. zaczęła być Barbarka także rozpoznawana, jako miejsce  martyrologii. Aresztowani przez Niemców jesienią 1939 r. mieszkańcy Torunia i okolic, głównie urzędnicy, nauczyciele, lekarze, księża, adwokaci i czynni społecznie zamożniejsi Polacy, byli najczęściej  uwięzieni w Forcie VII. Wielu z nich zostało później rozstrzelanych i pochowanych w położonym nieopodal lesie, w Barbarce. Trudno jest ustalić dokładną liczbę ofiar; według różnych kryteriów podaje się: 328, ok. 600, a nawet ok. 1000 osób. Obecnie  to miejsce jest także  największym toruńskim cmentarzem okresu drugiej wojny światowej.

Tradycyjnie już od wielu lat w znajdującej się tu kaplicy św. Barbary w niedziele i święta o godz. 13.00  odprawiane są Msze św. Z kolei działalność założonej w 2004 r. Szkoły Leśnej sprawia, że Barbarka jest także miejscem realizacji interesujących form edukacji.

W sobotę 20 czerwca 2015 r. z inicjatywy ks. Łukasza Skarżyńskiego sympatycy i członkowie Stowarzyszenia Rodzin Katolickich zainaugurowali czas wakacji i zorganizowali dla dzieci i młodzieży z rodzicami pieszy rajd po ścieżkach i bezdrożach uroczych, leśnych zakątkach Barbarki. Pieszy szlak prowadził od Groty św. Barbary, poprzez cmentarz, czyli opisane wyżej miejsce męczeństwa ofiar niemieckiego terroru i dalej, wędrowcy przekroczyli Strugę, aby po kilku godzinach powrócić na górną polanę przy Leśnej Szkole.

Tu zmęczonych wędrowców czekała nagroda: rozpalone ognisko, grillowanie kiełbasek oraz napoje i słodycze. Punktem uroczystym spotkania przy ognisku było podziękowanie ks. Łukaszowi Skarżyńskiemu za pracę w wielu obszarach funkcjonowania naszej parafii; przede wszystkim był to moment uznania dla księdza za skuteczne tworzenie życia wspólnotowego, efektem tej pracy było także nasze spotkanie, jako wspólnoty osób związanych z kościołem Matki Boskiej Zwycięskiej. Na ręce ks. Łukasz złożyliśmy też podziękowania dla naszego Księdza Proboszcza Dariusza Żurańskiego, który zawsze chętnie, z otwartością wspiera nasze inicjatywy i działania.

Dalszy pobyt w tym uroczym miejscu obfitował w gry i zabawy dzieci i dorosłych.

Tadeusz Kierel

Zapraszamy do obejrzenia filmu z naszego Rajdu:

Św. Jan Paweł II był wśród nas

Św. Jan Paweł II był wśród nas

W niedzielę 7 czerwca minęła już szesnasta rocznica wizyty św. Jana Pawła II w Toruniu. Zwłaszcza w takich chwilach pragniemy przypominać sobie osobę i nauczanie naszego wielkiego Rodaka. Z tej okazji w naszej parafii Stowarzyszenie Rodzin Katolickich zorganizowało konkurs dla dzieci, pod hasłem: „Moje spotkanie ze św. Janem Pawłem II”. Konkurs odbył się w dwóch kategoriach, dzieci do III klasy wykonywały dzieła plastyczne, natomiast dzieci z klas IV – VI przygotowały prace pisemne. Konkurs ku wielkiej radości organizatorów cieszył się dużym zainteresowaniem. Dzieci wykazały się wspaniałą wyobraźnią i pracowitością, co zostało nagrodzone w niedzielę, 7 czerwca podczas Mszy św. dla dzieci o 11.30. Zwycięzcą oraz wszystkim uczestnikom serdecznie gratulujemy, a Księdzu Proboszczowi i wszystkim sponsorom serdecznie dziękujemy za dobre serce. Niech św. Jan Paweł II oręduje za nami i wyprasza nam potrzebne łaski oraz staje się pięknym wzorem do naśladowania.

Św. Janie Pawle II – módl się za nami

Poniżej można obejrzeć prace plastyczne.

 

Pielgrzymka do Dachau

Pielgrzymka do Dachau

 

Około 800 duchownych z całej Polski, w tym 40 biskupów oraz grupa osób świeckich pielgrzymowali w środę 29 kwietnia b.r. do dawnego obozu koncentracyjnego w Dachau. Na spotkanie przybyli także Polacy z Niemiec wraz z kapłanami Polskiej Misji Katolickiej. W tym roku minęło 70 lat od wyzwolenia obozu.

Przypomnijmy, że obóz w Dachau był między innymi miejscem kaźni duchownych różnych narodowości, pośród których najwięcej było księży polskich. Pierwsze, duże transporty księży z naszej ojczyzny do Dachau przybyły w kwietniu i maju 1940 r. W grudniu tegoż roku nastąpiła tutaj komasacja księży z innych obozów: Sachsenhausen, Mauthausen-Gusen i Oranienburg. Ogólnie przebywało tu  przeszło 2794 duchownych, w tym 1780 kapłanów z Polski, aż 868 z nich zmarło.

W 70. Rocznicę wyzwolenia obozu, o godzinie 12.00, biskupi i księża, głównie z Polski, odprawili w kaplicy Śmiertelnego Lęku Chrystusa mszę św. Głównym celebransem był Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski ks. abp Stanisław Gądecki, natomiast homilię wygłosił Przewodniczący Konferencji Episkopatu Niemiec ks. kard. Reinhard Marx. Po błogosławieństwie wszyscy udali się pod tablicę upamiętniającą pomordowanych w obozie, gdzie złożono wieńce, odmówiono modlitwę oraz odczytano nazwiska błogosławionych męczenników z Dachau.

Po południu, o godz. 16.00 w konkatedrze we Fryzyndze miało miejsce nabożeństwo, podczas którego zebrani modlili się o pokój i pojednanie. Nabożeństwu przewodniczył ks. kard. Reinhard Marx, a kazanie wygłosił ks. abp Stanisław Gądecki.

Z diecezji toruńskiej w pielgrzymce wzięło udział 9 osób: ks. bp Józef Szamocki, ks. Józef Nowakowski, ks. Stanisław Majewski, ks. Zbigniew Markowski, ks. Mirosław Owczarek, ks. Wojciech Miszewski, ks. Dariusz Żurański, ks. Tomasz Drzymalski oraz dk. Waldemar Rozynkowski.

Dla nas, pielgrzymujących z parafii św. Antoniego na Wrzosach, pobyt w Dachau miał ważne znaczenie, nie tylko z perspektywy męczeństwa w tym miejscu wielu kapłanów z różnych diecezji w Polsce. W Dachau był uwięziony pierwszy proboszcz naszej parafii ks. Leon Dzienisz. Przypomnijmy jego drogę męczeńską.

Został aresztowany dnia 19 X 1939 roku. Początkowo był przetrzymywany wraz z innymi księżmi w toruńskim Forcie VII. Przebywał tam niecałe trzy miesiące. Na początku 1940 roku, dokładnie 8 stycznia, został przewieziony wraz z dużą grupą innych więźniów do powstającego obozu w Stutthofie. W tym czasie więziono w tym miejscu około 200 duchownych. Jednym ze współwięźniów, który od Torunia dzielił czas niedoli z ks. Dzieniszem  był późniejszy błogosławiony ks. Stefan Wincenty Frelichowski.

Dnia 9 IV 1940 roku ks. Dzienisz znalazł się w grupie więźniów, która została wysłana do podberlińskiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Następnego dnia transport więźniów przybył do położonej w pobliżu obozu koncentracyjnego stacji kolejowej Oranienburg. W obozie tym  ks. Dzienisz doświadczył prześladowań ze strony blokowego, kryminalisty Hugona Kreya. Tak jedno ze zdarzeń opisuje jego współwięzień ks. Wojciech Gajdus: Zakomenderował [Hugo Krey] czołganie. Czołgamy się w pocie czoła. Po chwili zarządza wyścig w czołganiu się. Długo i szeroko rozpostarta masa jasnoniebiesko-białych plam szybko spełnia rozkaz. Wyciąga się długi wąż. Na czele oczywiście najmłodsi, bo najsilniejsi. Jednym z pierwszych jest ks. Dzienisz. Hugo każe mu wstać. Wszyscy leżymy cicho, czekając, jaką to znowu zainscenizuje diabelską fantazję. Hugo pyta ks. Dzienisza, czy umie błogosławić. Pytany potakuje. „Błogosław ich”- wskazuje na nas leżących. Unosi się ręka kapłana powoli, uroczyście, jak we Mszy świętej. Przez powietrze płynie donośny głos: Benedicat vos Omnipotens Deus: Pater et Filius et Spiritus Sanctus. Amen- rechocze Hugo i niczego nie spodziewającego się księdza z taką mocą kopie w krok, że ten dość silny i młody, wali się z hukiem jak ścięty dąb na ziemię.

W połowie grudnia 1940 roku wszystkich kapłanów z obozu w Sachsenhausen przetransportowano do obozu w Dachau. Był to najstarszy obóz koncentracyjny na terenie Niemiec, został wzniesiony w 1933 roku. Ks. Leon Dzienisz dotarł do niego w transporcie, który przybył do Dachau w sobotę przed południem, dnia 14 grudnia. Otrzymał numer obozowy: 22642. W nieludzkich warunkach obozowych udało mu się przeżyć około półtora roku. Zginął w tzw. transporcie inwalidów, czyli chorych więźniów, dnia 10 VIII 1942 roku. Urzędową datę śmierci podano jednak 16 września 1942 r.

Z pielgrzymki do Dachau przywieźliśmy ziemię, która zostanie umieszczona w świątyni. Będzie ona dla nas znakiem przypominającym męczeńską śmierć pierwszego duszpasterza naszej parafii na Wrzosach.

Dk. Waldemar Rozynkowski

Ks. prał. Stanisław Kardasz Honorowym Generałem Policji

Ks. prał. Stanisław Kardasz Honorowym Generałem Policji

W czwartek 23 kwietnia 2015 r. ks. prał. Stanisław Kardasz, za zasługi na rzecz Duszpasterstwa Policjantów włączony został do grona Honorowych Generałów Policji. Uroczystość rozpoczęto Mszą św. o godz. 12.00 pod przewodnictwem ks. bpa Andrzeja Suskiego w kościele pw. Matki Bożej Zwycięskiej. Modlono się  w intencji poległych i pomordowanych policjantów w okresie II wojny światowej.

Następnie w Muzeum Diecezjalnym przy ul. Żeglarskiej  w Toruniu miała miejsce uroczystość włączenia ks. prał. Stanisława Kardasza w poczet Honorowych Generałów Policji.

 

Laudacja na cześć Księdza Prałata Stanisława Kardasza

Ksiądz Prałat Stanisław Kardasz

Urodził się w Gdyni 29 października 1936 roku

święcenia kapłańskie przyjął w Pelplinie 17 lipca 1960 roku,

od 10 października 1990 roku jest Kapelan Policji Garnizonu Toruńskiego. Człowiek wielkiego formatu, wybitny i o wszechstronnych zainteresowaniach, czuły na krzywdę ludzką, ale o dużym poczuciu sprawiedliwości. Z wykształcenia historyk, po Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, zafascynowany zarówno historią i zabytkami średniowiecza, przez cały czas głodny wiedzy. Zafascynowany życiem i dokonaniami Marszałka Piłsudskiego – wie o nim wszystko, ma wiele książek, obrazów i pamiątek związanych z tym wielkim polskim Marszałkiem. Tu w Muzeum Diecezjalnym, na I piętrze, możemy obejrzeć obraz Kossaka „Cud nad Wisłą”, obraz podarowany przez ks. Stanisława Kardasza.

Już w młodości, przed maturą siedział w więzieniu za działalność podziemną, potem wybrał życiową drogę kapłana, wielce wrażliwego i aktywnego na rzecz demokracji i praw człowieka. Przez całe swoje życie modlił się i aktywnie walczył o pełną wolność i suwerenność dla naszej Ojczyzny. W okresie PRL za swoją niezłomną postawę był obiektem licznych ataków ówczesnych władz, zabierano mu paszport, utrudniano funkcjonowanie jako proboszcza Parafii Matki Bożej Zwycięskiej, a był proboszczem tej parafii przez ponad 40 lat. Surowy i wymagający od siebie i innych, ale powszechnie lubiany i szanowany przez mieszkańców Torunia.

W 1985 roku założyciel i kierownik Chrześcijańskiego Uniwersytetu Robotniczego, kierownik Wszechnicy Związkowej NSZZ „Solidarność”.

Od 1982 roku odprawiał w swoim kościele słynne Msze za Ojczyznę, a także msze dla rodzin katyńskich, to u ks. Stanisława Kardasza zbierali się późniejsi założyciele Stowarzyszenia „Rodzina Katyńska w Toruniu”.

Uczestnik wielu wypraw wysokogórskich, w tym na najwyższe szczyty Himalajów, dla uczestników wypraw w Himalaje odprawiał msze na kolejnych „stacjach”, kilka tysięcy metrów npm.

Swoją wiedzę historyczną i zamiłowanie do gotyku wykorzystywał i wykorzystuje nadal jako konserwator zabytków Diecezji Toruńskiej, członek Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dzięki niemu wydano wielotomowe wydawnictwo ukazujące historie wszystkich parafii i kościołów całej Diecezji, ze szczegółową dokumentacją zabytków, w większości gotyckich. Dopingował na terenie całej Diecezji do konserwacji zabytków sakralnych, a także na rzecz ich właściwego zabezpieczenia.

W okresie PRL wspierał biednych, ubogich, ale i pomagał rozwiązywać problemy życiowe funkcjonariuszom milicji, udzielał im śluby kościelne, chrzcił dzieci, zawsze wspierał każdego funkcjonariusza w potrzebie. Od czerwca 1989 roku aktywnie wspierał przemiany milicji w policję tak, aby powstała w pełni demokratyczna służba strzegąca prawa i bezpieczeństwa obywateli. W tamtym okresie obecny w komendach i komisariatach Policji, na każdym Święcie Policji, na każdej policyjnej uroczystości, także wtedy, kiedy policjantów dotyka tragedia śmierci. Jest zawsze z Policjantami, z ich radościami i smutkami, a coroczne spotkania opłatkowe, zarówno te w jednostkach policyjnych, jak i te na Plebanii, kontynuowane teraz razem z księdzem Proboszczem Dariuszem Żurańskim, przeszły do legendarnych spotkań integrującym całe środowisko policyjne, przedstawicieli władz miasta i bratnich służb mundurowych. Tu należy odnotować osobisty udział w tych najważniejszych spotkaniach opłatkowych i z okazji Święta Policji Ekscelencji Księdza Biskupa Andrzeja Suskiego, za co jesteśmy niezwykle wdzięczni. Moim zdaniem najważniejsza działalność ks. Stanisława Kardasza dotyczyła budowy nowego moralnego i etycznego oblicza polskiej Policji oraz przyczynienie się do budowy zaufania społeczeństwa do odrodzonej policji. Od wielu lat stworzono tradycję spotkań stale powiększającej się grupy generałów Policji, początkowo zawsze na Plebanii u ks. Stanisława Kardasza, a teraz od czasu do czasu także w Poznaniu, ostatnio w gościnie u Kapelana policji Wielkopolskiej ks. prałata Stefana Komorowskiego. Na tych towarzyskich spotkaniach, z udziałem stale powiększającego się grona generałów z Warszawy, Poznania i Kujawsko-Pomorskiego rozmawiamy o najważniejszych sprawach środowiska policyjnego, w tym także o upamiętnianiu naszych poprzedników tragicznie poległych i zamordowanych. Traktujemy te spotkania jako regionalne spotkania Stowarzyszenia Generałów Rzeczypospolitej Polskiej.

Ksiądz Prałat Stanisław Kardasz jest wybitną postacią nie tylko w Toruniu, nie tylko w Województwie Kujawsko-Pomorskim. Nie da się wymienić wszystkich nagród, wyróżnień i odznaczeń, zarówno od władz państwowych, jak i od władz Kościoła Katolickiego – nie tak dawno otrzymał najwyższe godności Zakonu Ojców Paulinów – uzyskał przynależność do Konfraterni Zakonu Paulinów, a jest to godność nadawana wyjątkowo za wybitne zasługi, niektórym polskim królom, książętom, kardynałom, biskupom – w tym obecnemu tutaj Ekscelencji Biskupowi Andrzejowi Suskiemu, a także od innych różnych organizacji. Pozwolę sobie przypomnieć, że został przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

odznaczony w 2000 r. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a wcześniej w 1993 r. – Krzyżem Oficerskim OOP.

Prałat Stanisław Kardasz jest kapłanem o niezwykłej skromności osobistej, wrażliwości na każdy przejaw krzywdy ludzkiej i niegodziwości, odporny na pochlebstwa i komplementy. Bez wpadania w zachwyt, można jednak powiedzieć, że jest człowiekiem wielkim w każdym wymiarze tego słowa.

Obecnie jest emerytowanym Proboszczem Parafii Matki Bożej Zwycięskiej i św. Jerzego w Toruniu, nadal jest czynnym kapelanem policji, konserwatorem zabytków, kapelanem dla himalaistów. Od teraz jako członek honorowy Stowarzyszenia Generałów Policji Rzeczypospolitej Polskiej na pewno będzie aktywnie uczestniczył w środowisku generałów policji.

Laudację wygłosił dn. 23.04.2015 gen. Zbigniew Chwaliński.

Króluj Nam Chryste!

Króluj Nam Chryste!

W XIV Dzień Papieski przeżywany pod hasłem: „Świętymi bądźcie”, 12 października 2014 roku podczas Mszy świętej o godz. 18.00 w parafii Matki Bożej Zwycięskiej w Toruniu czternastu kandydatów do służby przy ołtarzu Pańskim zostało ustanowionych ministrantami.

Po przedstawieniu i wyborze kandydatów na ministrantów, gdzie wywoływany z imienia i nazwiska kandydat odpowiadał jestem, Proboszcz Parafii ksiądz kanonik Dariusz Żurański przyjął gotowość kandydatów do służby ministranckiej w zgromadzeniu liturgicznym. Na znak dopuszczenia do służby ministranckiej każdy z kandydatów otrzymał kołnierz ministrancki oraz krzyż. Po dokonaniu liturgicznego wprowadzenia w posługę ministrancką, wspólnota parafialna Matki Bożej Zwycięskiej wzbogaciła się o nowych  ministrantów. Nowo ustanowieni ministranci podziękowali, Panu Bogu za łaskę powołania ministranckiego oraz zobowiązali się do wypełniania świętych czynności pobożnie i gorliwie. Po uczcie duchowej ksiądz proboszcz zaprosił nowo ustanowionych ministrantów wraz z ich rodzicami na agape do plebani.

Mamy nadzieję, że świadectwo życia św. Jana Pawła II oraz radość z posługi ministranckiej zaowocuje w przyszłości powołaniem kapłańskim z grona nowo ustanowionych ministrantów o co żarliwie dobrego Boga prosimy.

 

 

Uroczystości odpustowe ku czci Matki Bożej Zwycięskiej

Uroczystości odpustowe ku czci Matki Bożej Zwycięskiej

W XVI wieku Turcy zagrozili chrześcijańskiej kulturze Europy. Papież Pius V widział ogromne zagrożenie i przygotowywał wielką koalicję antyturecką. Przez cały czas działań wojennych trwała nieustanna modlitwa. Pius V nakazał wszystkim bractwom różańcowym i wiernym specjalne nabożeństwa różańcowe, posty i procesje, w których w Rzymie osobiście brał udział. Do decydującego starcia doszło 7 października 1571 roku pod Lepanto w Zatoce Korynckiej. Mimo przewagi liczebnej Turków, bitwa zakończyła się głośnym zwycięstwem wojsk chrześcijańskich. Pobożny papież wierzył, że było to zwycięstwo Matki Bożej, dlatego ustanowił święto Matki Bożej Zwycięskiej, później rozpowszechnione w Kościele jako święto Matki Bożej Różańcowej. Na pamiątkę wielkiej wiktorii pod Lepanto, październik stał się miesiącem różańca świętego.

Nasza parafia 7 października przeżywała uroczystości odpustowe. Mszy św. o godz. 18.00 przewodniczył i wygłosił słowo Boże ks. kan. Marian Talaśka. Podczas uroczystości odpustowej wprowadzono do parafii relikwie i figurę św. o. Pio. Fundatorami figury św. o. Pio są państwo Dariusz i Aleksandra Góreccy. Od tego momentu rozpocznie się w parafii kult św. o. Pio. Specjalne nabożeństwa ku czci Świętego będą organizowane każdego 23 dnia miesiąca.

Bóg zapłać wszystkim, którzy przyczynili się do uświetnienia uroczystości odpustowej: ministrantom, młodzieży oraz chórowi parafialnemu, który swoim śpiewem uświetnił uroczystość.

xdz

 

NIEDZIELA TRÓJCY NAJŚWIĘTSZEJ  15.06.2014

NIEDZIELA TRÓJCY NAJŚWIĘTSZEJ 15.06.2014

OGŁOSZENIA  DUSZPASTERSKIE

  1. Witamy i pozdrawiamy, parafian, gości i sympatyków naszej parafii na niedzielnej Eucharystii. W dzisiejszą niedzielę przeżywamy Uroczystość Trójcy Najświętszej.
  2. Wczoraj w Katedrze Toruńskiej ks. bp Andrzej Suski udzielił święceń kapłańskich ks. Tomaszowi Filipiakowi, który przez ostatni rok jako diakon posługiwał w naszej parafii. W przyszłą niedzielę o godz. 15.00 ks. Tomasz odprawi Mszę św. w naszym kościele i udzieli prymicyjnego błogosławieństwa. Zapraszamy do udziału w tej uroczystości.
  3. W najbliższy czwartek 19 czerwca obchodzimy uroczystość Bożego Ciała. Msze św. w naszym kościele przed południem o godz. 7.00, 8.30, 10.00. 11.30, 18.00.W tym dniu nie będzie Mszy św. o godz. 15.00. Po Mszy św. o godz. 11.30 wyruszy procesja eucharystyczna ulicami naszej parafii do czterech ołtarzy. Pójdziemy  ulicami: Podgórną, Wiązową, Bartosza Głowackiego, Rejtana, Dekerta, PCK, Podgórna. Czwarty ołtarz zaplanowany został   w ogrodach parafialnych. Tutaj również planujemy sprawować Mszę św. bezpośrednio po zakończeniu procesji. Tak więc Msza św., którą mieliśmy sprawować o 13.00 może ulec przesunięciu. Niech udział w procesji będzie dla nas wszystkich szczególnym wyznaniem wiary w tajemnicę obecności Pana Jezusa w Eucharystii. We wtorek po Mszy św. wieczornej o godz. 18.40 zapraszamy na spotkanie do kościoła dzieci, które chciałyby sypać kwiatki podczas procesji Bożego Ciała. Przy figurze św. Antoniego zostanie ustawiony koszyk do, którego można będzie wrzucać płatki kwiatków.
  4. Procesja Bożego Ciała pod przewodnictwem ks. bpa Andrzeja Suskiego rozpocznie się Mszą św.  w katedrze św. Janów o godz. 9.00. Następnie ulicami starówki przejdzie procesja do parafii pw. Chrystusa Króla.
  5. Zapraszamy na nabożeństwa czerwcowe, które odprawiamy w dni powszednie po Mszy św. o godz. 8.00 i o 17.30 .
  6. Zachęcamy do czytania prasy katolickiej. Polecamy najnowszy numer Tygodnika Niedziela.
  7. Z naszej wspólnoty parafialnej do wieczności odeszli śp. Tomasz Gruszczyński, zam., przy ul. Wybickiego; śp. Andrzej Dittmann, zam., przy ul. Czarlińskiego, Jego pogrzeb odbędzie się w poniedziałek o godz. 12.00; śp. Janina Kamińska, zam. przy ul. B. Głowackiego, Jej pogrzeb odbędzie się we wtorek o godz. 12.00. Dobry Jezu,  a nasz Panie…