10 października 2022r. o świcie wyruszyliśmy do Gniezna. Duchowym opiekunem grupy był Ksiądz Krzysztof, który wygłosił podczas przejazdu  konferencję na temat życia monastycznego. O godz.8.00 odprawiliśmy  Mszę Świętą w katedrze przy konfesji Świętego Wojciecha.

Następnie  przewodnicy zapoznali nas z historią miejsca powiązaną ściśle z początkami polskiej państwowości. Zwiedziliśmy katedrę z jej podziemiami  i grobem Dobrawy, żony Mieszka I, obejrzeliśmy słynne drzwi gnieźnieńskie oraz skarbiec przechowujący wiele cennych i  historycznie ważnych eksponatów. Wspięliśmy się również na wieżę , z której roztaczał się piękny widok na Gniezno i okolice. Kolejnym celem naszej pielgrzymki było Opactwo Benedyktyńskie w Lubiniu. Benedyktyni przybyli na ziemie polskie w XI wieku i  właśnie z tego czasu pochodzi lubiński klasztor. Spotkanie rozpoczęliśmy uczestnictwem w Liturgii  Godzin  śpiewanej przez wspólnotę mnichów. Następnie ojciec benedyktyn oprowadził nas po pięknym barokowym wnętrzu, wskazał romańskie pozostałości świątyni, zapoznał z regułą benedyktyńską, której motto brzmi „Ora et labora”. Mieliśmy również okazję zaopatrzyć się w tradycyjne wyroby benedyktyńskie. 

Późnym popołudniem dotarliśmy do Sanktuarium Matki Bożej Róży Duchownej w Gostyniu. Miejscem opiekuje się, od 1668 roku,  Kongregacja Oratorium Świętego Filipa Neri. Po przyjeździe i rozlokowaniu w eleganckich, bardzo przyjemnych pokojach spędziliśmy czas  przy grillu, śpiewając piosenki i posilając się kiełbaskami upieczonymi przez niezawodnego Jarka  z pomocnikami -Jackiem  i głównym miechowym księdzem Krzysztofem. O godzinie 20.00 zgromadziliśmy się w świątyni, aby od kleryka  wspólnoty filipinów poznać wiele ciekawych informacji na temat tego świętego miejsca. To  właśnie Święta Góra, bo tak brzmi nazwa ternu, na którym usytuowany jest kościół otrzymała w 1512 roku dekret biskupi stanowiący o świętości miejsca, dzięki cudom doświadczanym   przez ludność pielgrzymującą do Matki Bożej Świętogórskiej. Obecny kościół wznieśli właściciele Gostynia jako votum za doznane łaski. Został zbudowany na wzór kościoła Santa Maria della Salute w Wenecji, którym zachwyciła się żona zmarłego fundatora i w takim stylu poprowadziła budowę. Oprócz cudownego obrazu znajduje się w nim pieta i krucyfiks ze starej świątyni, które mimo usilnych starań przeciwników kościoła katolickiego, w cudowny sposób nie uległy zniszczeniu. Wydarzeniem, które podniosło rangę Sanktuarium i rozsławiło je na terenie kraju była koronacja cudownego Obrazu Matki Bożej Świętogórskiej koronami papieskimi. Miało to miejsce 25 czerwca 1928 roku. Korony na wizerunek nałożył prymas Polski kardynał August Hlond. W 1962 papież Jan XXIII przysłał własnoręcznym pismem błogosławieństwo dla Kongregacji i dla wszystkich Czcicieli Matki Bożej Świętogórskiej, a w piśmie urzędowym nazwał Świętą Górę jakby drugim sanktuarium po Częstochowie na Ziemiach Polskich. Do pisma dołączony był prywatny złoty Różaniec Ojca Świętego, który odtąd znajduje się przy obrazie Matki Bożej. W 2012 roku z okazji 500-lecia wydania dekretu biskupiego o autentyczności cudów dziejących się na Świętej Górzepapież Benedykt XVI ofiarował dla Sanktuarium Złotą Różę – najwyższe odznaczenie papieskie przyznawane obecnie szczególnym miejscom kultu (najczęściej maryjnego). Tym samym Bazylika zyskała jako 3 miejsce w Polsce (po Jasnej Górze w Częstochowie i Kalwarii Zebrzydowskiej) to zaszczytne wyróżnienie. Podczas zwiedzania dowiedzieliśmy się,  to właśnie tu, w kaplicy znajdującej się w klasztorze miało miejsce pierwsze objawienie się Pana Jezusa Alicji Lenczewskiej.  Otwarto przed nami również podziemia, miejsce wiecznego odpoczynku zmarłych członków kongregacji. Z ogromnym bagażem wrażeń udaliśmy się na spoczynek.

Kolejny dzień, niedzielę, rozpoczęliśmy odśpiewaniem Godzinek ku Czci Niepokalanego Poczęcia NMP i mszą świętą. Po śniadaniu, pożegnaniu
z przemiłymi gospodarzami i ogromną ochotą powrotu do tego cudownego miejsca pojechaliśmy do Poznania, aby dalej poznawać historię Polski
od początku związanej z wiarą katolicką i kultem Matki Bożej. Bardzo sympatyczna Pani Ewa Baran, przewodniczka poznańska z pasją dzieliła się
z nami wiedzą o zabytkach, historii Polski, zwracała uwagę na ważnej miejsca, pamiątki, świadczącego głębokim przywiązaniu Polaków, na przestrzeni wieków, do Jezusa i Maryi. Poznaliśmy Katedrę Archidiecezjalną pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła na Ostrowie Tumskim, jej podziemia zawierające groby Mieszka I i Bolesława Chrobrego, oraz misę chrzcielną pierwszych Polaków. Przewodniczka opowiedziała nam o pierwszym cudzie eucharystycznym
na ziemiach polskich, który miał miejsce  w Poznaniu w roku 1399, poprowadziła do fary poznańskiej wybudowanej w stylu baroku triumfującego jako kościoła Kolegium Jezuickiego.

Wędrówkę zakończyliśmy w kościele franciszkanów przed obrazem Matki Bożej w Cudy Wielmożnej Pani Poznania. W radosnych ale i wzbogaconych o głębokie refleksje nastrojach wróciliśmy do domu.

Małgorzata Woźniak

zdjęcia: Małgorzata Woźniak i Krystyna Bilska