Niedziela Gaudete, czyli Radości 17 grudnia 2023 w parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej w Toruniu wybrzmiała radosnym wydarzeniem w Liturgicznej Służbie Ołtarza. Tego dnia dwóch kandydatów – Stanisław i Julek – zostało oficjalnie włączonych do grona ministrantów. Złożyli oni przyrzeczenie, że służbę Bogu i ludziom podczas świętej liturgii będą spełniali z radością. Życzymy im wiele satysfakcji i radości ze służby przy ołtarzu. Zapraszamy wszystkie chętne osoby do włączenia się w szeregi Służby Liturgicznej Ołtarza.
27 listopada 2023r., w dzień Wspomnienia Najświętszej Maryi Panny od Cudownego Medalika, uczestnicy rekolekcji Oddanie 33 przystąpili do uroczystego Aktu Zawierzenia Jezusowi przez ręce Maryi wg św. Ludwika Marii Grignon de Montfort.
Mszy świętej przewodniczył ksiądz Krzysztof Adamski, opiekun duchowy grupy rekolekcyjnej. W tym roku do rekolekcji przystąpiło 7 nowych osób, co niezmiernie cieszy, ponieważ co roku grupa powiększa się. W darach ołtarza uczestnicy złożyli kwiaty dla Jezusa Chrystusa i Matki Bożej oraz, tradycyjnie, dar serca na rzecz sióstr karmelitanek z Łasina.
Po przyjęciu komunii świętej, zapalono świece i grupa przystąpiła do zawierzenia. Potem, na ołtarzu, nastąpiło podpisanie, ręcznie przepisanego, Aktu Zawierzenia przez nowych uczestników i potwierdzenie podpisu przez księdza Krzysztofa. Następnie celebrans poświęcił łańcuszki z Cudownym Medalikiem i nałożył je na ręce nowicjuszy. Od dziś wszystko będą czynić z Maryją, dla Maryi i przez Maryję dla Jezusa. Celebracji towarzyszyło wielkie wzruszenie i radość. Po błogosławieństwie wykonano pamiątkową fotografię i udano się na agapę.
Zapraszamy kolejne osoby do oddania swojego życia Jezusowi przez Maryję.
Małgorzata Woźniak
„Przez te rekolekcje bliżej poznasz i bardziej pokochasz Maryję, a to Ci przyniesie wiele łask i błogosławieństw. Sprawisz tym wielką radość Jezusowi, który pragnie, aby Maryja była bardziej znana i kochana. To da ci wielką radość.
Przez te rekolekcje dowiesz się czym jest oddanie się Matce Bożej, zrozumiesz dlaczego jest ono tak ważne oraz przygotujesz się duchowo do aktu oddania się. To będzie początek nowego życia.
Przez te rekolekcje zaczniesz uczestniczyć w zwycięstwie nad złem, które Bóg obiecał Maryi oraz Jej potomstwu. Oddając się Maryi – pozwolisz, aby mogła Cię w sposób nieograniczony kochać, wspierać oraz chronić. Każdy z nas tego potrzebuje.
Przez te rekolekcje staniesz się w rękach Jezusa i Maryi – narzędziem ratowania dusz Twoich braci i sióstr. Nie ma nic piękniejszego, niż mieć udział w tej wielkiej misji ocalania i ratowania dusz ludzkich.
Przez te rekolekcje poznasz tajemnicę Fatimy, tajemnicę dziecięctwa duchowego oraz tajemnicę świętych – poznasz sekret najkrótszej i najpewniejszej drogi do nieba.
Przez te rekolekcje wejdziesz w doświadczenie bezwarunkowej miłości oraz wielkiego poczucia bezpieczeństwa, które staje się udziałem każdego, kto zaufa do końca Maryi. To Cię uwolni od lęku.
Przez te rekolekcje doświadczysz łask, o których będziesz wiedzieć tylko Ty i Bóg. To będzie Twoja osobista historia wielkich rzeczy, które uczyni Ci Wszechmocny. To jest droga PEŁNA ŁASKI.”
7 października kościół katolicki obchodzi Święto Matki Bożej Różańcowej. Geneza tego święta sięga roku 1571, wiąże się ze zwycięską bitwą wojsk Ligii Świętej, skupionej wokół Państwa Kościelnego, przeciw wojskom Imperium Osmańskiego, pod Lepanto. Kiedy Imperium Osmańskie chciało podbić chrześcijańską Europę papież Pius V zaapelował o powszechną modlitwę różańcową i właśnie skuteczności tej modlitwy i wstawiennictwu Matki Bożej przypisano zwycięstwo w bitwie. W 1572 r. papież Pius V ustanowił dzień 7 października świętem Matki Bożej Zwycięskiej.
W tym dniu właśnie nasza parafia świętuje odpust parafialny na cześć swojej Patronki. Duchowe przygotowania do odpustu trwały od środy 4 października, a 6 października, już tradycyjnie rozważaliśmy wszystkie części Różańca Świętego.
Mszy Świętej odpustowej przewodniczył Ksiądz Kanonik Marian Talaśka, który wygłosił również kazanie. Przybliżył zgromadzonym historię powstania święta, a także rolę Różańca Świętego w życiu każdego człowieka.
Na koniec życzenia kapłanom i wszystkim przybyłym wiernym złożył parafianin, Prezydent Miasta Torunia Pan Michał Zaleski i wraz ze swoim zastępcą Panem Zbigniewem Fiderewiczem wręczył kwiaty i upominek na ręce Księdza Proboszcza.
9 września, o świcie, wyruszyła pielgrzymka autokarowa na ziemię świętokrzyską. Intencją przewodnią była modlitwa za ojczyznę, duchowieństwo, polskie rodziny, młodzież i dzieci.
O godzinie 9.30 pielgrzymi dotarli do Gidel – Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych, gdzie uczestniczyli we mszy świętej pod przewodnictwem księdza Krzysztofa Adamskiego, duchowego przewodnika grupy. Następnie ojciec dominikanin opowiedział o historii cudownego miejsca i wszyscy zostali obdarowani kąpiółkami, czyli ampułkami z winem, w którym raz w roku zanurza się cudowną figurkę Matki Bożej.
Kolejnym miejscem postoju był najstarszy na ziemiach polskich klasztor cystersów w Jędrzejowie. Po pięknej, południowej Liturgii Godzin, jeden z braci zapoznał zebranych z historią zakonu cystersów na ziemiach polskich, dziejami klasztoru w Jędrzejowie, kultem błogosławionego Wincentego Kadłubka, który zamieszkiwał w klasztorze po złożeniu sakry biskupiej i odszedł stąd do Pana. Pielgrzymi zwiedzili również piwnice, w których znajduje się wystawa dot. działalności mnichów na przestrzeni dziejów.
Docelowym miejscem tego dnia było Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Ziemi Świętokrzyskiej w Kałkowie Godowie – najmłodsze sanktuarium maryjne w Polsce, o bardzo bogatej historii. Miejsce oczarowało grupę od samego przyjazdu. Pięknie położone wśród bujnej, zadbanej zieleni. Emanujące miejscami kultu religijnego i patriotycznego. Przepełnione dziełami charytatywnymi i nade wszystko przemiłymi ludźmi. Budowniczym sanktuarium był ksiądz Czesław Wala, człowiek, którego duch wciąż czuwa nad tym miejscem. Po ogłoszeniu stanu wojennego w małym kościółku-kaplicy św. Maksymiliana Kolbe, w Kałkowie rozpoczęto sobotnie nabożeństwa za ojczyznę, które odprawiane są nieustannie, co sobotę, do dzisiaj. W maju 1982r. grupa modlitewna z małego kościółka w Kałkowie wyruszyła na pielgrzymkę do Lichenia, gdzie ksiądz Wala spotkał ówczesnego kustosza Sanktuarium w Licheniu księdza Eugeniusza Makulskiego, pochodzącego z Ostrowca Świętokrzyskiego. Ten poradził księdzu, aby w Górach Świętokrzyskich wybudował Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej i w tym celu zlecił namalowanie na desce kopii obrazu Matki Bożej Licheńskiej. Po powrocie do Kałkowa ksiądz Czesław Wala rozpoczął działania zmierzające do wybudowania sanktuarium. Mimo przeciwności, niechęci ówczesnych władz 22 maja 1983 roku nastąpił ingres obrazu Matki Bożej z Lichenia. W listopadzie 1983 roku gmach świątyni został zadaszony, a budowa kościoła trwała 163 dni od pierwszego ruchu łopaty. Równocześnie z kościołem podjęto budowę Domu Pielgrzyma. Ten obiekt został wykończony w roku 1984. Trudno nie wyczuwać tu wielkiej Opatrzności Bożej. Matka Boża z Lichenia króluje tu jako Matka Bożna Bolesna Królowa Ziemi Świętokrzyskiej i roztacza opiekę, wysłuchuje próśb zmierzającym do niej wiernym z regionu i całej Polski. Przy kościele wybudowano Drogę Krzyżową, Golgotę Polaków z 30-toma orędziami lub kaplicami poświęconymi polskim patriotom, grotę lurdzką. Miejsce to obfituje również w dzieła charytatywne: wioska dla dzieci niepełnosprawnych, Warsztaty Terapii Zajęciowej oraz Warsztaty Aktywizacji Zawodowej. Obie instytucje służą osobom niepełnosprawnym z terenu powiatu starachowickiego. Nie zabrakło również miejsca dla hospicjum i opieki nad najbardziej cierpiącymi i nieuleczalnie chorymi. Ksiądz Wala czuł zawsze ogromną potrzebę wspierania najbiedniejszych i cierpiących braci. Kustosz jest wspominany jako człowiek bardzo skromny, wielkiego serca, kochający Boga i Ojczyznę.
Pielgrzymi odprawili tu Drogę Krzyżówą z Maryją, obejrzeli Panoramę Świętokrzyską, słuchając opowieści przewodniczki wspięli się na Golgotę Polaków, z której roztaczał się przepiękny widok na okolicę. Po kolacji, przed obrazem Matki Bożej wzięli udział w nabożeństwie w intencji Ojczyzny za wstawiennictwem św. Andrzeja Boboli i Niepokalanego Serca Maryi. Pełni duchowych przeżyć udali się na spoczynek.
Kolejnego dnia, w niedzielę 10 września grupa podążyła w drogę od Matki do Syna, a więc na Święty Krzyż do najstarszego na ziemiach polskich sanktuarium i to z relikwiami Krzyża Pańskiego. Był to pierwszy dzień odpustu związanego ze Świętem Podniesienia Krzyża. Po mszy świętej zgromadzeni wierni zostali pobłogosławieni relikwiami Krzyża Świętego, a w kaplicy Krzyża mogli je również ucałować. Pielgrzymi wysłuchali również przewodniczki, która opowiedziała o burzliwej historii tego miejsca.
Na koniec szlak pielgrzymki prowadził do….Raju, choć, pod ziemię. Po niedzielnym obiedzie w Chęcinach, u podnóża ruin zamku wybudowanego przez Kazimierza Wielkiego, grupa udała się na zwiedzanie przepięknego tworu natury – Jaskini Raj.
Na trasie pielgrzymki ksiądz Krzysztof, już tradycyjnie uraczył podróżujących bardzo ciekawą konferencją – tym razem na temat pokus dotyczących relacji człowieka z Bogiem. Jak zawsze nie zabrakło śpiewu i modlitwy. Nawiązały się nowe znajomości i zacieśniły stare. W radosnych nastrojach grupa szczęśliwie wróciła do Torunia.
Pierwszego lipca, po nabożeństwie wynagradzającym Niepokalanemu Sercu Maryi, wyruszyła pielgrzymka do Gietrzwałdu. W drodze łączyliśmy się w modlitwie z pątnikami XVII Pieszej Pielgrzymki Rodzin z Łomianek do Gietrzwałdu. Tegoroczna pielgrzymka wyruszyła 25 czerwca pod hasłem „Pani Gietrzwałdzka nawołująca do pokuty i pojednania”. Członkowie Wspólnoty Nieustającego Różańca naszej parafii, przez cały tydzień trwania pielgrzymki łączyli się z pątnikami, w pielgrzymce duchowej. Ok. godz.11.00 dotarliśmy do Gietrzwałdu, gdzie część grupy pozostała na terenie sanktuarium, a 22 osoby wyruszyły na spotkanie pieszej pielgrzymki. Dojechaliśmy do miejscowości Łajsy, skąd pieszo, ok. 2 km podążyliśmy na spotkanie pielgrzymów. Dostarczyło ono wielu wzruszeń obydwu grupom. Teraz wspólnie, w 150 osobowej kolumnie, ruszyliśmy w 5 km trasę, aby razem powitać Panią Gietrzwałdzką. W bramie sanktuarium witał i błogosławił przybyłych arcybiskup metropolita kamieńsko-szczeciński Andrzej Dzięga. W tym dniu odbywała się również Ogólnopolski Dzień Pokuty w Gietrzwałdzie pod hasłem „ O zachowanie Bożego Ducha w naszym polskim narodzie”. Pątnicy pokłonili się Matce Bożej w miejscu objawień i wzięli udział w dziękczynnej mszy świętej. Następnie nasza grupa po przerwie na posiłek udała się na Drogę Krzyżową. Mękę Pańską przeżywaliśmy prowadzeni przez Maryję wg medytacji pasyjnych Wincentego Łaszewskiego „ Droga Krzyżowa z Maryją”. Następnie udaliśmy się do miejsca objawień Matki Bożej, gdzie odmówiliśmy koronkę do Miłosierdzia Bożego oraz część Różańca Świętego. Podczas wszystkich modlitw zanosiliśmy do Pana błagania o nawrócenie, ocalenie rodzin, dzieci, młodzieży, umocnienie w wierze, a także wszystkie intencje, z którymi przyjechaliśmy do Gietrzwałdu, które nam powierzono. Pełni głębokich wzruszeń wróciliśmy wieczorem do Torunia.
Jak co roku uroczystość Bożego Ciała zgromadziła licznie wiernych , którzy chcieli oddać cześć Chrystusowi, Jego Najświętszemu Ciału i Krwi. Udziałem w procesji dali świadectwo swojej wiary. Ulicami naszej parafii szły dzieci, młodzież, rodzice, osoby starsze, bez względu na stan zdrowia – wszyscy pragnęli w tym dniu powiedzieć światu: jestem chrześcijaninem, wierzę w Chrystusa i Jego rzeczywistą obecność pod postaciami chleba i wina, kocham Go i chcę być zawsze blisko Niego. Modlitwą i śpiewem jednoczyli się we wspólnym wysławianiu Pana.
Słowa, których oczekujemy po sześciu tygodniach Wielkiego Postu, po rozważaniach Drogi Krzyżowej naszego Pana, Gorzkich Żali nad bólem Jezusa i Jego Matki, po sześciu tygodniach wyrzeczeń, pracy nad sobą, przygotowań do najważniejszych wydarzeń w życiu chrześcijanina, poprzedzonych Triduum Paschalnym. Liturgia Świętego Triduum Paschalnego stanowi jedną całość rozciągniętą na trzy pełne doby – trzy etapy misterium Odkupienia uobecniające mękę, śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa. To czas, w którym – godzina po godzinie – wstępowaliśmy w ślady Jezusa, postępowaliśmy tuż za Nim. W Wielki Czwartek –uczestniczyliśmy w Mszy Wieczerzy Pańskiej upamiętniającej pierwszą Eucharystię sprawowaną przez Chrystusa w Wieczerniku. „Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.” W Wielki Piątek sprawowaliśmy Liturgię Męki Pańskiej i adorowaliśmy Krzyż. Jeszcze raz towarzyszyliśmy Panu w jego cierpieniu, z wdzięcznością za odkupienie naszych win. W Wielką Sobotę święciliśmy dary Boże, a w Wigilię Paschalną – uczestniczyliśmy w Liturgii Światła – wniesieniu Światła Chrystusa. Wsłuchiwaliśmy się w Liturgię Słowa, w czytania, które mówią o wspaniałym dziele stworzenia i jeszcze wspanialszym dziele odkupienia, o cudownym stworzeniu człowieka i jeszcze cudowniejszym odkupieniu go w Chrystusie. Po odśpiewaniu litanii do Wszystkich Świętych odnowiliśmy swoje przyrzeczenia chrzcielne. Liturgię Chrzcielną zakończyliśmy Modlitwą Wiernych, a wraz z przygotowaniem darów rozpoczęła się czwarta część Wigilii Paschalnej – Liturgia Eucharystyczna. W Niedzielę Zmartwychwstania podczas procesji rezurekcyjnej uroczyście ogłosiliśmy światu Zmartwychwstanie Chrystusa. Bicie dzwonów wybijało rytm w naszych sercach! PRAWDZIWIE ZMARTWYCHWASTAŁ! ALLELUJA! CHCĘ ABY PRAWDZIWIE, NA ZAWSZE, ZMARTWYCHWSTAŁ W MOIM ŻYCIU! AMEN.
11 marca 2023r., trwając w Nowennie do Świętego Józefa, w godzinach porannych, wyruszyła pielgrzymka do Sanktuarium Świętego Józefa w Kaliszu, aby wziąć udział w drugim dniu Triduum Wspólnot Nieustającego Różańca. Na miejscu grupę przywitał przewodnik, który opowiedział o historii i oprowadził, po zgromadzonych w centrum, zabytkach miasta. O godzinie 13.30 pielgrzymi zebrali się w świątyni, gdzie wysłuchali konferencji ks. dr. Radosława Szuckiego proboszcza z diecezji siedleckiej i rozważali Tajemnice Bolesne Różańca Świętego w intencji o dalszy rozwój WNR. O godzinie 15.00 modlono się koronką do Miłosierdzia Bożego, a po niej odprawiono Mszę Św. w intencji wszystkich Wspólnot Nieustającego Różańca. Na zakończenie zawierzono wspólnoty Świętemu Józefowi i Matce Bożej Pani Gietrzwałdzkiej. Po Mszy Św. pielgrzymi udali się do kaplicy męczeństwa poświęconej księżom-więźniom obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie usłyszeli o historii obrazu Świętej Rodziny – Świętego Józefa i o cudownym uratowaniu więźniów za przyczyną Świętego Józefa. Po obejrzeniu pamiątek obozowych grupa udała się na spotkanie do auli w domu pielgrzyma. W drodze powrotnej pielgrzymi z wielką uwagą wysłuchali świadectwa uczestniczki pielgrzymki – dziewicy konsekrowanej, o jej powołaniu i działaniach na polu ewangelizacyjnym.
W Parafii Matki Bożej Zwycięskiej nie może zabraknąć uwielbienia dla Bożej Rodzicielki. I dlatego w okresie oczekiwania na przyjście Pana odprawiliśmy nabożeństwo akatystowe. Hymn „Akathistos” ku czci Bogarodzicy śpiewany na stojąco, nazywany jest najpiękniejszym i najstarszym hymnem całej chrześcijańskiej literatury. Pochodzi najprawdopodobniej z V–VI wieku. Około VIII wieku Akatyst został przeniesiony także na Zachód do Włoch, gdzie został przetłumaczony na łacinę, stając się inspiracją pobożności maryjnejśredniowiecza. Polski przekład Akatystu został dokonany w 1965 przez jezuitę Mieczysława Bednarza. „Akatyst Polski”, napisał poeta i publicysta Marek Skwarnicki, wzorując się na dawnym tekście i nieco go uwspółcześniając. Zachował przy tym pełne bogactwo form stylistycznych stosowanych w liturgii wschodniej. Powstała w ten sposób piękna modlitwa maryjna, pełna patosu, która robi wrażenie i głęboko wzrusza.
W niedzielę 18 grudnia, po wieczornej mszy świętej wierni zgromadzili się przed ikoną Matki Bożej Częstochowskiej. Ksiądz Krzysztof Adamski dokonał wprowadzenia do nabożeństwa, odśpiewał fragment Ewangelii o zwiastowaniu anielskim i wcielił się w rolę narratora, a podczas refrenu „alleluja” okadzał ikonę. Śpiew poprowadziła grupa parafian, pozostająca pod urokiem przepięknego hymnu ku czci Matki Bożej. Wierni zgromadzeni w kościele, w podniosłym nastroju włączyli się w modlitwę, która dostarczyła wszystkim głębokich przeżyć. Na koniec kapłan obdarzył zebranych uroczystym błogosławieństwem. Serdecznie zapraszamy na kolejne nabożeństwa, aby wspólnie oddawać cześć Tej, przez którą przyszło na ziemię Zbawienie.
7 października przeżywaliśmy Święto Matki Bożej Różańcowej, zwanej Zwycięską, na cześć zwycięstwa floty chrześcijańskiej nad Turkami pod Lepanto. Tego dnia Ksiądz Proboszcz Dariusz Żurański przewodniczył porannej mszy świętej w kościele Św. Józefa, transmitowanej przez Radio Maryja i wygłosił okolicznościowe kazanie. Odpust parafialny poprzedziło trzydniowe, duchowe przygotowanie. 6 października, tradycyjnie, odmówiliśmy w ciągu dnia wszystkie części Różańca Świętego. Sumie odpustowej przewodniczył Ksiądz Patryk Frankiewicz, nasz niedawny wikariusz , a obecnie proboszcz parafii w Dębowej Łące. W koncelebrze brali udział księża dekanatu drugiego. Gościliśmy również księdza proboszcza parafii prawosławnej p.w. Świętego Mikołaja. Na koniec Prezydent Miasta Torunia, nasz parafianin, złożył życzenia i wręczył Księdzu Proboszczowi prezent w postaci lekcjonarzy.
10 października 2022r. o świcie wyruszyliśmy do Gniezna. Duchowym opiekunem grupy był Ksiądz Krzysztof, który wygłosił podczas przejazdu konferencję na temat życia monastycznego. O godz.8.00 odprawiliśmy Mszę Świętą w katedrze przy konfesji Świętego Wojciecha.
Następnie przewodnicy zapoznali nas z historią miejsca powiązaną ściśle z początkami polskiej państwowości. Zwiedziliśmy katedrę z jej podziemiami i grobem Dobrawy, żony Mieszka I, obejrzeliśmy słynne drzwi gnieźnieńskie oraz skarbiec przechowujący wiele cennych i historycznie ważnych eksponatów. Wspięliśmy się również na wieżę , z której roztaczał się piękny widok na Gniezno i okolice. Kolejnym celem naszej pielgrzymki było Opactwo Benedyktyńskie w Lubiniu. Benedyktyni przybyli na ziemie polskie w XI wieku i właśnie z tego czasu pochodzi lubiński klasztor. Spotkanie rozpoczęliśmy uczestnictwem w Liturgii Godzin śpiewanej przez wspólnotę mnichów. Następnie ojciec benedyktyn oprowadził nas po pięknym barokowym wnętrzu, wskazał romańskie pozostałości świątyni, zapoznał z regułą benedyktyńską, której motto brzmi „Ora et labora”. Mieliśmy również okazję zaopatrzyć się w tradycyjne wyroby benedyktyńskie.
Późnym popołudniem dotarliśmy do Sanktuarium Matki Bożej Róży Duchownej w Gostyniu. Miejscem opiekuje się, od 1668 roku, Kongregacja Oratorium Świętego Filipa Neri. Po przyjeździe i rozlokowaniu w eleganckich, bardzo przyjemnych pokojach spędziliśmy czas przy grillu, śpiewając piosenki i posilając się kiełbaskami upieczonymi przez niezawodnego Jarka z pomocnikami -Jackiem i głównym miechowym księdzem Krzysztofem. O godzinie 20.00 zgromadziliśmy się w świątyni, aby od kleryka wspólnoty filipinów poznać wiele ciekawych informacji na temat tego świętego miejsca. To właśnie Święta Góra, bo tak brzmi nazwa ternu, na którym usytuowany jest kościół otrzymała w 1512 roku dekret biskupi stanowiący o świętości miejsca, dzięki cudom doświadczanym przez ludność pielgrzymującą do Matki Bożej Świętogórskiej. Obecny kościół wznieśli właściciele Gostynia jako votum za doznane łaski. Został zbudowany na wzór kościoła Santa Maria della Salute w Wenecji, którym zachwyciła się żona zmarłego fundatora i w takim stylu poprowadziła budowę. Oprócz cudownego obrazu znajduje się w nim pieta i krucyfiks ze starej świątyni, które mimo usilnych starań przeciwników kościoła katolickiego, w cudowny sposób nie uległy zniszczeniu. Wydarzeniem, które podniosło rangę Sanktuarium i rozsławiło je na terenie kraju była koronacja cudownego Obrazu Matki Bożej Świętogórskiej koronami papieskimi. Miało to miejsce 25 czerwca 1928 roku. Korony na wizerunek nałożył prymas Polski kardynał August Hlond. W 1962 papież Jan XXIII przysłał własnoręcznym pismem błogosławieństwo dla Kongregacji i dla wszystkich Czcicieli Matki Bożej Świętogórskiej, a w piśmie urzędowym nazwał Świętą Górę jakby drugim sanktuarium po Częstochowie na Ziemiach Polskich. Do pisma dołączony był prywatny złoty Różaniec Ojca Świętego, który odtąd znajduje się przy obrazie Matki Bożej. W 2012 rokuz okazji 500-lecia wydania dekretu biskupiego o autentyczności cudów dziejących się na Świętej Górze, papieżBenedykt XVI ofiarował dla Sanktuarium Złotą Różę – najwyższe odznaczenie papieskie przyznawane obecnie szczególnym miejscom kultu (najczęściej maryjnego). Tym samym Bazylika zyskała jako 3 miejsce w Polsce (po Jasnej Górze w Częstochowie i Kalwarii Zebrzydowskiej) to zaszczytne wyróżnienie. Podczas zwiedzania dowiedzieliśmy się, to właśnie tu, w kaplicy znajdującej się w klasztorze miało miejsce pierwsze objawienie się Pana Jezusa Alicji Lenczewskiej. Otwarto przed nami również podziemia, miejsce wiecznego odpoczynku zmarłych członków kongregacji. Z ogromnym bagażem wrażeń udaliśmy się na spoczynek.
Kolejny dzień, niedzielę, rozpoczęliśmy odśpiewaniem Godzinek ku Czci Niepokalanego Poczęcia NMP i mszą świętą. Po śniadaniu, pożegnaniu z przemiłymi gospodarzami i ogromną ochotą powrotu do tego cudownego miejsca pojechaliśmy do Poznania, aby dalej poznawać historię Polski od początku związanej z wiarą katolicką i kultem Matki Bożej. Bardzo sympatyczna Pani Ewa Baran, przewodniczka poznańska z pasją dzieliła się z nami wiedzą o zabytkach, historii Polski, zwracała uwagę na ważnej miejsca, pamiątki, świadczącego głębokim przywiązaniu Polaków, na przestrzeni wieków, do Jezusa i Maryi. Poznaliśmy Katedrę Archidiecezjalną pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła na Ostrowie Tumskim, jej podziemia zawierające groby Mieszka I i Bolesława Chrobrego, oraz misę chrzcielną pierwszych Polaków. Przewodniczka opowiedziała nam o pierwszym cudzie eucharystycznym na ziemiach polskich, który miał miejsce w Poznaniu w roku 1399, poprowadziła do fary poznańskiej wybudowanej w stylu baroku triumfującego jako kościoła Kolegium Jezuickiego.
Wędrówkę zakończyliśmy w kościele franciszkanów przed obrazem Matki Bożej w Cudy Wielmożnej Pani Poznania. W radosnych ale i wzbogaconych o głębokie refleksje nastrojach wróciliśmy do domu.
W bieżącym roku Ks. prob. Dariusz Żurański obchodził jubileusz 25 lecia Święceń kapłański. Przed objęciem parafii pw. Matki Bożej Zwycięskiej przez 7 lat posługiwał w parafii pw. Św. Antoniego w Toruniu. W związku z tym podczas festynu zorganizowanego 12 czerwca 2022 r. , w parafii św. Antoniego, ks. Wojciech Miszewski zadedykował Jubilatowi piosenkę w wykonaniu Eleni „ Po słonecznej stronie życia”. A była ku temu okazja, gdyż Eleni była Gwiazdą Festynu. Dedykację wraz z Eleni wykonali ks. Wojciech Miszewski i ks. Dariusz Żurański. Był to miły upominek, ze strony ks. Wojciecha Miszewskiego względem naszego Proboszcza.
Parafia to jedna wielka rodzina. Dlatego, jak na rodzinę przystało, wspólnie obchodzimy uroczystości dotyczące jej członków. W tym roku przeżywaliśmy kilka pięknych, okrągłych jubileuszy: 25-lecie Święceń Kapłańskich Księdza Krzysztofa Górskiego, Księdza Bogusława Dygdały, 10-lecie Święceń Kapłańskich Księdza Krzysztofa Adamskiego, a także 70 -lecie urodzin naszego kościelnego Pana Ryszarda. Kapłani Jubilaci odprawiali Msze Święte dziękczynne za dar powołania, w których brali udział parafianie i rodziny Jubilatów. Na zakończenie przedstawiciele wiernych z naszej parafii obdarowywali Jubilatów kwiatami i serdecznymi życzeniami.
19 lipca Ksiądz Proboszcz odprawił mszę świętą dziękczynną za 25 lat kapłaństwa. Ksiądz Krzysztof wygłosił do zgromadzonych okolicznościowe kazanie, przedstawiając drogę kapłańskiego życia Księdza Dariusza. Podkreślił znaczenie domu rodzinnego, atmosferę głębokiej wiary, w której wzrastał. Następnie przypomniał w jakich parafiach służył Jubilat i jakie piastował stanowiska, zanim biskup skierował go naszej parafii. Ksiądz Krzysztof podziękował za rodzinną atmosferę, którą Ksiądz Proboszcz stwarza dla swoich współpracowników, za dobroć serca, wrażliwość na ludzkie problemy. Pod koniec mszy świętej życzenia Jubilatowi składał Pan Michał Zaleski Prezydent Miasta Torunia, Pan Remigiusz Sokalski w imieniu Domowego Kościoła, dzieci z Paniami katechetkami, Piotr i Paweł Dzięciołowie w imieniu służby liturgicznej, Ksiądz Mikołaj Hajduczenia z małżonką oraz Pan Marek Pokornowski. W imieniu parafian życzenia złożyła Pani Małgorzata Woźniak, która podziękowała za otwartość na potrzeby wiernych, za stwarzanie możliwości do podejmowania działań na rzecz Kościoła, za wspieranie różnych inicjatyw, za gotowość do pomocy każdemu kto jej potrzebuje. Wszyscy życzyli Jubilatowi darów zdrowia, sił, darów Ducha Świętego i opieki Matki Bożej Zwycięskiej na kolejne lata posługi kapłańskiej. Na koniec Ksiądz Proboszcz podziękował zgromadzonym na czele ze swoją Mamą, którą obdarzył kwiatami, aby wyrazić wdzięczność za jej miłość i ogromne znaczenie rodzinnego domu w jego życiu. Uroczystość uświetnił śpiew Pani Hani przy akompaniamencie Pana Leszka Milińskiego. Zebrani na mszy świętej wierni otrzymali na pamiątkę płytę nagraną na okoliczność jubileuszu przez obu muzyków.
W bieżącym roku procesja Bożego Ciała w naszej parafii odbyła się ulicami: Podgórną, Wiązową, Wybickiego, Lelewela, Legionów i Podgórną wróciła do kościoła. Po mszy świętej o godzinie 10.00 licznie zgromadzeni wierni, dzieci komunijne, dziewczynki sypiące kwiatki wyruszyli ze śpiewem chwaląc Pana, dając świadectwo wiary wśród osiedli na których mieszkają. Na trasie zatrzymywano się przy czterech ołtarzach, wcześniej przygotowanych i udekorowanych przez parafian. Procesja zakończyła się w kościele odśpiewaniem Te Deum i błogosławieństwem Księdza Proboszcza. Dziękujemy wszystkim, którzy uczestniczyli w tym pięknym święcie.
27 maja z samego rana, pielgrzymka, pod duchowym przewodnictwem Księdza Proboszcza Dariusza Żurańskiego, wyruszyła na południe Polski. Jak na maj przystało, celem pielgrzymki były sanktuaria Matki Bożej. Mszę Świętą odprawiono w samo południe, w Sanktuarium Matki Bożej Miłości i Sprawiedliwości Społecznej, patronki Śląska w Piekarach Śląskich. Po spotkaniu z przewodniczką grupa udała sią na Kalwarię Piekarską, aby odprawić Drogę Krzyżową z rozważaniami bł. kardynała Stefana Wyszyńskiego. Mimo silnego wiatru i padającego deszczu, pod przewodnictwem Księdza Proboszcza, pokonano całą trasę kalwarii, ofiarowując wysiłek w intencji nawrócenia duchowego i moralnego narodu polskiego. Następnie grupa skierowała się do Sanktuarium Świętego Józefa w Prudniku – kolejnego miejsca internowania błogosławionego kardynała Stefana Wyszyńskiego. W ten sposób zakończono nawiedzanie miejsc odosobnienia Prymasa Tysiąclecia. W poprzednich latach pielgrzymi odwiedzili Rywałd, Stoczek Warmiński i Komańczę. Kolejny dzień zaprowadził pielgrzymów na Górę Świętej Anny. Najpierw zapoznano się z historią powstań śląskich w Muzeum Czynu Powstańczego. Przejmujące opowieści przewodników śląskich ukazały wielką miłość Ślązaków do Boga i Ojczyzny, a także podkreślały ogromną rolę Kościoła w trudnych czasach życia tego regionu. Następnie grupa dotarał do Sanktuarium Świętej Anny Samotrzeciej, gdzie uczestniczyła we Mszy Świętej i wysłuchała historii związanych z miejscem opowiedzianych przez ojca franciszkanina. Na zakończenie odmówiono Cześć Radosną Różańca Świętego przed Grotą Lurdzką. Wieczorem, 28 maja powitano Królową Polski – Matkę Bożą Jasnogórską. To właśnie tego dnia przypadało pierwsze wspomnienie liturgiczne błogosławionego kardynała Stefana Wyszyńskiego. Rozważanie w czasie Apelu Jasnogórskiego poprowadził Ksiądz Dariusz Żurański. Między innymi przypomniał stworzony przez kardynała „Dekalog dobrego człowieka”. Po zakończeniu nabożeństwa, część grupy pozostała na nocnym czuwaniu w Kaplicy Cudownego Obrazu.Niedzielę rozpoczęto mszą świętą, a po śniadaniu zwiedzano Jasną Górę z przewodnikiem, który opowiedział o wydarzeniach historycznych związanych z tym miejscem, oprowadził grupę po wzgórzu klasztornym, pokazał pamiątki znajdujące się w skarbcu i Bastionie Rocha. Na obiad pielgrzymi udali się do Piotrkowa Trybunalskiego. Na trasie poznali historię początków parlamentaryzmu polskiego i rozwoju władzy sądowniczej, które ściśle wiążą się z tym miastem. W Sanktuarium Matki Bożej Trybunalskiej modlono się w intencji polskich parlamentarzystów i sędziów, aby wzorem swoich przodków jako: “Wolni ludzie w wolnym kraju pragnęli sprawować sprawiedliwe sądy za przyczyną Matki Bożej, by być wiernymi sentencji zamieszczonej w sali obrad: Sądźcie sprawiedliwie, bo i Ja sądził będę wasze uczynki”. Kolejnym przystankiem w drodze do Torunia była Łódź, a w niej Pałac Izraela Poznańskiego, założyciela łódzkiej manufaktury. Po zwiedzeniu obiektu, uzyskaniu ciekawych informacji o historii miasta i jego mieszkańców, cała grupa szczęśliwie dotarła do domu. Przez ręce Najświętszej Maryi Panny dziękujemy Bogu za kolejne, głębokie, duchowe przeżycia związane z naszą wiarą i ojczyzną.
Już po raz kolejny, w naszej parafii przeprowadzono „Rekolekcje 33 wg. św. Ludwika Marii Grignion de Montfort”, pod duchowym przewodnictwem ks. Krzysztofa Adamskiego. Dnia 31 maja 2022r., w Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, podczas uroczystej Mszy Świętej, kolejna grupa wiernych zawierzyła swoje życie Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi. Po przyjęciu komunii świętej, nowi niewolnicy Maryi, po odczytaniu Aktu Zawierzenia, podpisywali go na ołtarzu w obecności kapłana. Następnie nałożyli łańcuszki z medalikiem Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, widocznym symbolem niewolnictwa. Tym samym dołączyli do znamienitych poprzedników: św. Maksymiliana Marii Kolbego, św. Jana Pawła II, bł. kardynała Stefana Wyszyńskiego i wielu innych, którzy odpowiedzieli na wezwania Matki Bożej i zrozumieli, że tylko w Niej nadzieja na pokonanie zła w naszym świecie, jak przekazuje Pismo Święte. Grupa ubiegłoroczna również odbyła rekolekcje i ponowiła zawierzenie. Po Mszy Świętej, podczas agapy, dzielili się świadectwami z rekolekcji i działania Matki Bożej w ich życiu. Rekolekcje 33 już na stałe wpisują się w życie naszej parafii. Łącznie, w naszej parafii, już 56 osób oddało się w niewolę Matce Bożej. Zapraszamy kolejne osoby, aby doświadczyły ogromu miłości, które płynie z zawierzenia się Najświętszej Maryi Pannie.
Dnia 8.maja 2022r. , podczas Mszy Świętej o godzinie 13.00 podziękowaliśmy Panu Bogu za posługę duszpasterską Księdza Patryka Frankiewicza w naszej parafii. Od 14 maja Ksiądz Patryk obejmie funkcję proboszcza w Parafii pw. św.św. Piotra i Pawła w Dębowej Łące.
Podziękowania księdzu Patrykowi złożył Ksiądz Proboszcz, Ksiądz Krzysztof Adamski , główny celebrans Mszy Świętej, przedstawiciele parafian, młodzieży, służby liturgicznej.
Na koniec Ksiądz Patryk dziękował Panu Bogu, Matce Bożej, kapłanom, pracownikom cywilnym parafii, swojej Mamie, obecnej na uroczystości, a także wszystkim wiernym. Padło wiele ciepłych słów i polały się łzy wzruszenia.
Nie żegnamy Księdza Patryka, ale mówimy do zobaczenia – już niebawem – 7 października będzie przewodniczył Mszy Świętej Odpustowej w naszej parafii.
W tym roku pierwszy raz w naszej parafii uczestniczyliśmy w Drodze Światła. Jest to nabożeństwo odprawiane w Kościele katolickim w okresie wielkanocnym. Powstało we Włoszech w 1988r. Inspiracją do jego powstania były freski z katakumb św. Kaliksta w Rzymie przedstawiające zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, który przechodzi z ciemności do światła (stąd nazwa Droga Światła). W 2002 roku została oficjalnie zatwierdzona przez rzymską Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.
Proponowane stacje drogi światła oparte są na wydarzeniach odnotowanych w Nowym Testamencie. Są to:
Stacja I – Jezus powstaje z martwych
Stacja II – Apostołowie przybywają do pustego grobu
Stacja III – Zmartwychwstały Pan objawia się Marii Magdalenie
Stacja IV – Zmartwychwstały Pan ukazuje się uczniom na drodze do Emaus
Stacja V – Zmartwychwstały Pan objawia się uczniom przy łamaniu chleba
Stacja VI – Zmartwychwstały Pan ukazuje się apostołom
Stacja VII – Zmartwychwstały Pan przekazuje uczniom władzę odpuszczania grzechów
Stacja VIII – Zmartwychwstały Pan umacnia wiarę Tomasza
Stacja IX – Zmartwychwstały Pan spotyka uczniów nad Jeziorem Galilejskim
Stacja X – Zmartwychwstały Pan przekazuje władzę pasterską Piotrowi
Stacja XI – Zmartwychwstały Pan daje uczniom nakaz misyjny
Stacja XII – Zmartwychwstały Pan wstępuje do Ojca
Stacja XIII – Uczniowie z Maryją oczekują w wieczerniku na Zesłanie Ducha Świętego
Stacja XIV – Zmartwychwstały Pan posyła uczniom obiecanego Ducha
Podczas nabożeństwa wierni trzymali w dłoniach zapalone świece, a w czytania przy kolejnych stacjach zaangażowały się osoby uczestniczące w Rekolekcjach 33, trwających w naszej parafii.
W dniu ustanowienia Sakramentów: Eucharystii i Kapłaństwa jako wspólnota parafialna pragniemy podziękować Bogu za dar Waszego powołania. Drodzy kapłani dziękujemy za Waszą codzienną służbę Bogu i ludziom, za każdą Eucharystię, za każde kazanie, sakramenty, błogosławieństwo, za wszystkie łaski, które otrzymujemy od Pana dzięki Waszej posłudze.
Jesteśmy wdzięczni za Waszą obecność, serdeczność, życzliwość, za uśmiech, otwartość, za poświęcony czas. Dziękujemy za balaski, które powróciły do świątyni, za wodę święconą w kropielnicach.
Życzymy Wam, byście kroczyli drogą świętości. Św. Jan Bosko, mówił, że kapłan do nieba nie idzie sam, idzie z duszami, które nauczył kochać Boga. Życzymy, aby w drodze do nieba kroczyły z Wami niezliczone rzesze dusz. Drodzy kapłani, życzymy Wam wiary św. Piotra, mądrości św. Pawła, ale serca św. Jana – serca czystego i niewinnego, byście byli kapłanami według Serca Chrystusa. Niech Najwyższy Kapłan Jezus Chrystus zawsze błogosławi w Waszym apostolskim posługiwaniu, niech będzie źródłem Waszej radości, niech obdarza potrzebnymi łaskami, byście mogli w pełni realizować swoje powołanie.
Drodzy parafianie, pamiętajmy o modlitwie w intencji naszych kapłanów, bo takich będziemy mieć kapłanów, jakich sobie wymodlimy. Niech każdy z nas odmówi codziennie choćby jedno Zdrowaś Maryjo…. w intencji kapłanów. Powierzmy naszych duszpasterzy Matce Bożej, niech Ona ich wspiera i oręduje za nimi u Najwyższego Kapłana Jezusa Chrystusa – Pod Twoją obronę…
W piątek 8 kwietnia nabożeństwo Drogi Krzyżowej odprawialiśmy idąc ulicami naszej parafii. Po mszy świętej wyruszyliśmy z kościoła niosąc krzyż i rozważając poszczególne stacje Męki Pańskiej, pod przewodnictwem księdza Krzysztofa Adamskiego. Myślą przewodnią była modlitwa o pokój i zakończenie działań wojennych na Ukrainie. Dziękujemy za liczny udział w nabożeństwie.
Dziękujemy wszystkim uczestnikom czuwania, za wspólne uwielbianie Boga w Trójcy Jedynego i modlitwę kanonami z Taize. W trudnych chwilach naszego życia nie skupiamy się tylko na prośbach. Nie zapominamy o dziękczynieniu i uwielbianiu Boga, który najlepiej wie, co dla nas jest dobre. Kto śpiewa podwójnie się modli. Zapraszamy na kolejne wieczory uwielbienia.
Czcigodny księże proboszczu Dariuszu i droga wspólnoto parafialna Matki Bożej Zwycięskiej w Toruniu. Na wstępie pragnę Was serdecznie pozdrowić z dalekiej i gorącej Kuby, gdzie od sierpnia posługuję jako misjonarz. Chciałbym też podzielić się z Wami pierwszym doświadczeniem codziennego życia i posługi misyjnej w kraju, który pod wieloma kwestami jest bardzo skomplikowany. Obecnie posługują w Santiago de Cuba, gdzie z dwoma misjonarzami z Polski obsługujemy parafie liczącą ok 120 tys. ludzi, przy czym praktykujących katolików jest niewielu. Nasza misja poza trzema kościołami w mieście obejmuje prawie 40 wspólnot. Ostatnia wspólnota oddalona jest 150 km od miejsca naszego zamieszkania. Wspólnoty, szczególnie te wiejskie są bardzo małe, liczą kilkanaście czy kilkadziesiąt osób.W parafii poza tradycyjną formą duszpasterską, która obejmuje głoszenie Słowa Bożego i sprawowanie sakramentów, nasza posługa to także katechizacja dzieci i młodzieży przy wspólnotach, formacja katechistów oraz pomoc materialna. Nasza parafialna Caritas wydaje posiłki oraz lekarstwa i środki czystości, które przywieźliśmy z Polski, dzięki ludzkiej ofiarności.
Szczerze mówiąc codzienne życie na Kubie jest bardzo uciążliwe. Czasami, kiedy mnożą się problemy, pytam siebie w myśl piosenki „co ty tutaj robisz” i po ludzku chciałoby się uciec. Każdego dniaborykamy się z wieloma trudnościami, których nie sposób krótko opisać i wcale nie chodzi o klimat – wysoka temperatura i wilgotność czy komary roznoszące choroby, ale to także brak ciepłej wody, codzienne wyłączanie prądu bez podawania terminów, uciążliwe kolejki do sklepów, oczywiście jak coś w nich jest. Na Kubie jest deficyt wszystkiego – jedzenia, lekarstw, środków czystości – nawet trudno sobie to wyobrazić. Ludzie podstawowe produkty kupują na kartki, ale to jest minimum (kilka jajek, trochę fasoli, ryżu, oleju i kawałek mięsa), które tak wystarcza na 2 tygodnie. Natomiast za produkty kupowane na ulicy trzeba zapłacić dwa albo trzy razy drożej, a na to Kubańczyków po prostu nie stać. Wielkim problemem na Kubie są środki komunikacji społecznej, dlatego ludzie przemieszczają się praktycznie wszystkim: rowerami, motorami, końmi, osiołkami czy starymi ciężarówkami, które służą jako taksówki. Smutnym doświadczeniem jest zawsze widok dzieci, które biegają albo grają w piłkę bez butów czy jeżdżą na deskorolce zbitej z prostych desek. Wielkim problemem Kubańczyków jest także kryzys rodziny. Graniczy z cudem żeby spotkać tu normalną, tradycyjną rodzinę, którą mamy w Polsce. W większości są to rozbite rodziny, wolne związki a dzieci wychowywane są najczęściej przez babcie.
Nie chciałbym wszystkiego widzieć i opisywać w czarnych barwach, dlatego każdego dnia staram się widzieć także blaski, które z trudem przebijają się przez szarą rzeczywistość. Przede wszystkim pragnę podkreślić, że ludzie na Kubie są bardzo pogodni, spontaniczni, otwarci i radośni pomimo wszelkich trudności. Mam wrażenie, że do szczęścia wiele nie potrzebują. Wystarczy czasami jeden posiłek dziennie, bo wtedy mówią do mnie ojcze Adamie „brzuch pełen to i serce radosne”. Na liturgii Kubańczycy są bardzo radośni, pięknym śpiewem i gestami wyrażają swoją wiarę. Bardzo lubią kazania dialogowane bo wtedy chóralnie odpowiadają. Myślę, że każdy misjonarz otrzymuje od Kubańczyków ludzkiej życzliwości. Są bardzo wdzięczni za to, że my zostawiliśmy świat i dobra o których oni marzą i przyjechaliśmy, aby żyć z nimi i dla nich w takich trudnych warunkach. Niejednokrotnie sami się dziwią, zwłaszcza młodzi, którzy każdego dnia marzą o innym, lepszym świecie.
Na koniec mojego świadectwa pragnę podziękować księdzu proboszczowi Dariuszowi i Wam drodzy Parafianie za wszelkie oznaki życzliwości i braterstwa. Dziękuję nade wszystko za modlitwę bo wierzę, że niesiony na skrzydłach modlitwy pokonuje wszelkie trudności i przeciwności dnia codziennego. Dziękują także za pomoc materialną, dzięki której mogę realizować posługę pasterską. Ludzie na Kubie są bardzo biedni i poza głodem Boga, często odczuwają głód fizyczny. W żywej pamięci mam czas rekolekcji które z Wami przeżyłem oraz dobroć Waszego serca, które dziś owocuje pomocą biednym Kubańczykom.
Drogi księże proboszczu Dariuszu na Twoje ręce składam dla całej wspólnoty parafialnej także życzenia świąteczne. Nade wszystko życzę, aby Święta Bożego Narodzenia przeżyte były w bliskości Boga i swoich najbliższych. Niech Boże Dziecię napełnia Wasze serca miłością, pokojem, dobrocią a nade wszystką łaską zdrowia.
Pozdrawiam sercem pełnym wdzięczności i zapewniam o modlitwie.
Ks. Adam Czerwiński, misjonarz.
Jeżeli ktoś chciałby wspomóc darem serca posługę ks. Adama może to uczynić przesyłając ofiarę na konto
63 1020 5011 0000 9302 0021 5715 z dopiskiem dar na misje.
12 grudnia, w Święto Najświętszej Maryi Panny z Guadelupe obrączyni życia poczętego, z inicjatywy Wspólnoty Nieustającego Różańca naszej parafii, odbyła się pokutna procesja różańcowa wynagradzająca Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi za grzechy popełnione przeciwko życiu i w intencji polskich rodzin. Pątnicy, wyruszyli z Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy, po zawierzeniu Matce Bożej i Świętemu Józefowi, z błogosławieństwem proboszcza parafii ojca Wojciecha Zagrodzkiego. Na trasie procesji wierni z parafii św. Józefa prowadzili rozważania Tajemnic Radosnych Różańca Świętego, a Tajemnic Światła – parafinie Matki Bożej Zwycięskiej.
W Sanktuarium Miłosierdzia Bożego ksiądz proboszcz Stanisław Majewski odczytał Akt Poświęcenia Polski Miłosierdziu Bożemu i pielgrzymi z pieśnią na ustach ruszyli w dalszą drogę. Teraz rozważania Tajemnic Bolesnych poprowadzili wierni parafii miejsca. Ostatnią część różańca przyjęli wierni parafii Matki Bożej Zwycięskiej. Przed kościołem p.w. Matki Bożej Zwycięskiej, w imieniu księdza proboszcza Dariusza Żurańskiego, powitał grupę ksiądz Krzysztof Adamski. W świątyni odśpiewano suplikację i pieśń „Nie rzucim Chryste świątyń Twych”, po czym pątnicy uczestniczyli we mszy świętej kończącej procesję.
W niedzielę 17 października 2021r., w całej Polsce odbyły się procesje różańcowe, podczas których odmówiono wszystkie części Różańca Świętego, jako pokutę i wynagrodzenie za grzechy nasze i całej wspólnoty narodowej. Na terenie Drugiego Dekanatu Toruńskiego procesja przeszła między parafiami p.w. Matki Boskiej Zwycięskiej, Miłosierdzia Bożego i Świętej Siostry Faustyny, Świętego Andrzeja Apostoła, Świętego Antoniego i Świętego Józefa. Pątnicy , na trasie korzystali z „Rozważań różańcowych” opracowanych przez Panią Ewę Hanter jako wotum dziękczynne dla Matki Bożej Łaskawej, Patronki Stolicy, za Cud nad Wisłą. Rozważania przywoływały wydarzenia z historii Polski na przestrzeni wieków, obrazujące przywiązanie Polaków do wiary i oddanie Matce Bożej. Części Różańca Świętego odmawiano pomiędzy kościołami na szlaku procesji. Grupę witali i błogosławili proboszczowie, a poszczególne tajemnice różańca prowadzili parafianie. Modlitwę uzupełniał śpiew. Pod opieką Matki Bożej Zwycięskiej pątnicy dotarli do Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy, gdzie pod przewodnictwem o.proboszcza przeprosili Pana Jezusa za grzechy osobiste, wspólnoty narodowej i zawierzyli Polskę Niepokalanemu Sercu Maryi. Na koniec odśpiewano pieść „Nie rzucim Chryste świątyń Twych”.
O świcie, 18 czerwca br., z naszej Parafii wyruszyła pielgrzymka szlakiem uwięzienia kardynała Stefana Wyszyńskiego, aby o godzinie 7.00 wziąć udział we Mszy świętej w Rywałdzie. Opiekun duchowy ks. Krzysztof Adamski przygotował szereg katechez przybliżających postać Prymasa Tysiąclecia i Jego nauczanie, opierając się na wykładach profesora Waldemara Rozynkowskiego. Drugim punktem pielgrzymki była Warmińska Jerozolima-kalwaria w Głotowie, gdzie odprawiono Drogę Krzyżową z rozmyślaniami – również autorstwa prof. Rozynkowskiego. Przybliża w nich wypowiedzi i wydarzenia z życia kardynała związane z pobytem w różnych miejscach Diecezji Chełmińskiej.
Następnie, po obiedzie, pielgrzymi skierowali się do Bisztynka, gdzie znajduje się największe na Warmii Sanktuarium Przenajświętszej Krwi Chrystusa. Jest z nim związany cud eucharystyczny z 1400r. Wówczas to podczas odprawiania mszy świętej przez ówczesnego biskupa Sorboma, podczas konsekracji świątyni, na korporał z Hostii upadły krople krwi, co widział biskup i wierni. Korporał wysłano do Watykanu i do tej pory nie wrócił. Wieczór zarezerwowany był dla Sanktuarium Matki Bożej Świętolipskiej. Po prezentacji przepięknych organów pielgrzymi wysłuchali bardzo ciekawej opowieści ojca jezuity o historii miejsca i jego zabytkach. Nie zabrakło spotkania integracyjnego na terenie przyległym do domu pielgrzyma, gdzie pątnicy przypomnieli sobie zabawy, piosenki ludowe, turystyczne i patriotyczne.
Następnego dnia, po porannej mszy świętej grupa wyruszyła do Stoczka Klasztornego, drugiego miejsca uwięzienia kardynała Wyszyńskiego. Tam wysłuchała opowieści brata zakonnego i zwiedziła miejsce pobytu Prymasa. Stąd droga poprowadziła do sanktuarium Podwyższenia Krzyża w Braniewie. Znajduje się tu, łaskami słynący, obraz Trójcy Przenajświętszej przestrzelonej trzema kulami szwedzkich żołnierzy, podczas wojen prowadzonych na tym terenie w XVII wieku.
Ostatnim punktem wyprawy była katedra we Fromborku. Po wysłuchaniu koncertu organowego grupa poznała historię katedry, część uczestników udała się na wieżę Radziejowskiego skąd rozpościerał się piękny widok na Zalew Wiślany i okolice. Po tych wrażeniach pielgrzymi szczęśliwie wrócili do Torunia.
Dwudniowe spotkanie z jednym z największych Polaków przypomniało pielgrzymom kim są, skąd pochodzą i dokąd powinni zmierzać.
We środę 5 maja 2021r. o godzinie 19.00 powitaliśmy w kościele parafialnym obraz Świętej Rodziny. Uroczystej Eucharystii przewodniczył ksiądz biskup Wiesław Śmigiel. Przed rozpoczęciem uroczystości Księdza Biskupa powitał ks. Dariusz Żurański, proboszcz parafii. Zaznaczył, że peregrynacja przypada w roku poświęconym św. Józefowi oraz św. Rodzinie. Ksiądz Proboszcz zaznaczył, że z inicjatywy parafian, Wspólnoty Nieustającego Różańca w intencji Księdza Biskupa zamówiono piętnaście Mszy św., z prośbą o Boże Błogosławieństwo w pracy duszpasterskiej za wstawiennictwem św. Józefa. Obraz i księdza biskupa, w imieniu rodzin parafialnych, powitali Państwo Małgorzata i Jarosław Woźniakowie, którzy w kwietniu bieżącego roku świętowali swój srebrny jubileusz zawarcia sakramentu małżeństwa. Nasz diecezjalny pasterz skierował do wiernych homilię o rodzinie, jej roli, radościach i zagrożeniach. W liturgię słowa zaangażowali się wierni. Modlitwę powszechną skierowała do Boga rodzina Państwa Katarzyny i Jacka Ciesielskich, którzy przed 15 laty zaręczyli się w Kaliszu przed obrazem Świętej Rodziny, a dziś pobłogosławieni trójką dzieci, są żywym świadectwem Boga w rodzinie. W procesji darów między innymi uczestniczyła rodzina Państwa Małgorzaty i Roberta Podolaków, z trzema synami, którzy zanieśli do ołtarza deklaracje duchowej adopcji dziecka poczętego, a także jubilaci obchodzący w tym roku 50 rocznicę zawarcia sakramentu małżeństwa – Państwo Mirosława i Marian Sujkowscy. Na zakończenie Eucharystii ksiądz biskup obdarzył zgromadzonych pasterskim błogosławieństwem.
Kolejnym punktem peregrynacji był wieczór pojednania, który prowadził Ksiądz Patryk. Przedstawiciele małżeństw parafialnych, członkowie Domowego Kościoła-Państwo Małgorzata i Andrzej Banachowie oraz Danuta i Dariusz Gruźlewscy kierowali do Boga prośby, przebłagania i wzywali opieki Ducha Świętego. Następnie Ksiądz Patryk przypomniał fragmenty pism Świętego Jana Pawła II dotyczące rodziny. Oddzielały je pieśni prowadzone przez Panią Hanię, naszą organistkę, we wtórze ze zgromadzonymi wiernymi. Na koniec Ksiądz Patryk w imieniu dzieci podziękował wszystkim rodzicom za ich miłość, oddanie, poświęcenie i pobłogosławił zebranych. 6 maja wierni adorowali Świętą Rodzinę od godzin porannych, o godzinie 12.00 połączyli się w modlitwie Anioł Pański i rozważali Tajemnice Różańca Świętego. O godzinie 15.00 ksiądz Krzysztof poprowadził koronkę do Miłosierdzia Bożego, następnie ksiądz Bogusław odprawił nabożeństwo majowe, po którym, o godzinie 17.00 odbyła się pożegnalna Msza Święta, podczas której Państwo Ciesielscy zawierzyli rodziny parafialne Świętej Rodzinie z Nazaretu.
Wspólnota Nieustającego Różańca nie przerywa działań na rzecz poznawania miejsc kultu i historii Kościoła oraz naszej Ojczyzny. Tym razem plan pielgrzymki objął miejsca położone w pobliżu Torunia. Rozpoczęliśmy od bazyliki katedralnej p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Włocławku. Wysłuchaliśmy bardzo ciekawej opowieści o historii tego miejsca, jak również o związanym z katedrą włocławską okresem życia Sługi Bożego kardynała Stefana Wyszyńskiego, który właśnie tu otrzymał święcenia kapłańskie. Drugi, krótki, ale nie mniej ważny postój zrobiliśmy na tamie włocławskiej, w miejscu śmierci bł. księdza Jerzego Popiełuszki. Za jego wstawiennictwem poleciliśmy Bogu Kościół, naszą ojczyznę i nas samych, abyśmy jak on umieli trwać w prawdzie i miłości przy Chrystusie. Zapaliliśmy znicz przy tablicy pamiątkowej, odśpiewaliśmy Rotę i ruszyliśmy do Płocka. W miejscowej bazylice katedralnej, oczywiście p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny nawiedziliśmy kaplicę królewską, miejsce pochówku między innymi książąt: Władysława Hermana i Bolesława Krzywoustego. Katedra płocka to największa nekropolia książąt polskich. Następnie, w Muzeum Diecezjalnym zwiedziliśmy skarbiec z pięknymi, wartościowymi okazami sztuki sakralnej i piśmienniczej. Spacerkiem przez Wzgórze Tumskie, starówkę płocką, słuchając opowieści przewodniczki dotarliśmy do budowanego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, miejsca, w którym Świętej siostrze Faustynie po raz pierwszy objawił się Jezus Chrystus. Wraz z siostrami Matki Bożej Miłosierdzia, modliliśmy się w Godzinie Miłosierdzia koronką oddając intencje wspólne i indywidualne Bożemu Miłosierdziu. Pielgrzymkę zakończyliśmy w Skępem – Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej – Pani Mazowsza i Kujaw. W tym bardzo klimatycznym miejscu wzięliśmy udział w nabożeństwie różańcowym, które poprowadził nasz przewodnik duchowy – ksiądz Patryk Frankiewcz, który następnie przewodniczył mszy świętej koncelebrowanej. Pełni nowych wrażeń i doświadczeń duchowych wróciliśmy szczęśliwie do Torunia.
Tradycyjnie, jak co roku, po odpuście parafialnym, wyruszyła pielgrzymka do parafii p.w. Św. Józefa, aby Matce Bożej Nieustającej Pomocy podziękować za opiekę i prosić o dalsze łaski za Jej wstawiennictwem. w 1970 roku odbyły się w naszej parafii pierwsze rekolekcje prowadzone przez ojca redemptorystę i z okazji pierwszego odpustu, 7 października, został wprowadzony obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. 8 października 1970r. wyruszyła pierwsza, piesza pielgrzymka na Bielany. W tym roku, po raz pięćdziesiąty, grupa pod opieką księdza Patryka Frankiewicza dotarła do Sanktuarium, ze śpiewem i modlitwą na ustach. Pielgrzymi uczestniczyli we Mszy Świętej koncelebrowanej przez księdza prałata Stanisława Kardasza, który modlił się w intencji parafii dziękował za 60 lat kapłaństwa.
7 października to Święto Matki Bożej Różańcowej – Zwycięskiej, a więc odpust parafialny. Tego roku świętowaliśmy w tym dniu kilka uroczystości: gościliśmy J.E. Księdza Biskupa Wiesława Śmigla i obchodziliśmy 50 lecie naszej parafii. Ksiądz Biskup przybył z wizytacją duszpasterską, która odbywa się raz na 5 lat. Po spotkaniach z kapłanami , przedstawicielami wspólnot parafialnych Ksiądz Biskup przewodniczył Mszy Świętej, podczas której udzielił młodzieży Sakramentu Bierzmowania. Na uroczystości gościliśmy proboszczów z sąsiednich parafii: księdza prałata Stanisława Majewskiego proboszcza parafii Miłosierdzia Bożego i Świętej Faustyny, księdza Wojciecha Miszewskiego proboszcza parafii Świętego Antoniego, księdza Łukasza Skarżyńskiego proboszcza parafii Świętego Andrzeja, księdza Mikołaja Hajduczenię proboszcza cerkwi prawosławnej oraz niedawnego wikariusza naszej parafii księdza Pawła Wróblewskiego. Przedstawiciele wspólnot oraz młodzież bierzmowana zaangażowali się w oprawę liturgiczną Mszy Świętej. Piękny śpiew pani organistki wraz z zespołem ubogacał całość uroczystości. Życzenia z okazji jubileuszu parafii złożył na ręce Księdza proboszcza, Pan Michał Zaleski – Prezydent Miasta Torunia, nasz parafianin. Na koniec Ksiądz Biskup pobłogosławił zgromadzonych w świątyni wiernych.
Jak co roku, na przełomie września i października, w Gietrzwałdzie, odbywa się Triduum Wspólnot Nieustającego Różańca- w tym roku pod hasłem „Upadnij na kolana ludu czcią przejęty” . Oczywiście nie mogło zabraknąć na nim członków wspólnoty z naszej parafii. 26 września grupa pielgrzymkowa wyruszyła z samego rana do Gietrzwałdu. Każdy zawoził do Matki swoje intencje, ale również swoich bliskich , znajomych, chorych, cierpiących. Zanosiliśmy do Boga prośby o łaski nawrócenia dla odchodzących z Kościoła i dla Jego wrogów. Na miejscu, wraz z członkami innych wspólnot, przybyłych do Gietrzwałdu z całej Polski, wysłuchaliśmy konferencji ks. Pawła Murzińskiego na temat czasów ostatecznych i trudności dotykających Kościół w dobie tzw. pandemii koronawirusa. Uczestniczyliśmy w modlitwach różańcowych, odprawiliśmy Drogę Krzyżową z rozważaniami nawiązującymi do ogłoszonego w Kościele roku Eucharystii. O godz. 14.00 wzięliśmy udział we Mszy Świętej, podczas której członkowie naszej wspólnoty stanowili poczet chorągwi Wspólnot Nieustającego Różańca. Po mszy świętej odnowiliśmy akt intronizacji Chrystusa Króla we Wspólnotach Nieustającego Różańca i akt zawierzenia Wspólnot Matce Bożej Gietrzwałdzkiej. Następnie modliliśmy się koronką do Miłosierdzia Bożego i rozważaliśmy Piątą Boleść Matki Bożej „Ukrzyżowanie Pana Jezusa”. Na zakończenie nasza grupa pielgrzymkowa udała się w miejsce objawienia się Matki Bożej w 1877 roku i tam rozważaliśmy Tajemnice Światła Różańca Świętego zawierzając Panu Bogu nasze dzieci i młodzież, tak bardzo narażone na pokusy współczesnego świata. Na zakończenie odśpiewaliśmy Rotę. Pełni duchowych przeżyć, radośnie wróciliśmy do domu.
29 sierpnia pod duchowym przewodnictwem Księdza Krzysztofa Adamskiego wyruszyliśmy z pielgrzymką na Kaszuby. Każdy z pielgrzymów zanosił do Pana swoje intencje, ale wspólnie modliliśmy się o trwanie w wierze Chrystusowej nas samych , naszych rodzin, wszystkich Polaków. Godnym przykładem postawy wielkiego patriotyzmu i wiary są właśnie Kaszubi. Naszą pielgrzymkę rozpoczęliśmy we Wielu, w przeddzień odpustu ku czci Matki Bożej Pocieszenia. Obraz znajdujący się w kościele Wielewskim został koronowany papieskimi koronami w 2017r., po uznaniu cudu uzdrowienia aktualnego proboszcza parafii. Po Mszy Świętej wyruszyliśmy na Kalwarię Wielewską , gdzie wśród lasu, nad jeziorem rozlokowane są kaplice i rzeźby z początku XX wieku, przedstawiające Mękę Pańską. Ze śpiewem i modlitwą pokonywaliśmy pagórkowatą trasę Drogi Krzyżowej. Na końcu czekał na nas zasłużony, pyszny obiad w ośrodku nad Jeziorem Wielewskim, po którym skierowaliśmy się do Będomina. Znajduje się tu dworek rodziny Wybickich, w którym wiele lat swego życia spędził twórca hymnu narodowego- Józef Wybicki. Obecnie mieści się tu Muzeum Hymnu Narodowego. Następnie podążyliśmy do Kartuz, aby poznać historię zakonu kartuzów przebywających na tych ziemiach. Podziwialiśmy kolegiatę kartuską, gromadzącą wiele pięknych, bezcennych zabytków.
Następnego dnia, w niedzielę, udaliśmy się do Sianowa, do Sanktuarium Matki Bożej Sianowskiej-Królowej Kaszub, czczonej również jako Opiekunki Pięknej Miłości. Uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, gdzie słyszeliśmy na wstępie piękną pieśń, śpiewaną przez parafian w języku kaszubskim. Po zakończeniu ksiądz wikariusz opowiedział nam historię sanktuarium. Kolejnym etapem pielgrzymki był Szymbark – Centrum Edukacji Regionu. Znany przez wszystkich z domku stojącego do góry nogami, zawiera wiele innych, bardzo ciekawych ekspozycji mówiących o patriotyzmie, przywiązaniu do ojczyzny, tradycji i wiary katolickiej Kaszubów, a także o losach Sybiraków i Polaków emigrujących z różnych powodów do wielu krajów świata. Z zaciekawieniem słuchaliśmy opowieści młodego przewodnika, który z dumą podkreślał cechy Kaszubów: pracowitość, patriotyzm, religijność i upór.
Ostatnim punktem naszej wyprawy był Pelplin, gdzie zachwyciliśmy się pięknem Katedry, wsłuchiwaliśmy w bardzo ciekawe opowieści przewodniczki o historii tego miejsca, stworzonego przez zakon cystersów i jego współczesnej roli.
Do Torunia wróciliśmy wieczorem pełni pięknych przeżyć duchowych i kulturowych, umocnieni w wierze w Boga i człowieka.
W piątek 17 lipca br. przypadała 60 rocznica święceń kapłańskich ks. prał. Stanisława Kardasza. W tym dniu Ksiądz Prałat odprawił Mszę św. dziękczynną przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze. Podczas kazania Czcigodny Jubilat wspomniał, że Jego posługa kapłańska miała miejsce w niełatwym dla Polski czasie. Natomiast w niedziele 19 lipca o godz. 13.00 Ksiądz Prałat odprawił Mszę św. dziękczynną w parafii, której przez 42 lata przewodził jako Proboszcz. Na Mszy św., zgromadzili się Księża Biskupi na czele z Biskupem Toruńskim Wiesławem Śmiglem, marszałek Województwa Kujawsko – Pomorskiego Piotr Całbecki, prezydent Miasta Torunia Michał Zaleski, przedstawiciele policji, rodzina, znajomi i przyjaciele Ks. Prałata. Homilię podczas Mszy św. wygłosił ks. bp Andrzej Suski, biskup senior Diecezji Toruńskiej. Kaznodzieja wskazał na wielkie zaangażowanie duszpasterskie Jubilata w różnych dziedzinach życia religijnego i społecznego. Przy tej okazji odesłał do książki autorstwa Zbigniewa Branacha pt. „Czym się Panu odpłacę”…Ksiądz Kardasz, jakiego nie znacie. Czytając książkę poznajemy Księdza Prałata m.in., jako Tego, który organizował parafię jako pierwszy proboszcz, zainicjował Mszę św. za Ojczyznę w okresie Komunizmu, niezłomnie przewodził Pieszej Pielgrzymce na Jasną Górę, uprawiła wspinaczkę, walczył z komunizmem itp. W książce ukazane jest też środowisko rodzinne, w którym ks. Kardasz wzrastał oraz historia mówiąca o tym, że jako 15 letni chłopiec ks. Stanisław został aresztowany za rozkładanie ulotek.
Na zakończenie uroczystości głos zabrał Biskup Toruński Wiesław Śmigiel, który nazwał Księdza Prałata – Odważnym – gdyż nigdy nie bał się wyzwań mających na celu służyć człowiekowi. Nie zabrakło też życzeń od przedstawicieli władz państwowych, samorządowych i przedstawicieli wspólnot parafialnych.
W tym uroczystym dniu łączyli się z Jubilatem m.in. : abp Stanisław Gądecki, abp Wojciech Polak, abp Edmund Piszcz, ks. bp Ryszard Kasyna, o. Jan Nalaskowski, były przełożony generalny Ojców Paulinów, którzy nadesłali listy gratulacyjne
Kiedy Matka Boża Gietrzwałdzka wzywa to nic nie może stanąć na przeszkodzie.
Już czternasty raz wyruszyła w tym roku piesza pielgrzymka rodzin z Łomianek do Gietrzwałdu. Wspólnota Nieustającego Różańca naszej parafii od kilku lata przyłącza się do niej duchowo. W bieżącym roku uczestniczyło w tym dziele 30 osób. Codziennie należało wziąć udział we Mszy Świętej oraz odmówić jedną część Różańca Świętego, Litanię do Matki Bożej Gietrzwałdzkiej, Litanię do Świętego Józefa oraz modlitwę za dusze czyśćcowe. Zorganizowano również pielgrzymkę autokarową, której uczestnicy dnia 5 lipca przyłączyli się do pielgrzymów pieszych w miejscowości Łajsy, aby po wspólnym przejściu ostatniego odcinka powitać Matkę Bożą w Jej Gietrzwałdzkim Sanktuarium. Po przybyciu na miejsce, oddaniu pokłonu Matce Bożej w miejscu objawienia, nasza grupa odprawiła Drogę Krzyżową. Następnie po Koronce do Miłosierdzia Bożego rozważaliśmy Trzecią Boleść Matki Bożej – szukanie przez trzy dni Pana Jezusa, w intencji o uświęcenie życia duchowieństwa oraz święte, liczne powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. O godzinie 16.00 uczestniczyliśmy we mszy Świętej , której przewodniczył ksiądz Jan Spólny ogólnopolski koordynator Wspólnot Nieustającego Różańca Świętego. Na zakończenie modliliśmy się na dróżkach Maryjnych rozważając Tajemnice Światła Różańca Świętego. Podczas całego dnia polecaliśmy Bogu, przez ręce Matki Bożej Gietrzwałdzkiej wszystkie intencje pielgrzymów duchowych, naszą parafię i jej kapłanów. Wieczorem, w radosnej atmosferze wróciliśmy do domu.
W Wielki Piątek gromadzimy się w naszych kościołach, aby rozważać Mękę Pańską i adorować Krzyż, symbol naszej wiary. Od wieków krzyż dla jednych był głupstwem, dla innych zgorszeniem. Dla nas wierzących jest znakiem naszego zbawienia. Tegoroczne obrzędy Wielkiego Piątku były zupełnie inne niż w latach poprzednich. Rozważaliśmy Mękę Pańską i adorowaliśmy Krzyż w kościołach bez udziału wiernych. My, kapłani mogliśmy poczuć to osamotnienie, które w Getsemani przeżywał nasz Pan, Jezus Chrystus…Opuszczony. Wiemy również, że i dla naszych wiernych to nie jest łatwy czas….Utrudniony dostęp do Sakramentów Św., trudność w nawiedzeniu kościoła i oddania pokłonu Bogu…Może potrzebujemy takiego czasu, aby wreszcie uświadomić sobie, że bez Boga nic nie możemy uczynić. „Jeżeli człowiek szuka Boga bez krzyża, znajduje jedynie krzyż bez Boga”.
Jeśli znakiem krzyża znaczę swoje czoło, piersi i ramiona – wtedy krzyż nabiera ludzkich kształtów. Przestaje być wówczas drzewem, metalem, zimnym i bezdusznym symbolem. Dopiero w zetknięciu z człowiekiem ożywają boskie treści krzyża. Syn Boży umarł na krzyżu, aby spotkać się z człowiekiem, ponieważ przyszedł na ziemię „dla nas i dla naszego zbawienia”.
Bł. Matka Maria Karłowska, Pasterka, Błogosławiona naszej Diecezji, kochała krzyż. To on stanowił główną tajemnicę jej życia. Z miłością rozmyślała o Bogu oraz z żywą wiarą i pobożnością rozważała Drogę krzyżową. W swoim pokoju miała duży krucyfiks, przed którym często się modliła, przypinając do niego małe karteczki z wypisanymi intencjami i prośbami. Z wiarą spoglądała na krzyż w chwilach trudnych, szukając w nim mocy i nadziei. Przed podjęciem decyzji czy udzieleniem komuś ważnej rady brała do ręki swój krzyżyk zakonny i spoglądała na niego, jakby w nim szukała odpowiedzi. Często używała znaku krzyża świętego, a czyniła go zawsze starannie, ze skupieniem i pobożnością. . Błogosławiła krzyżem lub czyniła znak krzyża na czole, błogosławiąc na wykonanie zleconego komuś zadania lub po zakończonej rozmowie – na dalszą wytrwałą pracę nad sobą. Radziła wszystkim: ‘Rano, kiedy wstajesz, uzbrój się znakiem krzyża świętego jakoby potężną tarczą przeciw zasadzkom nieprzyjaciela. Krzyżu święty – często mawiała Błogosławiona- napełnij mnie wiarą, nadzieją i miłością. Zachęcała: lećmy do krzyża, przyciskajmy go do swego serca. Tylko pod krzyżem poznamy całą prawdę o niezgłębionej miłości Chrystusa wobec nas, grzeszników upadających każdego dnia. W naszym codziennym życiu zatrzymajmy się i popatrzmy na krzyż bo „w Krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie, w krzyżu miłości nauka”.
Drodzy Parafianie i Sympatycy naszej parafii, adorując krzyż w swoim domu, w gronie rodzinnym, pamiętajcie w modlitwie o naszej parafii, proście Boga o ustanie epidemii. Przedstawiajcie Bogu to wszystko, co kryją Wasze Serca. My kapłani pamiętamy codziennie o Was w naszych modlitwach. Prosimy też w tych dniach o modlitwę w intencji zmarłej w Wielki Piątek śp. Barbary, Mamy naszej organistki, p. Hani.
Wielki Czwartek. Dzień ustanowienia Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Niezwykły dzień. Od tego czasu w każdym momencie na całym świecie Chrystus pod postaciami chleba i wina rodzi się na ołtarzu. Staje się pokarmem na nieśmiertelność. Bierzcie i jedzcie to jest Ciało Moje…Bierzcie i pijcie to jest moja Krew. W tym roku pamiątkę tego ważnego wydarzenia przeżywamy w kościołach bez udziału wiernych. Jako kapłani łączymy się duchowo z Wami, Bracia i Siostry. Dziękujemy za Wasze pragnienie przyjęcia Komunii Św., skorzystania z Sakramentu Pokuty i Pojednania czy nawiedzenia parafialnego kościoła. Pan Bóg przemawia do nas przez różnego rodzaju znaki i wydarzenia. Potraktujmy również w ten sposób czas, który przeżywamy. Głód uczestniczenia we Mszy Św., niech uświadomi nam, jak cenny dar dał nam Chrystus podczas Ostatniej Wieczerzy.
Drodzy Parafianie i Sympatycy naszej parafii, dziękujemy za wszelkie słowa wsparcia i dowody życzliwości, które w tym czasie do nas kierujecie. Dziękujemy, że Kochacie Boga, Jego Matkę Maryję, że kochacie Kościół. Każdego dnia modlimy się w naszej świątyni w Waszych intencjach.
Z modlitwą i wyrazami szacunku Wasi duszpasterze
ks. Dariusz Żurański
ks. prał. Stanisław Kardasz
ks. Paweł Wróblewski
ks. Krzysztof Adamski
ks. Adam Buraczyński
1 lutego 2020r. Ksiądz Proboszcz zaprosił do plebanii członków wspólnot różańcowych naszej parafii. Po nabożeństwie fatimskim i mszy świętej członkowie Żywego Różańca i Wspólnoty Nieustającego Różańca udali się na śniadanie do plebanii. Ksiądz Proboszcz podziękował zebranym za modlitwy, które są ogromnym wsparciem dla kapłanów, parafii i każdego wierzącego z osobna. Cieszył się z podejmowanych działań, pomocy i pracy na rzecz parafii. Kapłan złożył życzenia noworoczne, życzył wszelkich łask Bożych i opieki Matki Bożej Zwycięskiej. Pan Janusz Lisewski przypomniał o tegorocznych rocznicach związanych ze Świętym Janem Pawłem II. Zwrócił uwagę na potrzebę propagowania kultu i nauczania Świętego Papieża Polaka. Pani Barbara Walecka, moderatorka Żywego Różańca, podziękowała Księdzu Proboszczowi za wsparcie i życzliwość, Księdzu Romanowi Bulińskiemu za opiekę duchową nad Żywym Różańcem, opracowanie rozważań tajemnic Różańca Świętego, które bardzo pogłębiają modlitwę. Księdzu Proboszczowi zebrani życzyli dużo zdrowia, błogosławieństwa Bożego, opieki Matki Bożej z okazji urodzin.
7 października przeżywaliśmy w naszej parafii wielkie święto – imieniny naszej patronki – Matki Bożej Różańcowej-Zwycięskiej. Dzień po odpuście parafialnym, jak co roku, wyruszyła pielgrzymka do Parafii Świętego Józefa- Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy, aby podziękować Maryi za opiekę i łaski, jakie za jej pośrednictwem spływają na naszą parafię . Pielgrzymkę zapoczątkował 49 lat temu, Ksiądz Prałat Stanisław Kardasz, który i tym razem nie opuścił pielgrzymów. Mimo padającego deszczu, pod przewodnictwem Księdza Pawła Wróblewskiego grupa pielgrzymkowa dotarła do celu. Po drodze pielgrzymi modlili się rozważając Tajemnice Bolesne Różańca Świętego. Na miejscu grupę powitał serdecznie proboszcz parafii św. Józefa ojciec Wojciech Zagrodzki i zaprosił do wspólnej modlitwy, a także przekazał życzenia i pozdrowienia dla całej parafii Matki Bożej Zwycięskiej. W przyszłym roku zapraszamy wszystkich parafian do udziału w odpuście i jubileuszowej, 50-tej pielgrzymce.
14 września, w Święto Podwyższenia Krzyża Świętego, spotkaliśmy się po krzyżem misyjnym w Ogrodach Maryi, łącząc się z ogólnopolską akcją Polska pod Krzyżem. W obliczu kryzysu wiary, którego doświadczamy obecnie w Kościele, pragniemy podjąć próbę osobistego nawrócenia i powrotu do Pana Boga, aby odnowić swoją wiarę u jej źródeł, pod krzyżem, tam, gdzie wszystko się zaczęło. To jest szansa na odnowę Polski. Po odśpiewaniu pieśni ” Z dawna Polski Tyś Królową” modliliśmy się odmawiając Tajemnice Bolesne Różańca Świętego. Modlitwę, opartą na rozważaniach św. Maksymiliana Marii Kolbego prowadził ksiądz Krzysztof Adamski. Następnie ze śpiewem „My chcemy Boga Panno Święta” przeszliśmy do kościoła, aby tu adorować Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Podczas adoracji wsłuchiwaliśmy się we fragmenty „Listu okólnego do Przyjaciół Krzyża”, św. Ludwika Marii Grignion de Montforta. Na koniec odnowiliśmy akt oddania Polski i Polaków pod panowanie Chrystusa Króla Wszechświata. Po błogosławieństwie Najświętszym Sakramentem przystąpiliśmy do udziału w Mszy Świętej.
31 sierpnia 2019r., jak zwykle z samego rana, wyruszyła pielgrzymka, zorganizowana przez Wspólnotę Nieustającego Różańca, do Centrum Różańcowego w Loretto koło Wyszkowa, Sanktuarium Matki Bożej Niepokalanej i św. Maksymiliana Kolbego w Niepokalanowie oraz do Wspólnoty Sióstr Służebniczek Miłosierdzia Bożego w Rybnie. Duchowym przewodnikiem pielgrzymki był ksiądz Krzysztof Adamski.
Na początku przybyliśmy do Loretto koło Wyszkowa, gdzie błogosławiony ksiądz Ignacy Kłopotowski, ówczesny proboszcz parafii Matki Bożej Loretańskiej w Warszawie w roku 1927 zakupił duży majątek pod nazwą Zenówka, położony nad rzeką Liwiec. Dnia 27 marca 1929 roku zmieniono urzędową nazwę miejscowości na Loretto, nawiązując w ten sposób bezpośrednio do Sanktuarium Świętego Domku Matki Bożej w Loreto (pisane przez jedno „t”) koło Ankony we Włoszech. Powstało tu Zgromadzenie Sióstr Loretanek. Na miejscu wybudowano kaplicę, która od momentu sprowadzenia z Włoch figury Matki Bożej Loretańskiej – jest pod wezwaniem Matki Bożej Loretańskiej. W nowym kościele, zbudowanym dla pielgrzymów, uczestniczyliśmy we Mszy Świętej, a następnie modliliśmy się, odmawiając część różańca świętego przy grocie Matki Bożej. Przepiękne miejsce w środku lasu, przepełnione ciszą i spokojem w bliskości z Matką Bożą nakłaniało do dłuższego pobytu, ale musieliśmy ruszać dalej. Czekał na nas Wilanów – siedziba letnia króla Jana III Sobieskiego.
Po zwiedzeniu pałacu i spacerze po ogrodach udaliśmy się do Niepokalanowa. Wieczorem wysłuchaliśmy oratorium o pokoju w wykonaniu niepokalanowskiego zespołu „Miriam”, chóru i orkiestry symfonicznej z okazji pierwszej rocznicy konsekracji kaplicy wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu „Gwiazda Niepokalanej” Światowego Centrum Modlitwy o Pokój w Niepokalanowie. „12 Gwiazd w Koronie Maryi Królowej Pokoju” to idea utworzenia na świecie dwunastu ośrodków wieczystej adoracji w intencji pokoju zainspirowana słowami św. Jana Pawła II o Maryi jako Niewieście Eucharystii. Pierwszy z nich powstał w Ziemi Świętej w 2009 w Betlejem, a kolejne w Oziornoje w Kazachstanie, w Medjugorie, w Jamusukro na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Namyang w Korei Południowej i Kibeho w Rwandzie, Dagupan na Filipinach. Kaplica w Niepokalanowie jest ósmą Gwiazdą. O każdej porze dnia i nocy wierni mogą adorować Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. W niedzielę zwiedziliśmy Muzeum św. Maksymiliana Kolbego i wysłuchaliśmy przejmującej opowieści o świętym franciszkaninie. Następnie obejrzeliśmy Panoramę Tysiąclecia – ruchomą szopkę wykonaną przez zakonników w 1966 roku przedstawiającą historię Polski oraz rolę Kościoła i wiary w jej dziejach, opatrzone muzyką i komentarzem w wykonaniu Janusza Zakrzeńskiego, wybitnego, nieżyjącego już aktora. Potem uczestniczyliśmy w przepięknym Misterium Męki Pańskiej- pokazanym za pomocą scenografii i figur, które również wyszły spod ręki zakonników. Obydwa przedstawienia dostarczyły wielu wzruszeń.
Ostatnim miejscem naszej pielgrzymki było Rybno. Wspólnota Sióstr Służebniczek Miłosierdzia Bożego powstała w roku 2001 jako odpowiedź na skierowane do św. siostry Faustyny Kowalskiej żądanie Pana Jezusa, dotyczące utworzenia Zgromadzenia zakonnego o charakterze klauzurowym w celu wypraszania Bożego Miłosierdzia dla świata, ze szczególnym uwzględnieniem kapłanów i osób zakonnych. Najpierw wysłuchaliśmy historii powstania wspólnoty, a następnie, wraz z siostrami modliliśmy się do Miłosierdzia Bożego. To niepozorne miejsce na mapie Polski z kaplicą i obrazem Jezusa Miłosiernego dostarczyło nam znowu wielu duchowych przeżyć. Teraz już mogliśmy wrócić do Torunia.
Strona korzysta z plików cookie. Witryna nie zbiera automatycznie żadnych informacji, z wyjątkiem informacji zawartych w plikach cookie. W ciasteczkach nie przetwarzamy żadnych danych użytkownika, a jedynie informacje techniczne. Możesz zablokować pliki cookie. Na podstawie tych danych tworzone są raporty aktywności na potrzeby administratorów serwisu. Dane w plikach cookie służą wyłącznie do analizy ruchu w witrynie. Nie udostępniamy żadnych wrażliwych danych użytkowników, bo ich nie zbieramy. Strona ma charakter informacyjny. Jeśli masz jakieś pytania, skontaktuj się z nami dariuszzuranski@wp.pl. Jeśli będziesz nadal korzystać z tej strony, założymy, że jesteś z niej zadowolony.
.
Dom Parafialny
ul. Podgórna 73A
Biuro Parafialne
Czynne: Wtorek i Czwartek 16.30 – 17.30 Sobota 9.00 – 9.30
