2022-10-10
7 października przeżywaliśmy Święto Matki Bożej Różańcowej, zwanej Zwycięską, na cześć zwycięstwa floty chrześcijańskiej nad Turkami pod Lepanto. Tego dnia Ksiądz Proboszcz Dariusz Żurański przewodniczył porannej mszy świętej w kościele Św. Józefa, transmitowanej przez Radio Maryja i wygłosił okolicznościowe kazanie. Odpust parafialny poprzedziło trzydniowe, duchowe przygotowanie. 6 października, tradycyjnie, odmówiliśmy w ciągu dnia wszystkie części Różańca Świętego. Sumie odpustowej przewodniczył Ksiądz Patryk Frankiewicz, nasz niedawny wikariusz , a obecnie proboszcz parafii w Dębowej Łące.
W koncelebrze brali udział księża dekanatu drugiego. Gościliśmy również księdza proboszcza parafii prawosławnej p.w. Świętego Mikołaja. Na koniec Prezydent Miasta Torunia, nasz parafianin, złożył życzenia i wręczył Księdzu Proboszczowi prezent w postaci lekcjonarzy.
Małgorzata Woźniak
2022-09-30
10 października 2022r. o świcie wyruszyliśmy do Gniezna. Duchowym opiekunem grupy był Ksiądz Krzysztof, który wygłosił podczas przejazdu konferencję na temat życia monastycznego. O godz.8.00 odprawiliśmy Mszę Świętą w katedrze przy konfesji Świętego Wojciecha.
Następnie przewodnicy zapoznali nas z historią miejsca powiązaną ściśle z początkami polskiej państwowości. Zwiedziliśmy katedrę z jej podziemiami i grobem Dobrawy, żony Mieszka I, obejrzeliśmy słynne drzwi gnieźnieńskie oraz skarbiec przechowujący wiele cennych i historycznie ważnych eksponatów. Wspięliśmy się również na wieżę , z której roztaczał się piękny widok na Gniezno i okolice. Kolejnym celem naszej pielgrzymki było Opactwo Benedyktyńskie w Lubiniu. Benedyktyni przybyli na ziemie polskie w XI wieku i właśnie z tego czasu pochodzi lubiński klasztor. Spotkanie rozpoczęliśmy uczestnictwem w Liturgii Godzin śpiewanej przez wspólnotę mnichów. Następnie ojciec benedyktyn oprowadził nas po pięknym barokowym wnętrzu, wskazał romańskie pozostałości świątyni, zapoznał z regułą benedyktyńską, której motto brzmi „Ora et labora”. Mieliśmy również okazję zaopatrzyć się w tradycyjne wyroby benedyktyńskie.
Późnym popołudniem dotarliśmy do Sanktuarium Matki Bożej Róży Duchownej w Gostyniu. Miejscem opiekuje się, od 1668 roku, Kongregacja Oratorium Świętego Filipa Neri. Po przyjeździe i rozlokowaniu w eleganckich, bardzo przyjemnych pokojach spędziliśmy czas przy grillu, śpiewając piosenki i posilając się kiełbaskami upieczonymi przez niezawodnego Jarka z pomocnikami -Jackiem i głównym miechowym księdzem Krzysztofem. O godzinie 20.00 zgromadziliśmy się w świątyni, aby od kleryka wspólnoty filipinów poznać wiele ciekawych informacji na temat tego świętego miejsca. To właśnie Święta Góra, bo tak brzmi nazwa ternu, na którym usytuowany jest kościół otrzymała w 1512 roku dekret biskupi stanowiący o świętości miejsca, dzięki cudom doświadczanym przez ludność pielgrzymującą do Matki Bożej Świętogórskiej. Obecny kościół wznieśli właściciele Gostynia jako votum za doznane łaski. Został zbudowany na wzór kościoła Santa Maria della Salute w Wenecji, którym zachwyciła się żona zmarłego fundatora i w takim stylu poprowadziła budowę. Oprócz cudownego obrazu znajduje się w nim pieta i krucyfiks ze starej świątyni, które mimo usilnych starań przeciwników kościoła katolickiego, w cudowny sposób nie uległy zniszczeniu. Wydarzeniem, które podniosło rangę Sanktuarium i rozsławiło je na terenie kraju była koronacja cudownego Obrazu Matki Bożej Świętogórskiej koronami papieskimi. Miało to miejsce 25 czerwca 1928 roku. Korony na wizerunek nałożył prymas Polski kardynał August Hlond. W 1962 papież Jan XXIII przysłał własnoręcznym pismem błogosławieństwo dla Kongregacji i dla wszystkich Czcicieli Matki Bożej Świętogórskiej, a w piśmie urzędowym nazwał Świętą Górę jakby drugim sanktuarium po Częstochowie na Ziemiach Polskich. Do pisma dołączony był prywatny złoty Różaniec Ojca Świętego, który odtąd znajduje się przy obrazie Matki Bożej. W 2012 roku z okazji 500-lecia wydania dekretu biskupiego o autentyczności cudów dziejących się na Świętej Górze, papież Benedykt XVI ofiarował dla Sanktuarium Złotą Różę – najwyższe odznaczenie papieskie przyznawane obecnie szczególnym miejscom kultu (najczęściej maryjnego). Tym samym Bazylika zyskała jako 3 miejsce w Polsce (po Jasnej Górze w Częstochowie i Kalwarii Zebrzydowskiej) to zaszczytne wyróżnienie. Podczas zwiedzania dowiedzieliśmy się, to właśnie tu, w kaplicy znajdującej się w klasztorze miało miejsce pierwsze objawienie się Pana Jezusa Alicji Lenczewskiej. Otwarto przed nami również podziemia, miejsce wiecznego odpoczynku zmarłych członków kongregacji. Z ogromnym bagażem wrażeń udaliśmy się na spoczynek.
Kolejny dzień, niedzielę, rozpoczęliśmy odśpiewaniem Godzinek ku Czci Niepokalanego Poczęcia NMP i mszą świętą. Po śniadaniu, pożegnaniu
z przemiłymi gospodarzami i ogromną ochotą powrotu do tego cudownego miejsca pojechaliśmy do Poznania, aby dalej poznawać historię Polski
od początku związanej z wiarą katolicką i kultem Matki Bożej. Bardzo sympatyczna Pani Ewa Baran, przewodniczka poznańska z pasją dzieliła się
z nami wiedzą o zabytkach, historii Polski, zwracała uwagę na ważnej miejsca, pamiątki, świadczącego głębokim przywiązaniu Polaków, na przestrzeni wieków, do Jezusa i Maryi. Poznaliśmy Katedrę Archidiecezjalną pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła na Ostrowie Tumskim, jej podziemia zawierające groby Mieszka I i Bolesława Chrobrego, oraz misę chrzcielną pierwszych Polaków. Przewodniczka opowiedziała nam o pierwszym cudzie eucharystycznym
na ziemiach polskich, który miał miejsce w Poznaniu w roku 1399, poprowadziła do fary poznańskiej wybudowanej w stylu baroku triumfującego jako kościoła Kolegium Jezuickiego.
Wędrówkę zakończyliśmy w kościele franciszkanów przed obrazem Matki Bożej w Cudy Wielmożnej Pani Poznania. W radosnych ale i wzbogaconych o głębokie refleksje nastrojach wróciliśmy do domu.
Małgorzata Woźniak
zdjęcia: Małgorzata Woźniak i Krystyna Bilska
2022-08-13
W bieżącym roku Ks. prob. Dariusz Żurański obchodził jubileusz 25 lecia Święceń kapłański. Przed objęciem parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej przez 7 lat posługiwał w parafii pw. Św. Antoniego w Toruniu. W związku z tym podczas festynu zorganizowanego 12 czerwca 2022 r. , w parafii św. Antoniego, ks. Wojciech Miszewski zadedykował Jubilatowi piosenkę w wykonaniu Eleni „ Po słonecznej stronie życia”. A była ku temu okazja, gdyż Eleni była Gwiazdą Festynu. Dedykację wraz z Eleni wykonali ks. Wojciech Miszewski i ks. Dariusz Żurański. Był to miły upominek, ze strony ks. Wojciecha Miszewskiego względem naszego Proboszcza.
mz
2022-08-13
Parafia to jedna wielka rodzina. Dlatego, jak na rodzinę przystało, wspólnie obchodzimy uroczystości dotyczące jej członków. W tym roku przeżywaliśmy kilka pięknych, okrągłych jubileuszy: 25-lecie Święceń Kapłańskich Księdza Krzysztofa Górskiego, Księdza Bogusława Dygdały, 10-lecie Święceń Kapłańskich Księdza Krzysztofa Adamskiego, a także 70 -lecie urodzin naszego kościelnego Pana Ryszarda. Kapłani Jubilaci odprawiali Msze Święte dziękczynne za dar powołania, w których brali udział parafianie i rodziny Jubilatów. Na zakończenie przedstawiciele wiernych z naszej parafii obdarowywali Jubilatów kwiatami i serdecznymi życzeniami.
Małgorzata Woźniak
2022-06-21
Księdza Proboszcza Dariusza Żurańskiego
19 lipca Ksiądz Proboszcz odprawił mszę świętą dziękczynną za 25 lat kapłaństwa. Ksiądz Krzysztof wygłosił do zgromadzonych okolicznościowe kazanie, przedstawiając drogę kapłańskiego życia Księdza Dariusza. Podkreślił znaczenie domu rodzinnego, atmosferę głębokiej wiary, w której wzrastał. Następnie przypomniał w jakich parafiach służył Jubilat i jakie piastował stanowiska, zanim biskup skierował go naszej parafii. Ksiądz Krzysztof podziękował za rodzinną atmosferę, którą Ksiądz Proboszcz stwarza dla swoich współpracowników, za dobroć serca, wrażliwość na ludzkie problemy. Pod koniec mszy świętej życzenia Jubilatowi składał Pan Michał Zaleski Prezydent Miasta Torunia, Pan Remigiusz Sokalski w imieniu Domowego Kościoła, dzieci z Paniami katechetkami, Piotr i Paweł Dzięciołowie w imieniu służby liturgicznej, Ksiądz Mikołaj Hajduczenia z małżonką oraz Pan Marek Pokornowski. W imieniu parafian życzenia złożyła Pani Małgorzata Woźniak, która podziękowała za otwartość na potrzeby wiernych, za stwarzanie możliwości do podejmowania działań na rzecz Kościoła, za wspieranie różnych inicjatyw, za gotowość do pomocy każdemu kto jej potrzebuje. Wszyscy życzyli Jubilatowi darów zdrowia, sił, darów Ducha Świętego i opieki Matki Bożej Zwycięskiej na kolejne lata posługi kapłańskiej. Na koniec Ksiądz Proboszcz podziękował zgromadzonym na czele ze swoją Mamą, którą obdarzył kwiatami, aby wyrazić wdzięczność za jej miłość i ogromne znaczenie rodzinnego domu w jego życiu. Uroczystość uświetnił śpiew Pani Hani przy akompaniamencie Pana Leszka Milińskiego. Zebrani na mszy świętej wierni otrzymali na pamiątkę płytę nagraną
na okoliczność jubileuszu przez obu muzyków.
Małgorzata Woźniak
Zdjęcia: Krystyna Bilska
2022-06-17
W bieżącym roku procesja Bożego Ciała w naszej parafii odbyła się ulicami: Podgórną, Wiązową, Wybickiego, Lelewela, Legionów i Podgórną wróciła do kościoła. Po mszy świętej o godzinie 10.00 licznie zgromadzeni wierni, dzieci komunijne, dziewczynki sypiące kwiatki wyruszyli ze śpiewem chwaląc Pana, dając świadectwo wiary wśród osiedli na których mieszkają. Na trasie zatrzymywano się przy czterech ołtarzach, wcześniej przygotowanych i udekorowanych przez parafian. Procesja zakończyła się w kościele odśpiewaniem Te Deum i błogosławieństwem Księdza Proboszcza. Dziękujemy wszystkim, którzy uczestniczyli w tym pięknym święcie.
Małgorzata Woźniak
2022-02-04
Czcigodny księże proboszczu Dariuszu i droga wspólnoto parafialna Matki Bożej Zwycięskiej w Toruniu. Na wstępie pragnę Was serdecznie pozdrowić z dalekiej
i gorącej Kuby, gdzie od sierpnia posługuję jako misjonarz. Chciałbym też podzielić się z Wami pierwszym doświadczeniem codziennego życia i posługi misyjnej w kraju, który pod wieloma kwestami jest bardzo skomplikowany. Obecnie posługują w Santiago de Cuba, gdzie z dwoma misjonarzami z Polski obsługujemy parafie liczącą ok 120 tys. ludzi, przy czym praktykujących katolików jest niewielu. Nasza misja poza trzema kościołami w mieście obejmuje prawie 40 wspólnot. Ostatnia wspólnota oddalona jest 150 km od miejsca naszego zamieszkania. Wspólnoty, szczególnie te wiejskie są bardzo małe, liczą kilkanaście czy kilkadziesiąt osób. W parafii poza tradycyjną formą duszpasterską, która obejmuje głoszenie Słowa Bożego i sprawowanie sakramentów, nasza posługa to także katechizacja dzieci i młodzieży przy wspólnotach, formacja katechistów oraz pomoc materialna. Nasza parafialna Caritas wydaje posiłki oraz lekarstwa i środki czystości, które przywieźliśmy z Polski, dzięki ludzkiej ofiarności.
Szczerze mówiąc codzienne życie na Kubie jest bardzo uciążliwe. Czasami, kiedy mnożą się problemy, pytam siebie w myśl piosenki „co ty tutaj robisz” i po ludzku chciałoby się uciec. Każdego dnia borykamy się z wieloma trudnościami, których nie sposób krótko opisać i wcale nie chodzi o klimat – wysoka temperatura i wilgotność czy komary roznoszące choroby, ale to także brak ciepłej wody, codzienne wyłączanie prądu bez podawania terminów, uciążliwe kolejki do sklepów, oczywiście jak coś w nich jest. Na Kubie jest deficyt wszystkiego – jedzenia, lekarstw, środków czystości – nawet trudno sobie to wyobrazić. Ludzie podstawowe produkty kupują na kartki, ale to jest minimum (kilka jajek, trochę fasoli, ryżu, oleju i kawałek mięsa), które tak wystarcza na 2 tygodnie. Natomiast za produkty kupowane na ulicy trzeba zapłacić dwa albo trzy razy drożej, a na to Kubańczyków po prostu nie stać. Wielkim problemem na Kubie są środki komunikacji społecznej, dlatego ludzie przemieszczają się praktycznie wszystkim: rowerami, motorami, końmi, osiołkami czy starymi ciężarówkami, które służą jako taksówki. Smutnym doświadczeniem jest zawsze widok dzieci, które biegają albo grają w piłkę bez butów czy jeżdżą na deskorolce zbitej z prostych desek. Wielkim problemem Kubańczyków jest także kryzys rodziny. Graniczy z cudem żeby spotkać tu normalną, tradycyjną rodzinę, którą mamy w Polsce. W większości są to rozbite rodziny, wolne związki a dzieci wychowywane są najczęściej przez babcie.
Nie chciałbym wszystkiego widzieć i opisywać w czarnych barwach, dlatego każdego dnia staram się widzieć także blaski, które z trudem przebijają się przez szarą rzeczywistość. Przede wszystkim pragnę podkreślić, że ludzie na Kubie są bardzo pogodni, spontaniczni, otwarci i radośni pomimo wszelkich trudności. Mam wrażenie, że do szczęścia wiele nie potrzebują. Wystarczy czasami jeden posiłek dziennie, bo wtedy mówią do mnie ojcze Adamie „brzuch pełen to i serce radosne”. Na liturgii Kubańczycy są bardzo radośni, pięknym śpiewem i gestami wyrażają swoją wiarę. Bardzo lubią kazania dialogowane bo wtedy chóralnie odpowiadają. Myślę, że każdy misjonarz otrzymuje od Kubańczyków ludzkiej życzliwości. Są bardzo wdzięczni za to, że my zostawiliśmy świat i dobra o których oni marzą i przyjechaliśmy, aby żyć z nimi i dla nich w takich trudnych warunkach. Niejednokrotnie sami się dziwią, zwłaszcza młodzi, którzy każdego dnia marzą o innym, lepszym świecie.
Na koniec mojego świadectwa pragnę podziękować księdzu proboszczowi Dariuszowi i Wam drodzy Parafianie za wszelkie oznaki życzliwości i braterstwa. Dziękuję nade wszystko za modlitwę bo wierzę, że niesiony na skrzydłach modlitwy pokonuje wszelkie trudności i przeciwności dnia codziennego. Dziękują także za pomoc materialną, dzięki której mogę realizować posługę pasterską. Ludzie na Kubie są bardzo biedni i poza głodem Boga, często odczuwają głód fizyczny. W żywej pamięci mam czas rekolekcji które z Wami przeżyłem oraz dobroć Waszego serca, które dziś owocuje pomocą biednym Kubańczykom.
Drogi księże proboszczu Dariuszu na Twoje ręce składam dla całej wspólnoty parafialnej także życzenia świąteczne. Nade wszystko życzę, aby Święta Bożego Narodzenia przeżyte były w bliskości Boga i swoich najbliższych. Niech Boże Dziecię napełnia Wasze serca miłością, pokojem, dobrocią a nade wszystką łaską zdrowia.
Pozdrawiam sercem pełnym wdzięczności i zapewniam o modlitwie.
Ks. Adam Czerwiński, misjonarz.
Jeżeli ktoś chciałby wspomóc darem serca posługę ks. Adama może to uczynić przesyłając ofiarę na konto
63 1020 5011 0000 9302 0021 5715 z dopiskiem dar na misje.
Ks. Dariusz Żurański
2021-12-16
12 grudnia, w Święto Najświętszej Maryi Panny z Guadelupe obrączyni życia poczętego, z inicjatywy Wspólnoty Nieustającego Różańca naszej parafii, odbyła się pokutna procesja różańcowa wynagradzająca Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi za grzechy popełnione przeciwko życiu i w intencji polskich rodzin. Pątnicy, wyruszyli z Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy, po zawierzeniu Matce Bożej i Świętemu Józefowi, z błogosławieństwem proboszcza parafii ojca Wojciecha Zagrodzkiego. Na trasie procesji wierni z parafii św. Józefa prowadzili rozważania Tajemnic Radosnych Różańca Świętego, a Tajemnic Światła – parafinie Matki Bożej Zwycięskiej.
W Sanktuarium Miłosierdzia Bożego ksiądz proboszcz Stanisław Majewski odczytał Akt Poświęcenia Polski Miłosierdziu Bożemu i pielgrzymi z pieśnią na ustach ruszyli w dalszą drogę. Teraz rozważania Tajemnic Bolesnych poprowadzili wierni parafii miejsca. Ostatnią część różańca przyjęli wierni parafii Matki Bożej Zwycięskiej. Przed kościołem p.w. Matki Bożej Zwycięskiej, w imieniu księdza proboszcza Dariusza Żurańskiego, powitał grupę ksiądz Krzysztof Adamski. W świątyni odśpiewano suplikację i pieśń „Nie rzucim Chryste świątyń Twych”, po czym pątnicy uczestniczyli we mszy świętej kończącej procesję.
Zdjęcia i tekst: Małgorzata Woźniak
2021-10-18
W niedzielę 17 października 2021r., w całej Polsce odbyły się procesje różańcowe, podczas których odmówiono wszystkie części Różańca Świętego, jako pokutę i wynagrodzenie za grzechy nasze i całej wspólnoty narodowej. Na terenie Drugiego Dekanatu Toruńskiego procesja przeszła między parafiami p.w. Matki Boskiej Zwycięskiej, Miłosierdzia Bożego i Świętej Siostry Faustyny, Świętego Andrzeja Apostoła, Świętego Antoniego i Świętego Józefa. Pątnicy , na trasie korzystali z „Rozważań różańcowych” opracowanych przez Panią Ewę Hanter jako wotum dziękczynne dla Matki Bożej Łaskawej, Patronki Stolicy, za Cud nad Wisłą. Rozważania przywoływały wydarzenia z historii Polski na przestrzeni wieków, obrazujące przywiązanie Polaków do wiary i oddanie Matce Bożej. Części Różańca Świętego odmawiano pomiędzy kościołami na szlaku procesji. Grupę witali i błogosławili proboszczowie, a poszczególne tajemnice różańca prowadzili parafianie. Modlitwę uzupełniał śpiew. Pod opieką Matki Bożej Zwycięskiej pątnicy dotarli do Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy, gdzie pod przewodnictwem o.proboszcza przeprosili Pana Jezusa za grzechy osobiste, wspólnoty narodowej i zawierzyli Polskę Niepokalanemu Sercu Maryi. Na koniec odśpiewano pieść „Nie rzucim Chryste świątyń Twych”.
Małgorzata Woźniak
zdjęcia: Krystyna Bilska
